Κριτική του Κωνσταντίνου Μπούρα για το λεύκωμα «Τα όνειρα της καμήλας και άλλες ιστορίες για τη Συρία» (εκδόσεις Ιωλκός, 2023), της Ελένης Παπανδρέου, στο Fractal.
Υψηλή Ποίηση σε αφηγηματική μορφή
Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπούρας // *
Ελένη Παπανδρέου, «Τα όνειρα της καμήλας και άλλες ιστορίες για τη Συρία», εκδόσεις Ιωλκός, Αθήνα Δεκέμβριος 2023, σελ. 152
«Δεν όριζε πια το σώμα του, Είχε γίνει ένα πολυκαιρισμένο ρούχο που κατρακυλούσε μέσα σ’ ένα υγρό τείχος από πρόσωπα και εικόνες. Όσο προχωρούσε, τόσο το τείχος πύκνωνε, καθώς όλη του η ζωή έμοιαζε με διάφανη μπάλα που έτρεχε απ’ άκρη σ’ άκρη. Στο κέντρο της μπάλας, έλαμπε μια ανάμνηση αθωότητας που μάταια προσπαθούσε ν’ αγγίξει. Όταν επιτέλους, κατάφερε να τη φτάσει, τα πρόσωπα εξαφανίστηκαν και τη θέση τους πήρε το είδωλο». (σελ. 125).
Υψηλή Ποίηση σε αφηγηματική μορφή. Όμως η εσωτερικότητα τού Ρυθμού συνέχει τα τοπία με αρμονική κλωστή, με τον μίτο τής Αριάδνης που συνδέει τοπία, ελληνορωμαϊκές αρχαιότητες, ανατολίτικα παζάρια και βλέμματα ανθρώπων χαμένων στον Λαβύρινθο τής Συλλογικής Πανανθρώπινης Συνειδητότητας…
Ο Πόλεμος είναι κάπου μακριά κι η Φιλότης διαρκές, μόνιμο αίτημα. Ενδιαίτημα στο άχρονα ειρηνικό, ενδιαίτημα ουρανίας μουσικής που ψυχανεμίζονται τα ένυλα αυτιά μας, το εσωτερικό όμως «ους» μαγεύεται από αλλοδιαστασιακή μελωδία που συνηχεί ευεργετικά με τα κύτταρά μας.
Αβίαστη οπτικοακουστική περιδιάβαση. Αυτό το βιβλίο ΔΙΑΒΑΖΕΤΑΙ ΦΩΝΑΧΤΑ. Είναι μόρφωμα, επίτευγμα από τα λίγα. Συνοδός κάθε ταξιδιού. Πολύτιμο απόκτημα για κάθε βιβλιοθήκη.
Πηγαίο το κοινού πολιτισμικού υποβάθρου, αναβλύζει από τον υδροφόρο ορίζοντα μιας καταταλαιπωρημένης Ανθρωπότητας που αναζητεί εναγωνίως την έξοδο από την μεσαιωνική υλιστική σήραγγα προς την καινούργια Αναγέννηση τού Πανανθρώπινου Πνευματικού Πολιτισμού. Αμήν και πότε. Ας τραγουδήσουμε όλες/όλοι/όλα μαζί, ανεξαρτήτως όλων εκείνων που φαίνεται σαν να μας χωρίζουν. Η ετερότητα, η διαφορά μας είναι το συνεκτικό στοιχείο στο μέγιστο, ανεξιχνίαστο, αρίφνητο Αρμόνιο τού Σύμπαντος Κόσμου.
Μέσα στον διαρκή ακήρυχτο και κηρυγμένο Πόλεμο, με τα καραβάνια των προσφύγων να διασχίζουν συναισθηματικές ερήμους αναλγησίας, η καμήλα είναι σύμβολο αντοχής, επιμονής, επιβίωσης, συνεργατικότητας, συνδημιουργικότητας.
Κάθε αναγνώστης πλάθει το δικό του καλλιτέχνημα/λογοτέχνημα ακροθίγοντας, βυθιζόμενος στη σελίδες αυτού τού άψογα τυπωμένου βιβλίου.
Τα μάτια, τα μάτια των ανθρώπων, όταν κοιτάνε μέσα από το φακό, πέρα, προς την ευτοπική Αιωνιότητα, μοιάζουν να μας χαμογελούν σαν προκλασικά αγάλματα μέσα από την νεκρική φωτογραφία τους. Όλος ο πόνος τής οικουμένης μέσα σε αυτά τα μάτια… Όλη η ελπίδα!!!
* Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας (https://konstantinosbouras.gr)
Πηγή: Fractal
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.