«Συντμήσεις» | diastixo.gr

Η ποιητική συλλογή του Κωνσταντίνου Κορίδη, «Συντμήσεις» (εκδόσεις Ιωλκός, 2018) στο diastixo.gr. Κριτκή της Ελένης Χωρεάνθη.

Κωνσταντίνος Ι. Κορίδης: «Συντμήσεις»

Ο Κωνσταντίνος Κορίδης, γιος του καλού ποιητή Γιάννη Κορίδη, έχει έναν απλό, ιδιαίτερα αφαιρετικό τρόπο να εκφράζει τα συναισθήματά του γράφοντας ποίηση. Θα μπορούσε εύλογα να χαρακτηριστεί αποφθεγματικός ποιητής.

Οι συντμήσεις χώρου και χρόνου, όπως το εισπράττω, αποτυπώνονται στο λιτό κι απαλλαγμένο από περιττά, εντυπωσιακά ίσως, σχέδια, χαρακτηριστικό εξώφυλλο με μοναδικό στολισμό το ορθογώνιο τρίγωνο που σχηματίζουν διαδοχικά οι συντμήσεις του τίτλου: ΣΥΝΤΜΗΣΕΙΣ και η φίρμα των εκδόσεων. Είναι η δεύτερη ποιητική του συλλογή και την αφιερώνει διακριτικά: «Πάντα στην οικογένειά μου».

Των ποιημάτων του προτάσσει ένα απόσπασμα του Αλαίν Μποσκέ, το οποίο προδιαθέτει τον αναγνώστη σχετικά με το τι τον απασχολεί και προβληματίζει ως άτομο και ως μέλος μιας κοινωνίας που διαρκώς δοκιμάζεται. Ιδού το πρώτο ποίημα της συλλογής:

Τα αγαπημένα μου λάθη
είναι τα επαναλαμβανόμενα.
Επιβεβαιώνουν την ύπαρξή μου.
(Παρουσία)

Οι λέξεις που χρησιμοποιεί εκφράζουν περιεχόμενα, το ίδιο και οι στίχοι.

Εάν μια λέξη είναι ζωή
τότε ένας στίχος είναι σύμπαν.
(Πόρισμα)

Δείχνει να προτιμάει το ανοιχτό, το ελεύθερο τοπίο. Αυτό το άδειο λευκό των σελίδων τού δημιουργεί την αίσθηση της ερημιάς που ενοικεί στην ψυχή της ανθρωπότητας. Του συμπαντικού κενού. Και δεν είναι τυχαίο. Ο Κωνσταντίνος Κορίδης έχει ρίζες και από την Κύπρο. Σίγουρα κουβαλάει μερίδιο του πόνου που σηκώνουν οι γενιές των εκπατρισμένων Κυπρίων. Δεν προσπερνάει αδιάφορα την υποκρισία των πολιτικών και θεωρεί θυμοσοφικά:

Μεγάλη στιγμή της υποκριτικής τέχνης
όταν ένας πολιτικός υποκρίνεται τον υποκριτή.
(Θίασος)

Έτσι απλά, καθημερινά, θα έλεγα, και με καλοκάγαθη σκωπτική διάθεση κρίνει όσα συμβαίνουν γύρω του: Από την «Ανεμελιά» που αποκαλεί ζηλευτή «ωριμότητα» ίσαμε τη «νύχτα που ξεκινά / για να παραδοθεί στη μέρα». Μέσα σε λίγους στίχους στεγάζει πολλά άστεγα γεγονότα της κοινωνίας, με λαϊκότροπη άνεση και σοφία:

Με δυο τάλιρα αγόρασαν το μέλλον·
κόστιζε, όμως, ένα.
(Υπεραξία)

Το δεύτερο μέρος αρχίζει με ένα ποίημα πέντε στροφών πολύ φιλοσοφημένο, που λέει πικρές, αλλά αλήθειες που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση:

Σεβαστείτε τους ηττημένους.
Ανάψτε κεριά γι’ αυτούς,
αφήστε κεριά στους τάφους τους.
Χωρίς αυτούς δεν θα ήσαστε νικητές,
δεν θα γράφατε τη δική σας Ιστορία.
(Μνήμη)

Δεν μένει αδιάφορος μπροστά στις κοινωνικές ανακατατάξεις και ανατροπές, τις πολιτικές μετατοπίσεις και τις ιδεολογικές μεταλλάξεις που συνέβησαν απότομα με την επιβολή της νέας τάξης πραγμάτων κι έγινε ένας κόσμος μπάχαλο:

Ο καπιταλιστής φίλος του πτώχευσε,
ο αριστερός φίλος του πλούτισε,
ο κεντρώος φίλος του κυβέρνησε
κι εκείνος συνέχισε να βγάζει λόγους
στους φωταγωγημένους χριστουγεννιάτικους
άδειους δρόμους της πόλης.
(Εορτές)

Θα κλείσω το σύντομο οδοιπορικό με δυο ποιήματα τρίστιχα, που το καθένα έχει ιδιαίτερο ειδικό βάρος.

Σεις που τα μάρμαρα ζητάτε πίσω,
αναρωτηθήκατε εάν η γύμνια τους
θέλει να σμίξει με τη γύμνια σας;
(Επιστροφή)

Οι λέξεις πασχίζουν να βρουν μορφή
στων δακρύων σου το σύμπαν.
Σιωπή… γεννήθηκε το ποίημα.
(Δημιουργία)

29 σύντομα, νοηματισμένα ποιήματα, έξυπνα, διαταγμένα με τέτοιον τρόπο που να αποτελούν μία ενότητα, μια ποιητική σύνθεση που απεικονίζει σε μικρογραφία το σύγχρονο κοινωνικοπολιτικό τοπίο που κινδυνεύει να σαπίσει από την εγκατάλειψη όταν είναι:

Η υγρασία παρούσα,
σαπίζει κάθε περιεχόμενο.
(Φαίνεσθαι)

Πηγή: diastixo.gr