25/4/1945: Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Η Ιταλία απελευθερώνεται από τα ναζιστικά στρατεύματα και η ημέρα θεσπίζεται εθνική εορτή της χώρας.
***
«Αιφνίδια αλλαγή καθεστώτος»
Παρά το πολύ ανώτερο επίπεδο πολιτικής καταπίεσης και τους πολύ σκληρότερους όρους ειρήνης τους οποίους θα μπορούσαν να περιμένουν τώρα οι Γερμανοί, δεν ήταν δυνατό να αποκλειστεί η πιθανότητα, κατέληγε η αναφορά, μιας κρίσης –ίσως ακόμα και «κάποιας αιφνίδιας αλλαγής καθεστώτος»– στη Γερμανία, πριν από το τέλος του χρόνου, που θα προετοίμαζε το έδαφος για εκεχειρία. Το Δεκέμβριο του 1943, μη βλέποντας να εκδηλώνεται μια τέτοια κρίση, ο Τσόρτσιλ ρώτησε σε μια συγκέντρωση των Βρετανών και Αμερικανών Αρχηγών των Επιτελείων, πότε θα νικιόταν η Γερμανία. Οι απαντήσεις τους κυμαίνονταν μεταξύ Μαρτίου και Νοεμβρίου του 1944. Πώς γίνεται, τόσο καλά πληροφορημένες αυθεντίες να έχουν τόσο δίκιο σχετικά με το αναπόφευκτο της ήττας του Άξονα; Αλλά και τόσο άδικο σχετικά με τον προβλεπόμενο χρόνο της; Γιατί οι Γερμανοί και οι Ιάπωνες συνέχισαν να πολεμούν σχεδόν δύο ατελείωτα χρόνια μετά το Κουρσκ – μια περίοδο, επιπλέον, που γνώρισε τη μεγαλύτερη θνησιμότητα ολόκληρου του πολέμου;
Περισπασμός
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι εφικτό να σκεφτούμε τρόπους με τους οποίους οι Σύμμαχοι θα μπορούσαν να έχουν οδηγήσει τον πόλεμο γρηγορότερα στο τέλος. Υπάρχουν αυτοί που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ένα «Δεύτερο Μέτωπο» θα μπορούσε να έχει ανοιχτεί στην Ευρώπη ένα χρόνο πριν από τη D-Day. Αυτό υποστήριζαν τότε και οι Σοβιετικοί. Ότι οι αποβάσεις στη Βόρεια Αφρική και την Ιταλία ήταν απλώς ένας περισπασμός από το κύριο γεγονός, τη Γαλλία. Πολλοί στρατιωτικοί αναλυτές από την εποχή του Μπέιζιλ Λίντελ Χαρτ –και βέβαια ο Ζίγκφριντ Βέστφαλ, επιτελάρχης του Ρούντστεντ– έχουν υποστηρίξει ότι η αγγλοαμερικανική προέλαση μετά τη D-Day θα μπορούσε να είναι γρηγορότερη, αν δεν είχε απλωθεί σε τόσο ευρύ μέτωπο.
Όμως, ο αποφασιστικός παράγοντας του αργοπορημένου τερματισμού του πολέμου δεν ήταν τόσο η υπερβολική επιφυλακτικότητα των Συμμάχων, όσο το εκπληκτικό πείσμα του Άξονα. Οποιαδήποτε αντίθετη υπόθεση για το ότι ο πόλεμος ήταν δυνατό να τελειώσει νωρίτερα, αναιρείται. Μεταξύ Ιουνίου 1943 και Μαΐου 1944, η Βέρμαχτ έχασε τουλάχιστον 900.000 άνδρες. Όσοι είχαν απομείνει για να πολεμήσουν μετά τη συμμαχική απόβαση, πολέμησαν αρκετά καλά. Πόσο καλύτερα θα είχαν πολεμήσει οι Γερμανοί ένα χρόνο νωρίτερα; Ίσως ήταν καλύτερα που είχαν ήδη γίνει «πρόβες τζενεράλε» για τις αποφασιστικές αμφίβιες επιχειρήσεις, πρώτα στη Βόρεια Αφρική και κατόπιν στην Ιταλία.
Niall Ferguson, «Ο πόλεμος στον κόσμο», εκδόσεις Ιωλκός, σελ. 826-827.
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.