Ματίνα Δαραβάνη

«Τρυφερά Ανασαίνω»: Συνέντευξη με την Ματίνα Δαραβάνη

Της Ντέπης Φαρκάτση

Η Ματίνα Δαραβάνη γεννήθηκε στην Καβάλα όπου και διαμένει. Είναι απόφοιτος του τμήματος Κοινωνικής Διοίκησης και Πολιτικής Επιστήμης του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Αυτή την περίοδο είναι Φοιτήτρια του Μεταπτυχιακού Προγράμματος «Επιστήμες της Αγωγής» του ΕΑΠ. Ασχολείται με το θέατρο και τον εθελοντισμό, αλλά η μεγάλη της αγάπη είναι η Ποίηση. Η Ματίνα είναι επίσης συγγραφέας δύο ποιητικών συλλογών: Η Γλυκιά Ενόρμηση Του Έρωτα, 2017 και Τρυφερά Ανασαίνω, 2020 στις εκδόσεις Ιωλκός. Παράλληλα έχει ασχοληθεί με την παρακολούθηση σεμιναρίων σχετικά με την επαγγελματική της κατεύθυνση και την δραστηριοποίηση σε κοινωνικά δρώμενα, καλλιτεχνικής φύσεως.

Ματίνα μόλις στα εικοσιεπτά σου έχεις εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές, από τι ηλικία ασχολείσαι με το γράψιμο;

Θα ήθελα να πω πως κάποια αρνητικά συναισθήματα με ώθησαν σε αυτό, όπως η μοναξιά. Ξεκίνησα να γράφω τα πέντε πρώτα ποιήματα της Γλυκιάς Ενόρμησης στη διάρκεια των σπουδών μου και σταμάτησα εκεί. Έπειτα από σχεδόν δύο χρόνια έγραψα όλα τα υπόλοιπα αφού γύρισα στην Καβάλα. Αφού ξενοίκιασα επέστρεψα στην Καβάλα όπου και τα ολοκλήρωσα από ένα άτομο που με ενέπνευσε. Το Τρυφερά Ανασαίνω ξεκίνησα να το γράφω στα εικοσιτρία δηλαδή και μου πήρε γύρω στον ένα χρόνο η συγγραφή του.

Μάλιστα, οπότε όπως καταλαβαίνω ο έρωτας ήταν η βασική πηγή έμπνευσης για το βιβλίο; Αγαπημένοι ποιητές να φανταστώ οι ερωτικοί;

Ναι, προφανώς. Πρέπει να ζήσεις κάτι πολύ δυνατό για να μπορέσεις να γράψεις ποίηση. Όσο για τους αγαπημένους ποιητές έπεσες μέσα! Όντως, κάποιοι από τους αγαπημένους μου ποιητές είναι οι: Τ. Λειβαδίτης, Γ. Ρίτσος, P. Neruda, C.C. Cummings, F.G. Lorca.

Και κάνοντας τώρα τον αντίλογο, αυτό που λένε η «τέχνη δεν έρχεται ποτέ από την ευτυχία», το πιστεύεις;

Όχι. Πιστεύω ότι απλώς χρειάζεται να είσαι είτε πολύ ευτυχισμένος, είτε πολύ θλιμμένος. Δηλαδή να βιώσεις κάτι που να μην είναι με απλά λόγια ‘μέτριο’. Δεν αποκλείεται όμως το ευτυχές συναίσθημα κατά την γνώμη μου για να κάνεις τέχνη. Απλώς η διαφορά είναι ότι καταφεύγουμε περισσότερο στην τέχνη σε περιόδους θλίψης, διότι δεν βρίσκουμε τα κατάλληλα άτομα συνήθως για να εξωτερικεύσουμε τα συναισθήματά μας τόσο εύκολα. Είναι κάτι σαν λύτρωση τότε η ποίηση.

Επηρεασμένη από την ανάγνωση του βιβλίου σου Τρυφερά Ανασαίνω, θα ήθελα να σε ρωτήσω: Πιστεύεις ότι η αγάπη δεν είναι δίκαιη;

Ναι, προφανώς όπως παρατήρησες και στο συγκεκριμένο ποίημα που το τονίζω. Με την έννοια ότι η αγάπη μέσα σε μία σχέση όχι μόνο ερωτικής φύσεως, δεν είναι ισόποση. Δεν είναι κάθε στιγμή το ίδιο αμοιβαία τα συναισθήματα. Αυτό όμως είναι και το κλειδί της σχέσης μας με κάθε άνθρωπό. Το ότι μπορείς να αποδεχτείς και να δώσεις. Κάποιοι άνθρωποι είναι περισσότερο καλοί στο να δείχνουν την αγάπη τους και κάποιοι άλλοι λιγότερο. Αυτό βέβαια δεν υποβιβάζει αυτό που βιώνουν. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι έκφρασης της αγάπης, όπως πχ μέσω της ποίησης. Το θέμα είναι κάθε φορά να κατανοούμε τον τρόπο έκφρασης του απέναντί μας.

