Πεζογραφία, δοκίμιο | @monocleread

Δώδεκα διηγήματα, δώδεκα κομμάτια ενός παζλ, μιας ιδιαίτερης προσωπικότητας προερχόμενα από το σκοτεινό υποσυνείδητο, το φαντασιακό μέλλον, το σκληρά αληθινό παρελθόν, την υποκειμενική πραγματικότητα. Συνεκτικό στοιχείο τους η αιώνια πάλη έλξης–απώθησης, απόστασης ή ταύτισης με την κληρονομική μας φύση.

Με πόσα κομμάτια συμπληρώνεται η ζωή μας;

Πού και πώς θα ανακαλυφθεί εκείνο το κρίσιμα τελευταίο που συμπληρώνει τον ατομικό μας γρίφο;

Η αναγνωστική μετάβαση εντός πολλών διαστάσεων χρόνου, χώρου, ρόλων μάς βοηθάει να τολμήσουμε αυτή την αναζήτηση.

Ιστορίες που συνέβησαν, συμβαίνουν. Πιθανόν να συμβούν. Ο άνθρωπος κυνηγάει το όνειρο, μετρά το ριζικό του, μάχεται με τη λογική. Κάποτε άθυρμα των επιλογών του. Κρίνεται αυστηρά από το κοινωνικό περιβάλλον του. Έρωτας και θάνατος. Τα σύνορα της ζωής και στη μέση ο άνθρωπος που αναζητά το νόημά της. Να βρει μία πρόφαση για να συνεχίσει τον αγώνα της. Μ’ ελπίδα.

Καθημερινές ιστορίες· από το σήμερα, το παρελθόν, ακόμα κι από το μέλλον, που μπορεί να είναι πιο κοντά απ’ όσο νομίζουμε. Συνδετικός κρίκος των ιστοριών είναι οι σχέσεις κι όσα τις προσδιορίζουν· τα μικρά πράγματα και τα μεγαλύτερα. Ερωτικές, σχολικές, αδερφικές, επαγγελματικές· σχέσεις πάθους, οργής, μίσους, σχέσεις με τον εαυτό μας, με ανθρώπους, με την απώλειά τους, με το Θεό, με το πεπρωμένο.

Αυτό που μένει στο τέλος, όμως, είναι ένα· μια απλή κι όμορφη ιστορία στο διάβα του διάφανου χρόνου.