Η Μαρία Λιάκου κάνει unboxing και παρουσιάζει μερικές από τις νέες κυκλοφορίες των εκδόσεων μας, στο κανάλι της στο Youtube, «Ιστορίες βιβλίων».
Λίγα λόγια για τα βιβλία
• Λευκάμπελος | Γεώργιος Σπηλιωτόπουλος
Η συλλογή παρακολουθεί, με τη μορφή ενός ονειρικού ταξιδιού, την ανάβαση, την πτώσηκαι την κάθαρσητου ποιητικού υποκειμένου, μέσα από μία στοχαστική περιδιάβαση στις ευτυχείς κι επώδυνες εμπειρίες της ζωής κι εντέλει στην αναζήτηση του ίδιου του νοήματός της. Το έργο περιλαμβάνει έμμετρη πρόζα, ποίηση σε ελεύθερο στίχο, χαϊκού και καρκινική γραφή.
• Εκείνοι που τολμούν να ονειρεύονται | Παρασκευή Τζιωρτζούδα
Στίχοι με κέντρο τους τον άνθρωπο, τη σχέση του με τη ζωή και την ανάγκη του να ελπίζει και να ονειρεύεται.
Ο ποιητής γίνεται ζωγράφος, με χρώματα τις λέξεις και καμβά το λευκό χαρτί, φτιάχνοντας εικόνες που τολμούν να ονειρεύονται που αφηγούνται μια ιστορία. Αυτοκριτική κι ένας «διάλογος» ανάμεσα στα δυνατά και τρωτά σημεία του σημερινού ανθρώπου, ο οποίος ενώ παραδέχεται τη ματαιοδοξία του, ταυτόχρονα συμφιλιώνεται με την πραγματικότητα του θανάτου, παραγκωνίζει το φόβο του και διεκδικεί τα όνειρά του με σκοπό την πλήρωση.
Τέλος, περιλαμβάνονται ποιήματα που γράφτηκαν εν μέσω του εγκλεισμού λόγω της πανδημίας, προβάλλοντας την επίδραση της λυπηρής πραγματικότητας στην ανθρώπινη ψυχή, μα και προσφέροντας ελπίδα για ένα ομορφότερο αύριο.
• Η πολυθρόνα της λύπης | Γ. Δ. Αναγνώστου
Ο πόθος, η επιθυμία του έρωτα. Το αναπόφευκτο τέλος. Ο ακούσιος χωρισμός και ο θάνατος. Φίλησες το λαιμό / Τ’ ουρανού / Αφήνοντας σημάδια / Πάθους / Ατροφικού / Να σε πληγώνουν. Στίχοι γραμμένοι δίχως, σχεδόν, καθόλου σημεία στίξης. Με μια δειλή προτίμηση στην άνω τελεία· ένα βήμα πριν το οριστικό τέλος. Έρωτας που χαμογελά στο θάνατο με μια λεπτή ειρωνεία. Στίχοι που εγκιβωτίζουν εικόνες σε μνήμες. Σε μνήμες ευάλωτες. Ποιήματα λιτής έκφρασης. Ισχνών όγκων. Μέσα στους τέσσερις τοίχους / Της σιωπής / Γυμνώθηκε το μπλε της θάλασσας. Με τοίχους γεμάτους από κάδρα με πρόσωπα· των προγόνων, των φίλων, των ερώτων που φτάνουν ως εδώ από το παρελθόν. Πρόσωπα ακόμη παρόντα. Μακριά απ’ τη λήθη.
Κι ο έρωτας με κάδρο σπασμένο.
Πάντοτε γυμνός / Μες στο σκοτάδι.
• Εφ’ ενός λυγμού | Κωνσταντίνος Γυπαράκης
Μια διαδρομή από την Πετρούπολη Αττικής τη δεκαετία του ’70 ως τις μέρες μας.
