Το Σάββατο 17 Απριλίου ο Δήμος Κοζάνης και το πολιτιστικό περιοδικό «Παρέμβαση» συνδιοργάνωσαν εκδήλωση μνήμης για τα 100 χρόνια της Μικρασιατικής καταστροφής και της ανακήρυξης του 1922 ως έτος του Προσφυγικού Ελληνισμού.
Παρουσίασαν τα βιβλία : «Μικρασίας γραφές» & «Μικρασία ένας Πολιτισμός μετακομίζει» στη Κοβεντάρειο Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης.
Προσκεκλημένος ήταν ο συγγραφέας Νίκος Καζατζόπουλος ο οποίος είχε κληθεί να συγγράψει μαζί μαζί με άλλους συγγραφείς κείμενα , αφού ήταν μία συλλογική έκδοση. Ο Νίκος Καζατζόπουλος συμμετείχε με το κείμενο «Ο Χρήστος στη πυρπολημένη Σμύρνη»
***
Ο Νίκος Καζατζόπουλος γεννήθηκε το 1952 στην Ιτέα Φωκίδας. Είναι Μικρασιάτης τρίτης γενιάς με αναφορές στη Σμύρνη και τους Ελιγμούς της Βιθυνίας. Σπούδασε Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είναι συνταξιούχος εκπαιδευτικός. Ολοκλήρωσε την καριέρα του ως διευθυντής του Λυκείου Ιτέας διδάσκοντας για 33 χρόνια σε γυμνάσια και λύκεια της Αθήνας και της Φωκίδας. Είναι συγγραφέας των βιβλίων: «Ανάλυση Α΄» και «Ανάλυση Β΄» για τους μαθητές της Γ΄ Λυκείου. Το 2008 ανασύστησε το «Σύλλογο Μικρασιατών Ιτέας» και ήταν επί επτά συνεχή έτη πρόεδρός του μ’ ενεργή δράση. Ζει μόνιμα στην Ιτέα. Είναι παντρεμένος με τη Νάντια Μαντά-Καζατζοπούλου κι έχει δύο παιδιά –το Βασίλη και την Ηρώ– και τέσσερα εγγόνια.
Βιβλία του Νίκου Καζατζόπουλου, απ’ τις εκδόσεις Ιωλκός:
Βεβαιότητες & Ψευδαισθήσεις
Ο έρωτας δύο νέων, της Δέσποινας και του Νικηφόρου, βαθαίνει κι ολοκληρώνεται κατά τη διάρκεια των γεγονότων του Πολυτεχνείου.
Η Δέσποινα, παράλληλα, διεκδικείται από τον Παύλο, γνωστό για τη φιλοχουντική δράση του στο Πανεπιστήμιο.
Στο ερωτικό τρίγωνο οι σχέσεις, τα αισθήματα, οι καταστάσεις μεταβάλλονται. Μες στο καμίνι των αγώνων για δημοκρατία σμιλεύονται χαρακτήρες, ιδεολογίες, στάσεις ζωής.
Στο πέρασμα του χρόνου βεβαιώνονται απωθημένα, ψευδαισθήσεις και κυριαρχούν διαψεύσεις για τις αρχές, τις αξίες και τα πιστεύω των πρωταγωνιστών και των αγώνων της νιότης τους. Ο έρωτας των δύο νέων δε διαψεύδεται, αλλά επιβεβαιώνεται μετά από πολλά χρόνια. Τι τους επιφυλάσσει, όμως, η νέα κοινωνική πραγματικότητα; Η φλόγα τους θα βρει δικαίωση;
Ένα βιβλίο για τον έρωτα, τη φιλία, τους κοινωνικούς αγώνες, τις ανθρώπινες σχέσεις, που δε λειτουργούν ανεξάρτητα, αλλά βρίσκονται σε αντιστοιχία με το κοινωνικό οικοδόμημα.
***
Το “Νιλουφέρ”
Το «Νιλουφέρ» ήταν το ατμόπλοιο που μετέφερε τους κατοίκους από τα παράλια της Προποντίδας και της Βιθυνίας -Κίος, Τρίγλια, Ελιγμοί, Μουδανιά- και το μόχθο τους -λάδι, σταφύλια, σύκα, μεταξωτά- στην αρχόντισσα Πόλη.
Ήταν, όμως και το καΐκι που έμελλε να σεργιανίσει τα ξεριζωμένα σώματά τους στις νέες –αφιλόξενες γι’ αυτούς- πατρίδες μετά την Καταστροφή• τις ψυχές τους τις είχαν θυμίαμα και καντήλι που σιγόκαιγε φωτίζοντας τα άγια χώματα των χαμένων πατρίδων.
Είναι το πλοίο που εκτίθεται μισοβουλιαγμένο και τσακισμένο σ’ έναν όρμο του Κορινθιακού Κόλπου, για να πιστοποιεί και ν’ αποτελεί το αποδεικτικό στοιχείο της εξιστόρησης μιας συγκλονιστικής διαδρομής 100 και πλέον χρόνων των πρωταγωνιστών και των απογόνων τους, που με ανυπέρβλητες δυσκολίες, αλλά με χαμόγελο και ρυθμό σμυρναίικο, ύφαιναν μια νέα ζωή.
Aδέλφια, που χάθηκαν, ξανασμίγουν μες στη θύελλα του Εμφυλίου Πολέμου, αξέχαστοι έρωτες ολοκληρώνονται στην Πόλη των Σεπτεμβριανών, σκονισμένες από τη λήθη ψυχές αναζητούνται μετά από πολλά χρόνια στις παλιές, αλησμόνητες πατρίδες.
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.