Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.
Φαράκος, Αγαμέμνων
Ο Αγαμέμνων Φαράκος γεννήθηκε στην Αθήνα, ζει στην Αθήνα εδώ και τρία τέταρτα του αιώνα και ίσως γι’ αυτό αγαπά με πάθος τη Μάνη. Από το 1947 στη μαχόμενη δημοσιογραφία, ο Αγαμέμνων Φαράκος έγινε μέλος της ΕΣΗΕΑ μόλις το 1964, ενώ είχε ήδη θητεία 14 χρόνων σε αθηναϊκές εφημερίδες. Η απαρχή αυτής της θητείας στο “Ριζοσπάστη”, το 1947, κρατούσε κλειστές τις θύρες του επαγγελματικού σωματείου. Ακολούθησαν ο πλαστηριακός “Προοδευτικός Φιλελεύθερος” (1950-53), “Η Μάχη” του Ηλία Τσιριμώκου, ο “Εθνικός Κήρυξ” του Παράσχου (1955-59), η “Απογευματινή” και η “Ακρόπολις” των αδελφών Μπότση (1959-69), Τα “Σημερινά” του Σάββα Κωνσταντόπουλου (1970-74), η τηλεόραση της ΕΡΤ (1969-1982), το Αθηναϊκό Πρακτορείο (1969-1990), Η “Βραδυνή” του Τζώρτζη Αθανασιάδη (1974-1989), το MEGA (1989-1991), ως υποδιευθυντής και διευθυντής ειδήσεων, το Κανάλι 5, το μετέπειτα EXTRA του Γιώργου Κουρή (1995-2004), και πάλι η “Βραδυνή”, της οικογένειας Μήτση αυτή τη φορά, από το 1997.
Εξήντα χρόνια δημοσιογραφίας, δεκατέσσερις εφημερίδες, «πρώην» και άλλες πάντα ζωντανές, τέσσερα τηλεοπτικά κανάλια –αυτά ειδικά τα τελευταία τριάντα πέντε χρόνια– ένας ραδιοφωνικός σταθμός ο περίφημος άλλοτε 9.84, το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, τον καιρό τουΧριστόφορου Μπιτσίδη, του Γιώργου Αναστασόπουλου και του Ανδρέα Χριστοδουλίδη, εκατόν πέντε αποστολές από τις Βρυξέλλες μέχρι τη (πυρπολούμενη τότε) Βηρυτό και από τη Λισσαβόνα μέχρι το Λένινγκραντ της εποχής του Μπρέζνιεφ.
Μια ζωή δημοσιογραφίας και τίποτα άλλο, ο Γιώργος Καράντζας, οι αδελφοί Μπότση, ο Γιάννης Παπαγεωργίου της παλιάς «Αθηναϊκής», ο Δημήτρης Πουρνάρας, ο πλαστηρικός «Προοδευτικός Φιλελεύθερος», ο Βαγγέλης Μπίστικας –στην ωραία τότε ΕΡΤ– ο Τζώρτζης Αθανασιάδης, που δολοφονήθηκε για να πεθάνει και η «Βραδυνή» του, από τον Κώστα Καραγιώργη στο Γιώργο Κουρή και από τους πέντε εκδότες του MEGA στο Μίνωα Κυριακού και στον Κώστα Μήτση.
Ένα πανόραμα της ελληνικής-αθηναϊκής δημοσιογραφίας, επιτυχίες και λάθη, πόλεμοι και διώξεις, εξήντα χρόνια δημοσιογραφία, μια ζωή διά πυρός και σιδήρου δηλαδή… Αυτός είναι ο Αγαμέμνων Φαράκος.
Φαράκος, Αγαμέμνων
Ο Αγαμέμνων Φαράκος γεννήθηκε στην Αθήνα, ζει στην Αθήνα εδώ και τρία τέταρτα του αιώνα και ίσως γι’ αυτό αγαπά με πάθος τη Μάνη. Από το 1947 στη μαχόμενη δημοσιογραφία, ο Αγαμέμνων Φαράκος έγινε μέλος της ΕΣΗΕΑ μόλις το 1964, ενώ είχε ήδη θητεία 14 χρόνων σε αθηναϊκές εφημερίδες. Η απαρχή αυτής της θητείας στο “Ριζοσπάστη”, το 1947, κρατούσε κλειστές τις θύρες του επαγγελματικού σωματείου. Ακολούθησαν ο πλαστηριακός “Προοδευτικός Φιλελεύθερος” (1950-53), “Η Μάχη” του Ηλία Τσιριμώκου, ο “Εθνικός Κήρυξ” του Παράσχου (1955-59), η “Απογευματινή” και η “Ακρόπολις” των αδελφών Μπότση (1959-69), Τα “Σημερινά” του Σάββα Κωνσταντόπουλου (1970-74), η τηλεόραση της ΕΡΤ (1969-1982), το Αθηναϊκό Πρακτορείο (1969-1990), Η “Βραδυνή” του Τζώρτζη Αθανασιάδη (1974-1989), το MEGA (1989-1991), ως υποδιευθυντής και διευθυντής ειδήσεων, το Κανάλι 5, το μετέπειτα EXTRA του Γιώργου Κουρή (1995-2004), και πάλι η “Βραδυνή”, της οικογένειας Μήτση αυτή τη φορά, από το 1997.
Εξήντα χρόνια δημοσιογραφίας, δεκατέσσερις εφημερίδες, «πρώην» και άλλες πάντα ζωντανές, τέσσερα τηλεοπτικά κανάλια –αυτά ειδικά τα τελευταία τριάντα πέντε χρόνια– ένας ραδιοφωνικός σταθμός ο περίφημος άλλοτε 9.84, το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, τον καιρό τουΧριστόφορου Μπιτσίδη, του Γιώργου Αναστασόπουλου και του Ανδρέα Χριστοδουλίδη, εκατόν πέντε αποστολές από τις Βρυξέλλες μέχρι τη (πυρπολούμενη τότε) Βηρυτό και από τη Λισσαβόνα μέχρι το Λένινγκραντ της εποχής του Μπρέζνιεφ.
Μια ζωή δημοσιογραφίας και τίποτα άλλο, ο Γιώργος Καράντζας, οι αδελφοί Μπότση, ο Γιάννης Παπαγεωργίου της παλιάς «Αθηναϊκής», ο Δημήτρης Πουρνάρας, ο πλαστηρικός «Προοδευτικός Φιλελεύθερος», ο Βαγγέλης Μπίστικας –στην ωραία τότε ΕΡΤ– ο Τζώρτζης Αθανασιάδης, που δολοφονήθηκε για να πεθάνει και η «Βραδυνή» του, από τον Κώστα Καραγιώργη στο Γιώργο Κουρή και από τους πέντε εκδότες του MEGA στο Μίνωα Κυριακού και στον Κώστα Μήτση.
Ένα πανόραμα της ελληνικής-αθηναϊκής δημοσιογραφίας, επιτυχίες και λάθη, πόλεμοι και διώξεις, εξήντα χρόνια δημοσιογραφία, μια ζωή διά πυρός και σιδήρου δηλαδή… Αυτός είναι ο Αγαμέμνων Φαράκος.