Η σφαγή στο Δίστομο

10/6/1944: Το Δίστομο καταστρέφεται ολοσχερώς από τους Γερμανούς, που σκοτώνουν εν ψυχρώ και καίνε άμαχο πληθυσμό, γυναικόπαιδα. Ουδείς σχεδόν επιζεί της μανίας τους…

 

***

 

Το Διεθνές Στρατοδικείο της Δίκης της Νυρεμβέργης για τους μεγαλύτερους εγκληματίες πολέμου, αρνήθηκε να ανακηρύξει το Γενικό Επιτελείο Στρατού και τη Γερμανική Ανώτατη Διοίκηση ως εγκληματικές οργανώσεις. Μολαταύτα, στη δικαστική τους απόφαση, τα μέλη του Δικαστηρίου είπαν γι’ αυτούς τους άνδρες:

«Είναι υπεύθυνοι σε μεγάλο βαθμό για τη δυστυχία και την οδύνη που προκλήθηκε σε εκατομμύρια άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Ατίμασαν το έντιμο επάγγελμα του στρατιωτικού. Χωρίς τη στρατιωτική τους καθοδήγηση, οι επιθετικές βλέψεις του Χίτλερ και των οπαδών του, θα ήταν θεωρητικές και άκαρπες… Οι άνδρες αυτοί αποτέλεσαν μια ανηλεή και μιλιταριστική κάστα… Πολλοί απ’ αυτούς εμπαίζουν «κατά το δοκούν» το στρατιωτικό όρκο της υπακοής στις στρατιωτικές διαταγές. Όταν θέλουν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, ισχυρίζονται ότι έπρεπε να υπακούσουν. Όταν όμως έρχονται αντιμέτωποι με τα κτηνώδη εγκλήματα του Χίτλερ, τα οποία γνώριζαν καθώς φαίνεται, ισχυρίζονται ότι δεν υπάκουσαν. Η αλήθεια είναι ότι συμμετείχαν ενεργά σε όλα αυτά τα εγκλήματα ή σιώπησαν και συναίνεσαν, βλέποντας να διαπράττονται εγκλήματα σε μια κλίμακα πολύ μεγαλύτερη και πολύ πιο σοκαριστική απ’ όση είχε ποτέ ο κόσμος τη ατυχία να βιώσει.»

Τα βασικά όργανα τυραννίας ωστόσο που χρησιμοποίησε ο Χίτλερ, ήταν η ίδια η ηγεσία του Κόμματός του, η Γκεστάπο, η SD και τα SS. Αυτά τα φρικτά εγκλήματα, αποτέλεσαν έργο αυτών των οργανώσεων: Οι μαζικές δολοφονίες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, η δολοφονία και η κακή μεταχείριση αιχμαλώτων πολέμου, η στρατολόγηση ξένων εργατών για καταναγκαστική εργασία (ειλωτία), οι ιεροεξεταστικές ανακρίσεις, οι βασανισμοί, τα πειράματα σε ανθρώπινα «ινδικά χοιρίδια». Αυτοί οι τρομακτικοί «άνδρες με τα μαύρα πανωφόρια», με το Χάινριχ Χίμλερ επικεφαλής, στέκονταν πάνω απ’ την κατεχόμενη Ευρώπη πέντε ατελείωτα χρόνια, σαν ένα μαύρο σύννεφο καταιγίδας που κυοφορεί τον ξαφνικό θάνατο. Το πρώτο κεφάλαιο αυτού του βιβλίου, περιγράφει την προέλευση, την εδραίωση και την οργάνωση αυτών των σωμάτων και τη σαδιστική βαναυσότητα που αποτελούσε το σήμα κατατεθέν τους.

Λόρδος Ράσελ του Λίβερπουλ, «Η μάστιγα του ναζισμού», εκδόσεις Ιωλκός, σελ.24-26.