Βιβλία από τις εκδόσεις Ιωλκός | @anna.s_books

Βιβλία από τις εκδόσεις Ιωλκός –ποίηση, πεζογραφία–, «Λευκάμπελος», του Γεώργιου Σπηλιωτόπουλου, «Ψίθυροι νιότης» του Μάξιμου Αλυγιζάκη, και «Εφ’ ενός λυγμού», του Κωνσταντίνου Γυπαράκη παρουσιάζονται στο @anna.s_books (Instagram) με καλοκαιρινή διάθεση!

 

***

Λευκάμπελος

Η συλλογή παρακολουθεί, με τη μορφή ενός ονειρικού ταξιδιού, την ανάβαση, την πτώσηκαι την κάθαρσητου ποιητικού υποκειμένου, μέσα από μία στοχαστική περιδιάβαση στις ευτυχείς κι επώδυνες εμπειρίες της ζωής κι εντέλει στην αναζήτηση του ίδιου του νοήματός της. Το έργο περιλαμβάνει έμμετρη πρόζα, ποίηση σε ελεύθερο στίχο, χαϊκού και καρκινική γραφή.

***

Ψίθυροι νιότης

Περνούν τα χρόνια και συσσωρεύονται οι πράξεις που δεν έγιναν, οι σκέψεις που δεν εκφράστηκαν, οι έρωτες που δεν καρποφόρησαν, οι ελπίδες που μαράθηκαν, τα ταξίδια που δεν πραγματοποιήθηκαν. Μνήμη και Λήθη.

Παρατηρήσαμε με προσοχή τα φυσικά φαινόμενα κι ανακαλύψαμε τους αντικειμενικούς νόμους που περίπου ισχύουν. Επί των πονεμένων ερώτων.

Κάθε λέξη και ένας όμορφος χρησμός, κάθε λέξη και ένας άλυτος γρίφος. Κάθε ματιά και ένα καλλιτεχνικό δημιούργημα, κάθε ματιά και μια απόλυτη καταστροφή. Οι αμαρτίες μας; Όσες και οι αρετές μας. Μικροί στοχασμοί.

Βρέθηκαν δείγματα και μείγματα δράσεων, αντιδράσεων, αποδράσεων, επιδράσεων και πολλά άλλα φτιασιδώματα και στολίσματα. Χωρίς όνομα.

Εν κατακλείδι το Επίμετρο: Εσύ το δρόμο σου τραβάς. Και μιλάς για τα παλιά.

Οι Ψίθυροι νιότης διαγράφουν κυκλικές τροχιές στο αέναο ταξίδι της ύπαρξης.

***

Εφ’ ενός λυγμού

Μια διαδρομή από την Πετρούπολη Αττικής τη δεκαετία του ’70 ως τις μέρες μας.

Για έναν Κρητικό κι ένα παιδί που μεγάλωνε γεμάτο απορίες. Κι όσο ο πατέρας αγωνιζόταν να επιβιώσει με αξιοπρέπεια τόσο το παιδί ερχόταν σ’ επαφή με την πραγματικότητα. Μια σκληρή πραγματικότητα, έμπλεη, όμως, από κοντυλιές του πεντοζάλη. Κι όσο το παιδί έβλεπε τον κόσμο των μεγάλων, άλλο τόσο έψαχνε την ομορφιά στα πάντα. Κι ανακάλυψε τις γυναίκες. Το ωραιότερο ποίημα του σύμπαντος. Και τις λάτρεψε. Σε κάποιες λίγες είδε την ταχύτητα του φωτός. Πού να προλάβει όμως; Κι έτσι έπιασε μια λύρα από χορδές ενός μολυβιού κι αποφάσισε να ζωγραφίσει τα δάκρυα των γυναικών που συνάντησε. Εφ’ ενός λυγμού.

Μια ιστορία για έναν Κρητικό κι ένα παιδί που ήθελε να ξεπεράσει την ταχύτητα του φωτός.