18/8/1850: Φεύγει από τη ζωή ο Ονορέ ντε Μπαλζάκ.
«Αν το φως είναι η πρώτη αγάπη της ζωής, και η αγάπη δεν είναι το φως της ζωής;».
Ο Ονορέ Μπαλσά γεννήθηκε στις 20 Μαΐου 1799 στην Τουρ της Γαλλίας και προερχόταν από αστική οικογένεια. Γνωρίζοντας πως στο Παρίσι των 2.000.000 κατοίκων με τέτοιο επίθετο δεν κάνεις καριέρα, προσέθεσε μόνος του τον αριστοκρατικό τίτλο ευγενείας «ντε» και άλλαξε το επίθετο του σε Μπαλζάκ. Όσο ήταν ακόμα Μπαλσά, προσπάθησε να γίνει συμβολαιογράφος, εκδότης, επιχειρηματίας και πολιτικός, με παταγώδη αποτυχία. Προς το τέλος της ζωής του δεν είχε μόνο φανατικούς θαυμαστές του έργου του, αλλά και οργισμένους πιστωτές που τον έψαχναν σε κάθε του νέα κατοικία – καταφύγιο, καθώς όλες οι επαγγελματικές του αποτυχίες είχαν τεράστιο κόστος για εκείνους. Ο πλούτος όμως που προσέφερε ο ίδιος στη λογοτεχνία είναι ανεκτίμητος.
Μέχρι το 1829 εξέδωσε με διάφορα ψευδώνυμα βιβλία που θεωρήθηκαν ανέμπνευστα από κριτικούς και κοινό. Εκείνη τη χρονιά όμως άρχισε να υπογράφει ως Ονορέ ντε Μπαλζάκ, μια νέα αρχή που έγινε με το κείμενο «Ο Εκτελεστής» (El Verdugo). Το 1832 ήταν όμως η χρονιά που του άλλαξε τη ζωή: Τότε συνέλαβε την ιδέα να δημιουργήσει μία τεράστια σειρά βιβλίων που να απεικονίζουν όλες τις πτυχές της τότε σύγχρονης γαλλικής κοινωνίας. Αυτή η μεγαλειώδης σειρά ονομάστηκε «Η Ανθρώπινη Κωμωδία» και αποτελείται από 91 ολοκληρωμένα κείμενα -είτε βιβλία είτε διηγήματα και νουβέλες- και 46 ανολοκλήρωτα. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησαν «Οι Σουάνοι», χάρη στους οποίους άρχισε να λαμβάνει τη ζητούμενη αναγνώριση. Το 1833 η «Ευγενία Γκραντέ» έγινε το πρώτο του best seller, με τον «Μπαρμπα-Γκοριό» να ακολουθεί δύο χρόνια αργότερα.
Το κομβικό έτος 1832 δεν ξεκίνησε μόνο η συγγραφή της «Ανθρώπινης Κωμωδίας», αλλά και ο μεγάλος έρωτας του πολυγραφότατου συγγραφέα με την Εβελίνα Χάνσκα, την οποία παντρεύτηκε με πολλές δυσκολίες τον Μάρτιο του 1850. Λίγο τα ακραία του ωράρια, λίγο τα άπειρα φλιτζάνια καφέ που είχε καταναλώσει μέχρι τότε, ο Μπαλζάκ πεθαίνει πέντε μήνες μετά τον γάμο του, στις 18 Αυγούστου του 1850. Λίγες ώρες πιο πριν τον είχε επισκεφθεί στο σπίτι του ο Βίκτωρ Ουγκώ, ο οποίος στην κηδεία του Μπαλζάκ εκφώνησε έναν εγκωμιαστικό λόγο, ακριβώς όπως άρμοζε: «Σήμερα βρίσκονται εδώ άνθρωποι ντυμένοι στα μαύρα λόγω του θανάτου του ταλαντούχου ανθρώπου· ένα έθνος θρηνεί έναν ιδιοφυή άνδρα».
Πηγή: ελculture
