«Παζλ» της Φιλιέττας Μιχαλακάκου

Η συλλογή διηγημάτων «Παζλ» (εκδόσεις Ιωλκός, 2020), της Φιλιέττας Μιχαλακάκου, αναγνωστική συντροφιά της ημέρας.

 

***

 

***

Παζλ – Φιλιέττα Μιχαλακάκου

της Γεωργίας-Σαβίνας Αποστολοπούλου

Τον Δεκέμβριο του 2020 κυκλοφόρησε το «Παζλ» από τις εκδόσεις Ιωλκός. Πρόκειται για το πρώτο λογοτεχνικό πόνημα της συγγραφέως Φιλιέττας Μιχαλακάκου, στο οποίο θέτει μια σειρά αναζητήσεων και ερωτημάτων. Κεντρικός πυρήνας αποτελεί η εσωτερική πάλη του ανθρώπου με τη κληρονομική μας φύση, όπως πληροφορούμαστε και από το οπισθόφυλλο του βιβλίου.

Το βιβλίο αποτελεί μια συλλογή διηγημάτων, η οποία απαρτίζεται από 12 αυτοτελείς ιστορίες. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους αυτών βρίσκονται απλά, καθημερινά πρόσωπα που διατηρούν, συνήθως, την ανωνυμία τους. Εμείς παρακολουθούμε αυτά τα πρόσωπα σε κάποιο στιγμιότυπο της ζωής τους και αναφερόμαστε σε αυτά ως Εκείνος ή Εκείνη.

Αόρατο νήμα

Έχοντας ολοκληρώσει το βιβλίο και αναλογιζόμενη ξανά μερικές λεπτομέρειες, συνειδητοποίησα ότι πολλά διηγήματα ενώνονται μεταξύ τους. Πρόσωπα και καταστάσεις που μοιάζουν φαινομενικά ασύνδετες μεταξύ τους, με τη συνδρομή ορισμένων μικρών στοιχείων, συνδέονται με ένα αόρατο νήμα.

Το κάθε πρόσωπο θα μπορούσε να παρομοιαστεί και με ένα ξεχωριστό κομμάτι ενός παζλ. Με την πάροδο των σελίδων συναντάμε διαφορετικά μεταξύ τους πρόσωπα, διαφορετικά κομμάτια (του ίδιου;) παζλ. Ορισμένα από αυτά κατάφερα να τα ενώσω με τη φαντασία μου, χωρίς να είναι επιβεβαιωμένες αυτές οι συνδέσεις με κάποιον τρόπο.

Οι σχέσεις μεταξύ των χαρακτήρων αφορούν, συνήθως, έναν ερωτικό δεσμό, ο οποίος ευδοκιμεί λόγω της προσπάθειας του ενός (συνήθως Εκείνης). Παρακολουθούμε ανθρώπους να συγκρούονται και να απωθούνται, να αλληλοσυμπληρώνονται, να κουβαλούν τα δικά τους πάθη και επιθυμίες, να χάνονται και να βρίσκονται ξανά. Σε μερικά από τα διηγήματα ένιωθα σαν να παρακολουθούσα περισσότερο τις συνειρμικές σκέψεις μέσα στο μυαλό του προσώπου παρά ένα στιγμιότυπο της ζωής του.

Και αυτός είναι ένας λόγος που δεν θα μπορούσα να υποστηρίξω ότι το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί μια συνηθισμένη, αναμενόμενη συλλογή διηγημάτων. Στην πραγματικότητα, σε κάθε αφήγημα, ακροβατούμε πάνω στο ρεαλιστικό και το σουρεαλιστικό στοιχείο. Όσο και αν προσπαθούσα να τοποθετήσω ευδιάκριτα όρια, αυτό ήταν σχεδόν αδύνατο να επιτευχθεί. Τα πάντα συνδυάζονται και εναλλάσσονται με τέτοιον τρόπο που μοιάζουν ταυτόχρονα αληθινά και ψεύτικα, αλλά πάντα αρμονικά.

Εν κατακλείδι, το «Παζλ» αποτελεί ένα ιδιαίτερο ανάγνωσμα, με δυνατή γραφή και λεπτές αποχρώσεις. Μπορεί να μην μπόρεσα να κατανοήσω όλες τις αναφορές ή να αποκωδικοποιήσω συνδέσεις και καταστάσεις· ίσως, να μην ήταν κάτι τέτοιο καν στους στόχους του βιβλίου. Ωστόσο, συγκαταλέγεται στα ενδιαφέροντα βιβλία, τα οποία απαιτούν την προσοχή σου αν θέλεις να εμβαθύνεις και να κατανοήσεις το νόημα πίσω από κάθε λέξη.

Πηγή | Copyright: PastaFlora | Γεωργία-Σαβίνα Αποστολοπούλου