Ποίημα από τη συλλογή της Ζωής E. Ιωακειμίδου, «Ωσεί παρών» (εκδόσεις Ιωλκός, 2018), στο @to_saravalo (Instagram).
Φθορά
Δε στενοχωριέμαι που μεγαλώνω
Θλίβομαι μόνο που κάθε μέρα
Ο χρόνος μού κατατρώει
Την αθωότητα
Που κουβαλούσα από παιδί.
«Ωσεί παρών», Ζωή E. Ιωακειμίδου, εκδ. Ιωλκός, σελ. 12
***
Για το βιβλίο
Ωσεί παρών ο γεννήτορας, ο δάσκαλος, ο σύντροφος, ο απόγονος, ο Άνθρωπος, ο Θεός. Η δημιουργός τού απευθύνεται σε Α΄ Πρόσωπο και με οικείο βλέμμα, ζεστασιά, τρυφερότητα τού αποκαλύπτεται, τού εξομολογείται, τού εξηγείται…
Στη δεύτερη ενότητα· Ωσεί παρών ο συνάνθρωπος, ο συμπολίτης, ο συναγωνιστής, η δημιουργός επικαιροποιεί και εξοστρακίζει τα παθογόνα στοιχεία με τα οποία όλοι μας δομούμε ψυχικά φράγματα, κυψελώνουμε πνευματικά απομονωτήρια, τσιμεντοποιούμε υπαρξιακές φυλακές.
***
Για τη συγγραφέα
H Ζωή E. Ιωακειμίδου, με καταγωγή από τη Μολόχα Κοζάνης, γεννήθηκε το 1975 και μεγάλωσε στο Άργος Ορεστικό Καστοριάς. Μετά τις σπουδές της στη Δημοσιογραφία εντάχθηκε στο χώρο των εκδόσεων με δάσκαλο το σπουδαίο λογοτέχνη-δημοσιογράφο και ιδρυτή των εκδόσεων Ιωλκός, Γιάννη Κορίδη. Είναι παντρεμένη με το Γιώργο Μωραΐτη και μητέρα της Σωτηρίας και της Αλκμήνης.
***
Λάθη
Κάνω συλλογή από
Μικρά
Ασήμαντα
Μεγάλα
Βλακώδη
Ανούσια
Ασυγχώρητα
Του παρελθόντος
Του παρόντος
Δικά μου μόνο
Και τα φυλάσσω
Στο συρτάρι
Με τα πολύτιμα
Συστατικά στοιχεία
Του είναι μου.
Ζωή E. Ιωακειμίδου, εκδ. Ιωλκός, σελ. 14