Η Φιλιέττα Μιχαλακάκου διαβάζει απ’ το υπό έκδοση βιβλίο της από τις εκδόσεις Ιωλκός. Πρόκειται για τη συλλογή διηγημάτων «Παζλ».
***
Παζλ
Δώδεκα διηγήματα, δώδεκα κομμάτια ενός παζλ, μιας ιδιαίτερης προσωπικότητας προερχόμενα από το σκοτεινό υποσυνείδητο, το φαντασιακό μέλλον, το σκληρά αληθινό παρελθόν, την υποκειμενική πραγματικότητα. Συνεκτικό στοιχείο τους η αιώνια πάλη έλξης–απώθησης, απόστασης ή ταύτισης με την κληρονομική μας φύση.
Με πόσα κομμάτια συμπληρώνεται η ζωή μας;
Πού και πώς θα ανακαλυφθεί εκείνο το κρίσιμα τελευταίο που συμπληρώνει τον ατομικό μας γρίφο;
Η αναγνωστική μετάβαση εντός πολλών διαστάσεων χρόνου, χώρου, ρόλων μάς βοηθάει να τολμήσουμε αυτή την αναζήτηση.
***
Για τη συγγραφέα
Η Φιλιέττα Μιχαλακάκου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Παιδαγωγικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει ασχοληθεί με τη Συστημική Ψυχολογία και τη συγγραφή.
***
… Η διάκριση ανάμεσα σε θύτες και θύματα ακυρώνεται. Μια πιτσιρίκα παίζει με τον κρυμμένο μαζοχισμό τού εν δυνάμει θύτη της, ένας σαδομαζοχιστής ψυχολόγος εμφανίζεται παρωδιακά, σαν να βγαίνει από τις τρομώδεις φαντασιώσεις και τις κρυφές έλξεις και απωθήσεις των ασθενών-πελατών του, η ταλαιπωρημένη «Εκείνη» που στριφογυρίζει στις χούφτες αρωματικά μαντιλάκια στο διήγημα ΑΝΑΠΑΥΣΙΣ ΩΣ ΕΠΕΞΗΓΗΣΗ (ΤΡΙΣ) MULUS BARBATUS ταυτίζεται με «Εκείνη», που στο ΠΑΡΤΙ ΜΕ ΚΟΛΛΥΒΑ επισκέπτεται τον ίδιο σύμβουλο, ενώ και οι δυο τους δεν διαφέρουν από τις ερωτικές τους αντίζηλες ή τις συζύγους των εραστών τους, τις θυματοποιημένες θύτισσες Μ., Ζ. και Ξ. και τις γυναίκες που εμφανίζονται στο Μ[ο]ΝΗ ή ΜΟΝΗ[ή]. Το ίδιο συμβαίνει και με τους άρρενες «Εκείνους», οι οποίοι, παρά τα διαφορετικά προσωπεία και τα χαρακτηριστικά που φαινομενικά τους διαχωρίζουν, αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο. Οπου τα υποκείμενα ονοματίζονται, η χειμαρρώδης αφήγηση υιοθετεί ατμόσφαιρες περισσότερο ρεαλιστικές και φωτισμούς πιο ξεκάθαρους (ΕΠΙΚΗΡΥΓΜΕΝΗ, ΑΦΙΕΡΩΣΗ ΜΟΙΑΖΕΙ). Με εξαίρεση το πρώτο διήγημα (Η ΚΥΡΙΑ ΜΕ ΤΑ ΑΣΠΡΑ), όπου περιγράφεται μία εκ των έξω επιβεβλημένη στέρηση του πιο πολύτιμου αγαθού, του νερού, στη συνέχεια, η «στεγανοποίηση» των συναισθημάτων αλλά και η ανεκδιήγητη ρευστότητά τους, οδηγεί τα πρόσωπα στο χάος και στην αυτοαναίρεση.
Πηγή | Copyright: Εφημερίδα των Συντακτών | Χρύσα Φάντη
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.