Πώς δενόταν το ατσάλι

Τα πικρά, μεγάλα, ωραία χρόνια

18,00 14,40

978-960-426-563-3

18,00 14,40

Σε απόθεμα

SKU978-960-426-563-3 Categories, Brand:
Διαθέσιμο επίσης στους παρακάτω ιστότοπους:

Οι σκιές αρχίζουν να βαραίνουν περισσότερο από ότι τα προηγούμενα χρόνια, και στο ημίφως που δημιουργείται, έχουν ανθρώπινες μορφές. Άλλοτε, είναι τοποθεσίες τόπων, όπου βρέθηκα, πέρασα ή έζησα. Κάποιες φορές μοιάζουν με επαναστατικά πανό, άλλες ώρες, πάλι, θυμίζουν κελιά φυλακής, δάση από πουρνάρια της Ικαρίας, το παλιό κτίριο του Ευρωκοινοβουλίου στο Στρασβούργο, δύο φρικτές αγχόνες στη Δαμασκό, τον πεζόδρομο της Κνέζα Μιχαήλοβα στο Βελιγράδι, και, ένα Στρατάρχη που παλεύει και δεν εννοεί να πεθάνει...


Είδα τους Γερμανούς να παίρνουν το σπίτι μας και να γινόμαστε πρόσφυγες στην ίδια τη γειτονιά μας.


Χρόνια, τρέχαμε ένα απόγευμα, σαν τρελοί να προλάβουμε να βγάλουμε πρώτοι εμείς Παράρτημα, εκείνον τον πικρό Νοέμβρη του 1963, όταν δολοφονήθηκε ο Κένεντι.


Και τα γερμανικά τρικινητήρια Junker να περνούν, είκοσι δύο χρόνια νωρίτερα πάνω από τα κεφάλια μας, πετώντας για να ρίξουν τους αλεξιπτωτιστές που κατάκτησαν τότε και την Κρήτη.

Ο Αγαμέμνων Φαράκος γεννήθηκε στην Αθήνα, ζει στην Αθήνα εδώ και τρία τέταρτα του αιώνα και ίσως γι’ αυτό αγαπά με πάθος τη Μάνη. Από το 1947 στη μαχόμενη δημοσιογραφία, ο Αγαμέμνων Φαράκος έγινε μέλος της ΕΣΗΕΑ μόλις το 1964, ενώ είχε ήδη θητεία 14 χρόνων σε αθηναϊκές εφημερίδες. Η απαρχή αυτής της θητείας στο “Ριζοσπάστη”, το 1947, κρατούσε κλειστές τις θύρες του επαγγελματικού σωματείου. Ακολούθησαν ο πλαστηριακός “Προοδευτικός Φιλελεύθερος” (1950-53), “Η Μάχη” του Ηλία Τσιριμώκου, ο “Εθνικός Κήρυξ” του Παράσχου (1955-59), η “Απογευματινή” και η “Ακρόπολις” των αδελφών Μπότση (1959-69), Τα “Σημερινά” του Σάββα Κωνσταντόπουλου (1970-74), η τηλεόραση της ΕΡΤ (1969-1982), το Αθηναϊκό Πρακτορείο (1969-1990), Η “Βραδυνή” του Τζώρτζη Αθανασιάδη (1974-1989), το MEGA (1989-1991), ως υποδιευθυντής και διευθυντής ειδήσεων, το Κανάλι 5, το μετέπειτα EXTRA του Γιώργου Κουρή (1995-2004), και πάλι η “Βραδυνή”, της οικογένειας Μήτση αυτή τη φορά, από το 1997.

Εξήντα χρόνια δημοσιογραφίας, δεκατέσσερις εφημερίδες, «πρώην» και άλλες πάντα ζωντανές, τέσσερα τηλεοπτικά κανάλια –αυτά ειδικά τα τελευταία τριάντα πέντε χρόνια– ένας ραδιο­φωνικός σταθμός ο περίφημος άλλοτε 9.84, το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, τον καιρό τουΧριστόφορου Μπιτσίδη, του Γιώργου Αναστασόπουλου και του Ανδρέα Χριστοδουλίδη, εκατόν πέντε αποστολές από τις Βρυξέλλες μέχρι τη (πυρπολούμενη τότε) Βηρυτό και από τη Λισσαβόνα μέχρι το Λένινγκραντ της εποχής του Μπρέζ­νιεφ.
Μια ζωή δημοσιογραφίας και τίποτα άλλο, ο Γιώργος Καράντζας, οι αδελφοί Μπότση, ο Γιάννης Παπαγεωργίου της παλιάς «Αθηναϊκής», ο Δημήτρης Πουρνάρας, ο πλαστηρικός «Προοδευτικός Φιλελεύθερος», ο Βαγγέλης Μπίστικας –στην ωραία τότε ΕΡΤ– ο Τζώρτζης Αθανασιάδης, που δολοφονήθηκε για να πεθάνει και η «Βραδυνή» του, από τον Κώστα Καραγιώργη στο Γιώργο Κουρή και από τους πέντε εκδότες του MEGA στο Μίνωα Κυριακού και στον Κώστα Μήτση.


Ένα πανόραμα της ελληνικής-αθηναϊκής δημοσιογραφίας, επιτυχίες και λάθη, πόλεμοι και διώξεις, εξήντα χρόνια δημοσιογραφία, μια ζωή διά πυρός και σιδήρου δηλαδή… Αυτός είναι ο Αγαμέμνων Φαράκος.

Βάρος 400 g
Διαστάσεις 14 × 21 cm
Αριθμός Σελίδων

Εξώφυλλο

Άλλοι συντελεστές

Θέμα

, , , , , , ,

Μήνας έκδοσης

Δεκέμβριος

Έτος Έκδοσης