Για έναν Κρητικό κι ένα παιδί που μεγάλωνε γεμάτο απορίες. Κι όσο ο πατέρας αγωνιζόταν να επιβιώσει με αξιοπρέπεια τόσο το παιδί ερχόταν σ’ επαφή με την πραγματικότητα. Μια σκληρή πραγματικότητα, έμπλεη, όμως, από κοντυλιές του πεντοζάλη. Κι όσο το παιδί έβλεπε τον κόσμο των μεγάλων, άλλο τόσο έψαχνε την ομορφιά στα πάντα. Κι ανακάλυψε τις γυναίκες. Το ωραιότερο ποίημα του σύμπαντος. Και τις λάτρεψε. Σε κάποιες λίγες είδε την ταχύτητα του φωτός. Πού να προλάβει όμως; Κι έτσι έπιασε μια λύρα από χορδές ενός μολυβιού κι αποφάσισε να ζωγραφίσει τα δάκρυα των γυναικών που συνάντησε. Εφ’ ενός λυγμού.
Μια ιστορία για έναν Κρητικό κι ένα παιδί που ήθελε να ξεπεράσει την ταχύτητα του φωτός.
• Το τρίτο λάθος | Κωνσταντίνος Μανίκας
Σ’ ένα διαμέρισμα στον τρίτο όροφο μιας αθηναϊκής πολυκατοικίας, τρεις ένοικοι αφήνουν το αποτύπωμά τους στα χρόνια της κρίσης.
Η Ήβη κυνηγώντας το όνειρο, μακριά από την επαρχιακή πόλη της, καταλήγει δέσμια των διαθέσεων ενός σκοτεινού ανθρώπου.
Ο Θοδωρής, στο απόγειο της κοινωνικής καταξίωσης, βρίσκεται ποδοπατημένος από το τσουνάμι των οικονομικών εξελίξεων.
Η Θάλεια, προδομένη από τον πρώτο και μοναδικό έρωτά της, επιλέγει να κρυφτεί μες στα σκουπίδια των επιθυμιών της, μέχρι τα βαθιά γεράματα. Το τρίτο λάθος έρχεται να ενώσει τις μοίρες τους.
Η ψυχαναλυτική ματιά της Ειρήνης καθορίζει το μέλλον τους και η κοινωνιολογική οπτική ενός αγνώστου, γηραιού γείτονα, του Κλεόβουλου με το καλά κρυμμένο μυστικό, δικαιώνει το παρελθόν τους. Και το παρόν;
Ποιο είναι τελικά το τρίτο λάθος που στιγματίζει τις ζωές μας; Πώς μας παρασέρνει στη δίνη του και πώς αποφεύγουμε την καταδικαστική απόφασή του; Ένα μυθιστόρημα για τις σκιερές και τις φωτεινές ψυχές, για τη δύναμη της θέλησης και την αδυναμία της βούλησης.
• Ψίθυροι νιότης | Μάξιμος Αλυγιζάκης
Περνούν τα χρόνια και συσσωρεύονται οι πράξεις που δεν έγιναν, οι σκέψεις που δεν εκφράστηκαν, οι έρωτες που δεν καρποφόρησαν, οι ελπίδες που μαράθηκαν, τα ταξίδια που δεν πραγματοποιήθηκαν. Μνήμη και Λήθη.
Παρατηρήσαμε με προσοχή τα φυσικά φαινόμενα κι ανακαλύψαμε τους αντικειμενικούς νόμους που περίπου ισχύουν. Επί των πονεμένων ερώτων.
Κάθε λέξη και ένας όμορφος χρησμός, κάθε λέξη και ένας άλυτος γρίφος. Κάθε ματιά και ένα καλλιτεχνικό δημιούργημα, κάθε ματιά και μια απόλυτη καταστροφή. Οι αμαρτίες μας; Όσες και οι αρετές μας. Μικροί στοχασμοί.
Βρέθηκαν δείγματα και μείγματα δράσεων, αντιδράσεων, αποδράσεων, επιδράσεων και πολλά άλλα φτιασιδώματα και στολίσματα. Χωρίς όνομα.
Εν κατακλείδι το Επίμετρο: Εσύ το δρόμο σου τραβάς. Και μιλάς για τα παλιά.
Οι Ψίθυροι νιότης διαγράφουν κυκλικές τροχιές στο αέναο ταξίδι της ύπαρξης.
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.