«Φωνές…» | Ποίημα

Ποίημα από τη συλλογή «Φωνές…» (εκδόσεις Ιωλκός, 2023) της Θάλειας Νικολαΐδου.

 

*

 

[LACRIMAE RERUM]

Και νά ’μπαιναν τα βάσανα
κι οι πόνοι των ανθρώπων
σαν ρούχα σε αποσκευές,
ταξίδι να πετάξουν πάνω
απ’ τη γη που θέριεψε
τη ρίζα στο κορμί τους.
Κομμάτια αιθέρα να γενούν
τον κόσμο για να ντύσουν
με ρουμπαλιά γαρίφαλο.
Κάτω στη γη να πέσουν,
σαν μοσχοπέταλα σγουρά,
σαν ήλιου χαμογέλια.
Στον άνεμο να σκόρπιζαν
τα δάκρυα του κόσμου.

 

«Φωνές…», Θάλεια Νικολαΐδου, εκδ. Ιωλκός, σελ. 26

 

***

Για το βιβλίο

 

 

***

Για τη συγγραφέα

 

 

*

 

Άνοιξη.
Η φύση φόρεσε
τα γιορτινά.
Κεντά κομποβελονιές
χαμομηλιού.
Βρογχολυτικές,
σε οξειδωμένα έλυτρα
φλεγματικών αισθημάτων.
Ανάσα πνευμονική
στην ίνωση
της λύπης.

 

«Φωνές…», Θάλεια Νικολαΐδου, εκδ. Ιωλκός, σελ. 53

 

 

*

 

Γελούσε η βραδιά
σε κρασοπότι αστρόφεγγο
καλοκαιριάτικης αυλής.
Ευφρόσυνη ευωχία,
με τη φωνή της τραγουδούσες
τον καημό θανάτου ζωντανού
που τις καρδιές ματώνει,
χωρίζει μάνες και παιδιά,
παιδιά και πατεράδες.
Μα εσύ έβγαζες τρελού τσιγγάνου
το λυγμό,
το μύχιο πόθο του έρωτα
που έμελλε να μη ζήσεις…

«Φωνές…», Θάλεια Νικολαΐδου, εκδ. Ιωλκός, σελ. 69