Ποίημα από τη συλλογή «Τα Προμηθή» (εκδόσεις Ιωλκός, 2022) του Χρήστου Τζανάκου.
*
Παύσις
Αφέλειες ψελλίζουν στη μνήμη… στο εγώ τη Λήθη.
— Θύμισέ μου, διάολε,
πόσα σκαλοπάτια έχει η έρημος στην κατεβασιά της προς την αθανασία.
— Μα, την ίδια κουβέντα δεν είχαμε χτες, γλυκέ μου;
— Χτες μόλις ανέστησες την κόρη μου στο σύσκιο.
— Ναι, μαθές! Σου χαρίζω, λοιπόν, επίκληση τον εαυτό σου στη θυμέλη να αποκτείνεις:
Πέτρα αστοιχείωτη, ποιο φιλί σε πάταξε;
Σε κάποια λησμονιά μόνη σε μετάνιωσε,
σαν φυλακτό μαζί σε πήρε.
Τώρα, ξύπναγε και ύφαινε στων σκουληκιών το άλας,
χτες δεν ήσουν παρά ο πόνος μου,
σήμερα η λευτεριά μου.
«Τα Προμηθή», Χρήστου Τζανάκου, εκδ. Ιωλκός, 2022, σελ. 20.
***
Για το βιβλίο
Στη δεύτερη ποιητική συλλογή του Χρήστου Τζανάκου, αφέλειες ψελλίζουν στην μνήμη… στην ονείρωξη την εκπνοή. Η σκηνή ανοίγει σε βεστιάρια σεληνιακά με γίγαντες νύφες να απλώνονται στο Οροπέδιο του Βώλακα. Εκεί, οι Ληνοβάτες γονατίζουν μπροστά στο όνειδος του πλειστηριασμού καθώς μια πυγολαμπίδα βαπτίζει την παύση στο καρνάγιο ψυχικών αναζητήσεων. Τα Προμηθή διαχέουν με πρόθεση αφοριστική το αειφώς εδώ στο θάμβος του νοερού που τα βήματα αγκυλώνονται στα καρμικά. Η νέα αυτή ποιητική συλλογή μάς υπόσχεται το ταξίδι ως αυτοσκοπό χωρίς κανένα προορισμό· στα ζαρωμένα των κυμάτων κοσμαγοί, ερευνητές εαυτών.
***
Για τον συγγραφέα
Ο Χρήστος Τζανάκος γεννημένος στην Αθήνα έχει καταγωγή από τη Μάνη Λακωνίας. Οι σπουδές του περιλαμβάνουν μεταπτυχιακό ΜΒΑ και συμμετοχή στο διδακτορικό πρόγραμμα του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης. Το Δεκέμβριο του 2018 κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Ίε Παι (εκδόσεις Ιωλκός). Έλαβε πολύ καλές κριτικές και παρουσιάστηκε σε ελληνικά και γερμανικά περιοδικά. Συμπεριλήφθηκε μέσα στα 10 πρώτα σε πωλήσεις βιβλία ποίησης στα Public και ήταν υποψήφιο για καλύτερο βιβλίο ποίησης το 2019 στην Ελλάδα. Μεταφράστηκε στα αγγλικά, γερμανικά και ουκρανικά. Τα Προμηθή είναι η δεύτερη ποιητική συλλογή του.
***
Ιλιγγιώδης θέα αόρατων ρηγμάτων αναγεννά τον μετασεισμικό τρόμο· αμνιακή, στην ασφάλεια τής μοναξιάς της η ζωή, αγκυλώνει και πληγώνει τη δρασκελιά. Στο άδυτο του φόβου κρύβει η τόλμη τις φτερούγες της. Ο Βώλακας απεικονίζει τον Γολγοθά, αλλά επάνω από τον σταυρό, ο αναπεπταμένος ουρανός εξακολουθεί να φέγγει υποσχόμενος τον Ανθρώπινο παράδεισο.
Ο Ιουδαϊσμός, ο Ινδουισμός, ο Βουδισμός και οι άλλες θρησκείες, [«το συνονθύλευμα της Σαλήμ» της Ιερουσαλήμ,] προσπαθούν διεισδύοντας στις συνειδήσεις των πιστών να ελέγξουν τις πράξεις τους με ανάλογες επιβραβεύσεις ή τιμωρίες. Αλλά το όραμα “Εκείνου’’, του Ιησού, και των άλλων θρησκευτικών διδασκάλων, ήταν «φεγγαρώνοντας ψυχασθενήματα» να βγάλουν τον κόσμο από την ιστορία· την ιστορία των σφαγών, του πόνου και του μίσους και να τον επανεντάξουν μέσα στη φύση. «Η ιστορία είναι η τραγωδία [λέει ο Νίκος Καρούζος] η ζωή έξω απ’ αυτήν είναι ο Παράδεισος».
Προμηθής, όπως Προμηθέας· είναι ο προσεκτικός, ο προνοητικός, είναι αυτός που ανησυχεί, νοιάζεται και φροντίζει όσους έχουν ανάγκη. Ο ποιητής όμως ταπεινός, ταυτίζεται με τον αδελφό του τον Επιμηθέα, επωμίζεται την απρονοησία του και όλα τα προβληματικά χαρακτηριστικά της φυλής μας· μεταφέρεται στον Ελικώνα, στο όρος των Μουσών που ενέπνευσαν τον Ησίοδο. Εκεί, με τον μεγάλο ραψωδό συζητούν για την αδράνεια που λεηλατεί τη σκέψη: Το Πουπουλένιο, το απαθές γένος, οι νέες γενιές, διαδέχονται εκείνες του σιδήρου των ηρωικών εποχών και αντιστάσεων.
Πηγή: Βασίλης Δ. Παπαβασιλείου | Περί ου
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.