25/5/1834: Καταδικάζονται εις θάνατον οι ήρωες αγωνιστές Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και Δημήτριος Πλαπούτας. Κατηγορούνται για «συνωμοσία κατά της αντιβασιλείας», με κατασκευασμένο κατηγορητήριο και προειλημμένη απόφαση! Υπέρ της αθώωσής τους ψηφίζουν οι δικαστές Γεώργιος Τερτσέτης και Αναστάσιος Πολυζωίδης. Τέσσερις μήνες μετά δικάζονται και εν τέλει καταδικάζονται λόγω «άρνησης δημόσιας υπηρεσίας».
***
Το εκκλησιαστικό ζήτημα κράτησε για πολλά χρόνια την ελληνική κοινωνία σε αναβρασμό, ιδίως όταν δύο νέα διατάγματα (7 Οκτωβρίου 1833 και 9 Μαρτίου 1834) διέλυαν όλα τα μοναστήρια που είχαν λιγότερους από έξι μοναχούς και όλα τα γυναικεία πλην τριών. Η επίθεση έλαβε οξύτατη μορφή όταν με το Διάταγμα της 8ης Μαΐου 1834 απαγόρευσαν τις δωρεές προς την Εκκλησία. Έπειτα, κρατικοποίησαν το μεγαλύτερο τμήμα της μοναστηριακής περιουσίας και άρχισε η εκποίηση ιερών σκευών. Τέλος, διατάχθηκε επιστροφή στον κοσμικό βίο των μικρότερων των 40 ετών γυναικών μοναχών. Από τα 524 μοναστήρια διασώθηκαν τα 146, από τα οποία 63 επειδή ήταν στην εξεγερθείσα Μάνη.
Οι συλλήψεις
Οι ρωσόφιλοι Ναπαίοι άρχισαν να κυκλοφορούν προς υπογραφή κείμενο προς τον τσάρο για ανάκληση της Αντιβασιλείας και ανάληψη από τον Όθωνα αμέσως των καθηκόντων του. Άλλη έκκληση προς το Λουδοβίκο της Βαυαρίας ζητούσε ανάκληση των Μάουρερ και Έιδεκ. Η αντίδραση του Μάουρερ ήταν άμεση. Στις 6/18 Σεπτεμβρίου 1833 συνελήφθησαν οι Θεόδωρος και Γενναίος Κολοκοτρώνης, ο Πλαπούτας, ο Τζαβέλας και άλλοι αγωνιστές του καποδιστριακού κόμματος, χωρίς να ενημερωθεί καν το υπουργικό συμβούλιο, το οποίο παραιτήθηκε διαμαρτυρόμενο όταν ο Μάουρερ απείλησε με… σύλληψη τον ίδιο τον υπουργό Εσωτερικών Ψύλλα. Οι αντιπολιτευόμενες εφημερίδες, με αλλεπάλληλα διατάγματα, από το Σεπτέμβριο του 1833 εξουδετερώνονταν.
Ο Μαυροκορδάτος, ο μόνος που παρέμεινε στην κυβέρνηση, ανέλαβε πρόεδρος του νέου υπουργικού συμβουλίου. Λίγους μήνες αργότερα περιήλθε κι αυτός σε δυσμένεια, λόγω της έντιμης στάσης του κατά τη δίκη Κολοκοτρώνη, παύτηκε και διορίστηκε πρέσβης στο Βερολίνο και στο Μόναχο. Κυρίαρχοι φαίνονταν ο Μάουρερ και ο Κωλέττης, με το φιλογαλλικό κόμμα, το Εθνικό, όπως το αποκαλούσε ο Μάουρερ. Οι δύο άλλοι αντιβασιλείς ήταν δυσαρεστημένοι, ενώ αγγλικό και ρωσικό κόμμα συνέκλιναν, όπως και οι προσκείμενες σε αυτά εφημερίδες (η «Αθηνά» και ο «Χρόνος» αντίστοιχα), με τις ευλογίες των πρέσβεων Ντόκινς και Κατακάζι.
Η δίκη
Στη δίκη του Κολοκοτρώνη και των άλλων αγωνιστών (Μάιος 1834) συνήγορος ανέλαβε ο πολιτικός φίλος του Μαυροκορδάτου Κλωνάρης, ενώ με την προκατασκευασμένη απόφαση ο Κολοκοτρώνης καταδικάστηκε σε θάνατο για εσχάτη προδοσία. Οι δύο μειοψηφήσαντες, παρά την άσκηση βίας, δικαστές, Γ. Τερτσέτης και Α. Πολυζωίδης, απολύθηκαν, ενώ ο Όθων δίνοντας χάρη (παρά τις διαμαρτυρίες του Κωλέττη!) απέτρεψε το φοβερό άγος της εκτέλεσης.
Κώστας Χατζηαντωνίου, «Ιστορία της Νεότερης Ελλάδας», εκδόσεις Ιωλκός, σελ. 149-151.
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.