Παπαδιαμάντης, Αλέξανδρος | Αποκριάτικη νυχτιά του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

17/2/1892: Το διήγημά του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, «Αποκριάτικη νυχτιά», δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Εφημερίς».

 

Στο βιβλίο –που κέρδισε τους κριτικούς– «Ανερεύνητες πτυχές της ζωής του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη» (εκδόσεις Ιωλκός) ο Ιω. Ν. Φραγκούλας αποκαλύπτει ποια είναι τα πραγματικά πρόσωπα που αναφέρονται στα διηγήματά του μεγάλου Σκιαθίτη συγγραφέα. Από τις εκδόσεις Ιωλκός κυκλοφορεί, επίσης, η συλλογή του Παπαδιαμάντη «Ποιήματα 1874-1910» (ebook).

 

***

 

Ανερεύνητες πτυχές της ζωής του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

Στο βιβλίο του Ιωάννη Ν. Φραγκούλα μαθαίνουμε ποια είναι τα πραγματικά πρόσωπα που αναφέρονται στα διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και έχουν σκιαθίτικη την υπόθεσή τους. Καταγράφεται το πραγματικό τους όνομα, το επάγγελμα που εξασκούσαν, οι αρετές και τα ελαττώματά τους. Μέσα απ’ τα πρόσωπα αυτά ταξιδεύουμε ακόμη μια φορά στο έργο του μεγάλου συγγραφέα, στις ιστορίες του και μαζί με αυτές, πηγαίνουμε πίσω στο χρόνο για να ανακαλύψουμε ξανά τις ρίζες και τις καταβολές μας, τους κοινούς τόπους που μοιραζόμαστε πάντα με τους ήρωές του.

***

Ποιήματα 1874-1910

Ως γνωστόν, ο Παπαδιαμάντης έγραψε ελάχιστα ποιήματα. Κάποια από αυτά παρεμβάλλονται μέσα στα διηγήματά του σαν παλιοί λησμονημένοι στίχοι. Και κάποια άλλα, όπως τα υμνογραφικά, είναι ελεύθερες αποδόσεις από ψαλμούς και εκκλησιαστικούς ύμνους. Τα περισσότερα, όμως, είναι εμπνευσμένα από πανηγύρια και μοναστηριακά κτίσματα της Σκιάθου.

Αν και ο ίδιος ποτέ δε θεώρησε τον εαυτό του ποιητή, εντούτοις αυτές οι ποιητικές του δοκιμές, που συγκεντρώνονται στην έκδοση «Ποιήματα 1874-1910» (εκδόσεις Ιωλκός, 2011, επιμέλεια: Γιάννης Κορίδης), θεωρούνται ακρογωνιαίοι λίθοι της θρησκευτικής μας ποίησης. Αποτελούν δέσμες φωτεινές στα πολλά σκοτάδια της ζωής. Παράλληλα αποκαλύπτουν μια βασανισμένη μυστικοπάθεια και ένα μουσικό κραδασμό που τροφοδοτούσε τις κρυφές αγωνίες του Παπαδιαμάντη. Είναι ποιήματα μακράς πνοής.

ΣΕΡΕΝΑΤΑ

Τὸ σῶμα αὐτὸ τὸ αἰθέριο στὴ γῆ νὰ μὴ λυγίσει
καὶ τὸ χαμόγελο ποτὲ στὰ χείλη νὰ μὴ σβύσει·
νὰ μὴ φανῆ τὸ κάλλος σου πὼς εἶν᾿ ἀπὸ τὸ χῶμα.
Ὤ, χαῖρε τοῦ θανάτου, ποὺ μ᾿ ἐπότισες τὸ πόμα.

Κλείσιμο
Κλείσιμο
Καλάθι (0)

Κανένα προϊόν στο καλάθι σας. Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.