«Πέρα από τους φράχτες» | @anarchy_dreams

Η ποιητική συλλογή της Μπρικένας Γκίστο, «Πέρα από τους φράχτες» (εκδόσεις Ιωλκός, 2022), παρουσιάζεται στο @anarchy_dreams (Instagram).

«Νύχτωσε κι εμείς είμαστε ακόμα εδώ».

 

***

Γλύπτης

Ο χρόνος δεν έχει αξία εδώ,
εδώ το χρόνο τον ζυγίζεις με αισθήσεις·
τόσο αισθάνομαι,
τόσος χρόνος περνάει ή σταματάει,
παγώνει, τελειώνει
και αρχίζει ξανά.
Η αρχή του χρόνου είναι το τέλος της αίσθησης
και η αρχή της αίσθησης είναι το τέλος του χρόνου.
Ναι, ο χρόνος εδώ ζυγίζεται.
«Αυτός ο χρόνος μού έπεσε βαρύς» θα μπορούσαμε να λέμε
αντί για «ο χρόνος δεν περνάει με τίποτα».
Ενώ ο ελαφρύς χρόνος
που φεύγει σαν τον άνεμο,
που βρίσκεται κάπου πάνω από τα σώματά μας
και δε μας ακουμπά,
αλλά πού και πού μας αγγίζει.
Αυτό το χάιδεμα
που στο πέρασμά του αφήνει πάνω μας
αυτές τις ωραίες γραμμές,
όπως οι γραμμές του ορίζοντα,
όπως οι γραμμές στον ουρανό
που αφήνουν τα αεροπλάνα στα μεγάλα ταξίδια,
όπως οι γραμμές του γλύπτη
που προσπαθεί να δώσει σχήμα στο μάρμαρο.

Έτσι είναι ο χρόνος·
γλύπτης
που με τα χέρια του
σμιλεύει τα κορμιά μας και τα κάνει τόσο όμορφα
–όπως τα ονειρευτήκαμε–
κι ύστερα μπαίνει πιο βαθιά,
σκίζει λίγο από το δέρμα για να αγγίξει την ψυχή μας
και την αγγίζει,
τη χαϊδεύει,
ακολουθεί τις καμπύλες της,
γεμίζει με χρώμα τα κενά της
και φεύγει
όπως εκείνος
ξέρει καλά.

«Πέρα από τους φράχτες», Μπρικένα Γκίστο, εκδ. Ιωλκός, σελ. 44-45.

 

***

Για το βιβλίο

Η συλλογή αποτελείται από 36 ποιήματα. Αφορμή η κοινωνική ασφυξία, ο αποχωρισμός, ο έρωτας, η μνήμη, ο χρόνος, η πίστη στον άνθρωπο που επιμένει να παραμένει άνθρωπος.

[…] Πόσο φριχτό είναι που φεύγουμε.
Πόσο λυτρωτικό παράλληλα.
Πώς να αντέξουμε αυτήν την ιδέα;
Θα πάψουμε να υπάρχουμε.
Κι όσο θα περνάνε τα χρόνια,
τόσο θα μικραίνουμε στη μνήμη,
τόσο θα φεύγουμε και νεκροί διαρκώς.
Κι αυτή η αναζήτηση.
Η ανάγκη της αποτύπωσης της ζήσης.
Στο σώμα.
Στο συλλογικό σώμα.
Πώς να αποτυπώσεις, άραγε, τη ζωή;

Ίσως, μόνο ζώντας την.

Κλείσιμο
Κλείσιμο
Καλάθι (0)

Κανένα προϊόν στο καλάθι σας. Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.