Έφυγε από τη ζωή ο Όσκαρ Ουάιλντ

30/11/1900: Φεύγει από τη ζωή ο Όσκαρ Ουάιλντ.

 

«Προτιμώ τους άντρες που έχουν μέλλον και τις γυναίκες που έχουν παρελθόν».

 

«Ανθολόγιο Ιδεών» (επιμ.: Ι. Ευαγγέλου, Μ. Κώνστα), εκδόσεις Ιωλκός, σελ. 82.

***

Ποιητής – συγγραφέας – δραματουργός. Ιρλανδικής καταγωγής, γεννημένος στο Δουβλίνο, από οικογένεια του Δουβλίνου (ο πατέρας του χειρουργός οφθαλμού και ωτός, η μητέρα είχε το πιο φημισμένο φιλολογικό σαλόνι στην πόλη), ο Όσκαρ Ουάιλντ ήταν ένας εξαίρετος μαθητής. Παρακολούθησε τα καλύτερα σχολεία όπου πέτυχε υψηλές ακαδημαϊκές διακρίσεις αν και ποτέ δεν εργάσθηκε σκληρά. Κέρδισε υποτροφία εισαγωγής στο Τρίνιτι Κόλετζ (Δουβλίνο) όπου έλαβε πολλά βραβεία και στο Μάντλιν Κόλετζ της Οξφόρδης.

Ενδιαφέρετο πολύ για την ποίηση και τους Έλληνες Κλασικούς· υπάρχουν πολλές αναφορές στην Ελληνική Αρχαιότητα στο έργο του, και έλαβε χρυσό μετάλλιο για την επίδοσή του στα Ελληνικά. Παρόλες αυτές τις επιτεύξεις, υπήρχαν από νωρίς ενδείξεις μιας κομματιασμένης ιδιοφυΐας με δείγματα κάποιας διαστροφής.

Έγινε απόστολος του «Κινήματος του Αισθητισμού» (Η Τέχνη για την Τέχνη), που ήταν ένα είδος επανάστασης ενάντια στα γούστα της πλειοψηφίας, της συμβατικότητας της τέχνης και των γραμμάτων του καιρού. Ένα ανεξάρτητο πνεύμα και ένας ανορθόδοξος στοχαστής, ο Όσκαρ Ουάιλντ έκανε σχόλια γελοιοποιώντας τη Βικτοριανή ηθική. (Ο Ουάιλντ θέτει θέματα όπου οι ηθικές κρίσεις είναι λογικές δίπλα σε θέματα, όπου οι ηθικές κρίσεις είναι παράλογες και σ’ αυτόν τον κυκεώνα του ηθικού με το μη ηθικό, η ηθική βγαίνει παράλογη).

Ταξίδεψε στην Ευρώπη και την Αμερική, έδωσε διαλέξεις, τα θεατρικά του έργα παίζονταν επιτυχώς, αλλά η ιδιωτική του ζωή με τη σκόπιμη προσβλητική συμπεριφορά, την εξεζητημένη εμφάνιση και πάνω από όλα η ομοφυλοφιλία του, τελικά, τον οδήγησαν στη δικαιοσύνη και καταδικάστηκε σε φυλάκιση δύο ετών με καταναγκαστικά έργα. Η γρήγορη κατάρρευση της υγείας του και της περιουσίας του, ο κοινωνικός εξοστρακισμός, ο χωρισμός από την οικογένειά του (δεν του επιτρέπετο να συναντήσει τη σύζυγο και τα δύο παιδιά του), όλα μαζί, προκάλεσαν το θάνατό του στο Παρίσι, στην ηλικία των σαράντα έξι χρόνων.

Ο Όσκαρ Ουάιλντ δίνει μεγάλη σημασία στο ύφος, στη γυαλάδα. Το πνευματώδες στοιχείο και η φαντασία επικρατούν. Επιπροσθέτως, η κοινωνική ανατροπή – όχι η κοινωνική ανάλυση, καθώς και ο ηδονισμός είναι εμφανείς. Έγραψε εξαίρετα θεατρικά έργα, πνευματώδεις κωμωδίες, που ακόμα παίζονται σ’ όλο τον κόσμο, δοκίμια που κινηματοποιούν, ιστορίες, γράμματα, πολιτικά άρθρα για Ιρλανδέζικες εφημερίδες, επιγράμματα. Ως ποιητής έγραψε δυναμικούς, γεμάτους ευαισθησία, συχνά μαχητικούς στίχους και οι συχνές μυθολογικές αναφορές τούς καθιστούν συμβολικούς και ως εκ τούτου διαχρονικούς. Ο Φρανκ Χάρις είπε: «Του Όσκαρ Ουάιλντ το πιο σπουδαίο έργο ήταν η ίδια του ζωή. Ήταν μια τραγωδία σε πέντε πράξεις, με ελληνικές εμπλοκές και ενοχές και ο ίδιος ήταν ο πιο ενθουσιώδης θεατής της».

 

Ελένη Β. Πίππα, «Παγκόσμια Ποίηση» (Τόμος Γ’), εκδόσεις Ιωλκός, σελ. 257-259.