Ολοκαύτωμα Καλάβρυτα

13/12/1943: Οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής καταστρέφουν τα Καλάβρυτα κι εκτελούν εκατοντάδες άμαχους Έλληνες.

 

***

 

Από το 1945, το έγκλημα της γενοκτονίας –και δεν πρέπει να ξεχνά ποτέ κανείς ότι στις εκατόμβες του ναζιστικού ολοκαυτώματος, δε δολοφονήθηκαν μόνο Εβραίοι, αλλά και Ρώσοι, Πολωνοί, Γιουγκοσλάβοι, Ολλανδοί και Γάλλοι, ακόμη και Γερμανοί– εφαρμόστηκε και σε άλλες χώρες του κόσμου πλην της Γερμανίας. Υπήρξαν οι γενοκτονίες της Κεντρικής Αφρικής. Τα φρικτά «χωράφια θανάτου» των φιλήσυχων Καμποτζιανών όπου υπολογίζεται πως ο Πολ Ποτ εξόντωσε το ένα τρίτο του πληθυσμού, τα εκατομμύρια Θιβετιανών και Κινέζων που σκοτώθηκαν κατά την Πολιτιστική Επανάσταση και τα σοβιετικά στρατόπεδα θανάτου, που συνέχισαν να λειτουργούν ακόμη και μετά το θάνατο του αρχιδολοφόνου Στάλιν. Απ’ όλους αυτούς, ο Μάο και ο «Πατερούλης Ιωσήφ» σκότωσαν πολύ περισσότερους αθώους πολίτες απ’ όσους ο Χίτλερ. Αποτρόπαιους βασανισμούς διέπραξαν οι πολιτισμένοι Γάλλοι, κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Αλγερία και οι Χιλιανοί υπό την ηγεσία του Πινοσέτ. Και ύστερα από αυτά, πολύ πιο κοντά στην πατρίδα μας δυστυχώς, η φρικτή λέξη «εθνοκάθαρση», χρησιμοποιήθηκε ευρέως απ’ το Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς και τους οπαδούς του. Κομπιάζει κανείς όταν αναφέρει τη ρατσιστική διάθεση που προκάλεσε το ισλαμικό τρομοκρατικό μακελειό της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, που μαρτυρά πως τα χειρότερα έπονται. Αυτοί λοιπόν οι λαοί και οι ηγέτες τους, θα έπρεπε να διαθέτουν σήμερα στη βιβλιοθήκη τους τη «Μάστιγα του Ναζισμού», ένα πολύτιμο βιβλίο που άντεξε στο διάβα του χρόνου.

Τι συμβαίνει, όμως, με όλους εμάς που πιστεύουμε αυτάρεσκα ότι «αυτό, απλώς δεν μπορεί να συμβεί εδώ». Μήπως μπορεί; Προσπαθώντας για χρόνια ν’ απαντήσουμε στο αίνιγμα πώς ένα πολιτισμένο έθνος, όπως οι Γερμανοί, μπόρεσε να επηρεαστεί απ’ το σατανικό δαίμονα Αδόλφο Χίτλερ, αντικρίζουμε τα παραμορφωμένα πρόσωπα των οπαδών, στις βρετανικές ποδοσφαιρικές κερκίδες –σε μια κοινωνία με πλήρη επαγγελματική αποκατάσταση, ευμάρεια και άνεση– και αναρωτιόμαστε… Μαθαίνουμε από την τηλεόραση για το βασανισμό και τη δολοφονία παιδιών – και απλώς αναρωτιόμαστε.

Στο πιο ενοχλητικό του μυθιστόρημα, «Η Πανούκλα» («La Peste»), o μεγάλος Γάλλος συγγραφέας και ανθρωπιστής, Αλμπέρ Καμύ, περιγράφει απελπιστικά εύστοχα, πώς μια πανούκλα που σπέρνουν ποντικοί, εξοντώνει μια σύγχρονη πόλη. Η πανούκλα είναι στη πραγματικότητα μια παραβολή για τα συνολικά δεινά του χειρότερου εαυτού της ανθρωπότητας, του ολοκληρωτισμού και του δεσποτισμού. Στο τέλος του έργου –παρότι φαίνεται πως έχει νικηθεί προσωρινά– ο Καμύ μας προειδοποιεί πως «ο βάκιλος της πανούκλας δεν πεθαίνει και δεν εξαφανίζεται ποτέ εντελώς. Κοιμάται για πολλά χρόνια», ώσπου τα ποντίκια ξυπνούν και πηγαίνουν να «πεθάνουν σε μια ευτυχισμένη πόλη».

Λόρδος Ράσελ του Λίβερπουλ, «Η μάστιγα του ναζισμού», εκδόσεις Ιωλκός, σελ. 14-15.

Κλείσιμο
Κλείσιμο
Καλάθι (0)

Κανένα προϊόν στο καλάθι σας. Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.