 

Τρυφερά ανασαίνω

 

Γνωρίζω ότι έχεις πολλές γνώσεις ψυχολογίας οπότε θα ήθελα να μου πεις γιατί πιστεύεις ότι στις μέρες μας οι άνθρωποι έχουν την τάση να χτίζουν τοίχους γύρω τους με αποτέλεσμα να γίνεται ο έρωτας δύσκολος;

Νομίζω ότι τους περισσότερους ανθρώπους στις μέρες μας τους διακατέχει ο φόβος. Η κοινωνία μας είναι πολύ ατομιστική και προωθεί τις εγωιστικές συμπεριφορές και την εγωκεντρικότητα. Θα μπορούσε να είναι επίσης ένας τρόπος άμυνας, φοβόμαστε μάλλον πολύ να πληγωθούμε.

Πώς βλέπεις το δίπτυχο επίκαιρο θέμα έρωτας και πανδημία; Μπορείς να μιλήσεις και από προσωπική εμπειρία ή και να τοποθετηθείς γενικά.

Μιλώντας προσωπικά, πιστεύω ότι όταν δύο άνθρωποι αγαπιούνται πραγματικά μπορούν να καταφέρουν τα πάντα. Έτσι πιστεύω και έτσι το έχω ζήσει. Όσα και αν είναι τα εμπόδια, το σημαντικό είναι πως θα τα αντιμετωπίσετε μαζί. Κατά τ’άλλα η κατάσταση της πανδημίας σίγουρα έχει επηρεάσει αρνητικά. Η επικοινωνία γίνεται πλέον ακόμα πιο δύσκολη.

Στο ποίημα σου «Συνύπαρξη» αναφέρεις: «Ο έρωτας δε σταματά ποτέ, όταν έρχεται ακάλεστα η αγάπη συνυπάρχει με αυτήν». Υπάρχει η άποψη ότι η αγάπη ή μάλλον γάμος σκοτώνει τον έρωτα, εσύ τι πιστεύεις για αυτo Ματίνα;

Είναι από τα αγαπημένα μου ποιήματα το συγκεκριμένο. Έχω πολλή διαφορετική άποψη σε πράγματα που πιστεύει η κοινωνία. Η ματιά μου είναι πολύ πιο ρομαντική, θεωρώ ότι ο έρωτας μπορεί να διαρκέσει για πάντα. Ο έρωτας πηγαίνει δίπλα-δίπλα με την αγάπη, δεν διαχωρίζονται, ούτε σταματά ο έρωτας για να έρθει η αγάπη. Όταν έρθει η αγάπη πορεύονται μαζί, αρκεί να γίνει και η προσπάθεια και των δύο για να διατηρηθεί αυτή η κοινή πορεία και εξέλιξη.

Μπορεί όπως κατάλαβα και όπως παραδέχθηκες να είναι το κεντρικό θέμα της συλλογής ο έρωτας, αλλά σε αρκετά ποιήματα διακρίνω μια θλίψη. Στον έρωτα υπάρχει και η άλλη πλευρά της λύπης όταν το βλέπουμε ρεαλιστικά.

Έτσι είναι, μέσα από τον έρωτα βιώνουμε μία γκάμα συναισθημάτων. Και όταν είσαι ερωτευμένος γίνεσαι υπερευαίσθητος με τον κόσμο γύρω σου, την αύρα της θάλασσας, ο έρωτας σου δίνει αυτή την ικανότητα να ενισχύσεις τον ψυχισμό σου και να εκφραστείς μέσω της ποίησης με μεγαλύτερη ευκολία.

Στο «Γελοία Ερωτευμένη» αναφέρεις: «με κάνεις και χαμογελάω και ας είναι αστείο και άκομψο να γελάει ένας άνθρωπος δίχως παρέα». Το έχω βιώσει κι εγώ αυτό. Ο έρωτας μπορεί να μας κάνει να χαμογελάμε όπου κι αν βρισκόμαστε τελικά, με ή χωρίς παρέα. Νομίζω αυτή η εσωτερική πληρότητα σε κάνει να νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε αρμονία με τα πάντα γύρω σου.

Ακριβώς! Πλέον δε σε νοιάζει τι θα πει ο κόσμος, δρας αυθόρμητα. Εσύ εκείνη τη στιγμή νιώθεις ευτυχισμένη που αδιαφορείς για τα πάντα ακόμη και το τι συμβαίνει γύρω σου.

Κλείνω με το ποίημα σου «Ζωή σαν ταινία». «Η ζωή μου θα μπορούσε να είναι σαν ταινία. Μα δεν είναι, αυτό που δεν αντέχω».

Ναι, η ζωή δεν είναι ταινία. Υπάρχουν πολλοί εξωτερικοί παράγοντες όπως η ζήλια και η καχυποψία των άλλων που δεν μπορούν να αποκλειστούν με κάποιο μαγικό τρόπο, όπως στις ταινίες με τα happy ends. Δυστυχώς η πραγματικότητα είναι πάντα εκεί να μας πολεμήσει, βάζοντας τον έρωτα μπροστά όμως, μπορούμε να βγαίνουμε νικητές κάθε φορά.

Πηγή | Copyright: iTravelPoetry | Ντέπη Φαρκάτση

Κλείσιμο
Κλείσιμο
Καλάθι (0)

Κανένα προϊόν στο καλάθι σας. Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.