Εγκλήματα ναζιστών στο Κίεβο

29/9/1941: 30.000 Εβραίοι της Σοβιετικής Ένωσης κι άλλοι αντιφρονούντες θανατώνονται από τους ναζιστές στο Κίεβο.

***

Σε πολλές πόλεις και χωριά απ’ τα οποία πέρασαν κατά την πρώτη επιχείρηση αστραπή, έλαβαν χώρα ολόκληρες σφαγές. Σε ένα χωριό σκότωσαν όλους τους ηλικιωμένους και τα παιδιά και έκαψαν ολοσχερώς τα σπίτια. Σ’ ένα άλλο, οδήγησαν αγεληδόν όλους τους ηλικιωμένους ανεξαιρέτως φύλου και τα παιδιά, σε ένα μεγάλο αχυρώνα, τους κλείδωσαν μέσα και τους έκαψαν ζωντανούς. Σε κάποιο άλλο μάλιστα, στοίβαξαν 68 άτομα σε μια μικρή καλύβα και σφράγισαν πόρτες και παράθυρα, ώσπου να πεθάνουν όλοι από ασφυξία. Και σ’ ένα τέταρτο χωριό, κλείδωσαν 100 φιλήσυχους κατοίκους στην εκκλησία μαζί με ορισμένους τραυματισμένους στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού και ανατίναξαν το κτίριο.

Αυτές οι θηριωδίες, όμως, ήταν συγκριτικά μικρές, αναλογικά με τις μεγαλύτερες σφαγές που οι Γερμανοί αποκαλούσαν «Grossaktionen», όπως αυτές που έγιναν στο Κίεβο και το Ροστόβ. Στο Κίεβο, την πρωτεύουσα της Ουκρανίας, λίγες μέρες μετά την κατάληψή της, οι Γερμανοί βασάνισαν και δολοφόνησαν 52.000 άνδρες και γυναικόπαιδα, πολλοί απ’ τους οποίους ήταν Εβραίοι. Πολλοί απ’ αυτούς συγκεντρώθηκαν σε ένα εβραϊκό νεκροταφείο, αναγκάστηκαν να γδυθούν και ξυλοκοπήθηκαν πριν εκτελεστούν.

Στο Ροστόβ, κατά την παραμονή δέκα ημερών, τα γερμανικά στρατεύματα συνέλαβαν χιλιάδες κατοίκους, σκότωσαν 86 με πολυβόλα έξω απ’ τα γραφεία του Κρατικών Σιδηροδρόμων, εκτέλεσαν περίπου 60 την ώρα που απλώς περπατούσαν στους δρόμους και δολοφόνησαν 200 στο αρμενικό νεκροταφείο. Όταν τα ρωσικά στρατεύματα τους απώθησαν απ’ την πόλη μετά από εκείνη τη σύντομη περίοδο κατοχής, απείλησαν να εκδικηθούν με αίμα τους κατοίκους «όταν θα επέστρεφαν».

Οι πολίτες, χρησιμοποιήθηκαν ακόμη ως προπέτασμα για να καλυφθεί η προέλαση και η υποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων. Τον Αύγουστο του 1941, τα γερμανικά στρατεύματα χρησιμοποίησαν τους κατοίκους της πόλης Ντόμπρους σαν ασπίδα εναντίον των ρωσικών πυρών και τους τοποθέτησαν μπροστά τους, σε μια προσπάθεια διάπλου του ποταμού Ιπούτ. Η πρακτική αυτή συνεχίστηκε όσο οι Γερμανοί παρέμεναν σε σοβιετικό έδαφος. Χρησιμοποιήθηκαν επίσης χιλιάδες κάτοικοι για την εκκαθάριση ναρκοπεδίων, παρότι το Διεθνές Δίκαιο απαγόρευε την απασχόλησή τους σε επικίνδυνες εργασίες.

Λόρδος Ράσελ του Λίβερπουλ, «Η μάστιγα του ναζισμού», εκδόσεις Ιωλκός, σελ. 175-176