«Λευκάμπελος» | «Έννεπε Μούσα»

Αποσπάσματα από την ποιητική συλλογή του Γεώργιου Σπηλιωτόπουλου, «Λευκάμπελος» (εκδόσεις Ιωλκός, 2020), παρουσιάζονται στον ιστότοπο «Έννεπε Μούσα».

***

Δέκα αποσπάσματα από την ποιητική συλλογή “Λευκάμπελος” του Γεωργίου Σπηλιωτόπουλου

Θαλασσινή πορφύρα

[…]

Ο πόνος μας παρέμενε αφανής, όπως η λεία πέτρα της αμμουδιάς ήταν η μόνη ανάμνηση του βράχου που μαστίγωσαν τα κύματα… Κι αν ήμασταν μικρότεροι απ’ το φως, ήταν τα όνειρά μας πιο μεγάλα απ’ το σκοτάδι. Έτσι άντεχα να ξαναγεννηθώ, για όσα μου ’γνεφαν ποτέ να μην εγκαταλείψω τις υπέρμετρες θυσίες και προσπάθειες· μίας ζωής τα θαύματα.

[…]

Και κάπως έτσι αρχίζει το καλοκαίρι, με τελεία την πανσέληνο μιας αυγουστιάτικης βραδιάς.

[…]

Ήξερα πως τα χρόνια της ψυχής μας μετριούνται στις καλοκαιριές. Μα λησμονούσα πως μακρύς κι αδιάβατος ήταν της μοναξιάς ο δρόμος, απ’ το μαράζι ξεκινούσε και στη δυστυχία τέλειωνε· άφηνε άδειες τις καρδιές και άψυχες όσων κινούσανε να τον ακολουθήσουν… Όταν την είδα, τόσους χρόνους μετά, τα δάκρυά της μαυροστάξανε και κάλεσε δικτάτορα τη μοναξιά.

Καθίσαμε μαζί και συζητήσαμε για κείνα που τ’ αχολογήματα γέλιων, φωνών σιγάσανε· σκεφτήκαμε το χάδι που μας έκαψε, ώρες και θάψαμε πολλές. Αναπολήσαμε παλιές, καλές τις μέρες, τότε που βάφαμε τα μάτια της ψυχής στο δειλινό δυο χάντρες κόκκινες – γαλάζιες!

[…]

… γιατί ο έρωτας δε θα μπορούσε να υπάρχει σ’ ένα νόημα ανεκπλήρωτο, ούτε να κόβει τη ζωή στη μέση λέγοντάς σου: «Ή εγώ ή εσύ». Το γνώριζα πως κύριο κτήμα της ζωής δεν ήταν τίποτε λιγότερο απ’ ό,τι αντέξαμε να χάσουμε, αφού συχνά και το μυαλό πεθαίνει ζώντας, ενώ η καρδιά μας ζει πεθαίνοντας…

[…]

Ο έρωτας κι ο θάνατος μπορούν να μετρηθούν στο βάρος της καρδιάς του αγαπημένου. Μα η μικρότερη ήττα σε διδάσκει πολύ περισσότερα κι από τη μεγαλύτερη νίκη· γι’ αυτό:

«Αγάπη μου» της έλεγα «αν είσαι αγάπη, πρέπει να ζούμε ο ένας με την καρδιά του άλλου να χτυπά στα στήθια. Όσο γεννιέται μέσα μας το φως, τόσο η ζωή μας θα αχνοφέγγει στο σκοτάδι»

 

*

 

Άγιος Ερωτοποιός

Κλείσε τα μάτια σου και κοίταξέ με.
Εάν μπορούσα να σ’ αφιερώσω
τον πρώτο και τον τελευταίο στίχο μου
τώρα θα σώπαινα.

Ίσως να μας ανήκουν όσα δε ζητήσαμε,
σαν μια ανάσα στα χείλη· κι εγώ
αγάπησα μια λέξη μοναδική
μέσα σε λόγια χιλιοειπωμένα,
όπως ο ψίθυρος της φωτιάς
πάνω στη σάρκα του ξύλου.

Με φόβιζαν μόνο οι ζυγοί αριθμοί
και άνθρωποι κατ’ επιλογήν μόνοι,
εκεί που αρχίζει το σώμα
σαν λυγισμένη χορδή κιθάρας
να σωπαίνει το θάνατο
– βράδια σε κάποια παραλία ερημική με μια φωτιά,
βάρκα ναυαγισμένη στης ακρογιαλιάς τα βότσαλα.

Ο Έρωτας είναι το βάθος του πνιγμού
και στίχοι οι φυσαλίδες
που ανεβαίνουν στην επιφάνεια.

Το Πάθος είναι ο σπασμός του τοκετού,
αίμα που δίνει τη ζωή στον ιερό της πόνο
και μετατρέπει πάλι αυτόν τον πόνο,
μ’ αίμα, σε ζωή.

[…]

Είχα, άλλωστε, χάσει τόσες πολλές φορές
το άλλο μου μισό
που θα μπορούσα πια να ξαναζήσω ολόκληρος.

[…]

 

*

 

Πέταλα Σταυρανθή (Χαϊκού)

Γράφω για σένα
ό,τι ποτέ δε σου ’πα·
κι όμως το ξέρεις.

*

Με ξεγελάει
η πυξίδα του πόθου·
παντού σε δείχνει.

*

Όσοι γύρεψαν
τα κλειδιά της αγάπης,
χάσαν την πόρτα.

*

Τ’ άλλο μισό σου
στον καθρέφτη ζητώντας
μισός θα μένεις.

*

Είν’ οι καρδιές μας
δυο γραμμές παραλλήλων
που συναντιούνται.

*

Νύχτες και νύχτες
o έρως αγρυπνώντας
έγινε μούσα.

 

Ολόκληρο το άρθρο: ennepe-moussa.gr

 

***

Τα τρία μέρη του έργου «Λευκάμπελος»:

Ξεκινώντας από την Ανάβαση, που αντιπροσωπεύει τη ζωή και τον έρωτα, το έργο συνεχίζεται με την Πτώση, η οποία αφορά την πάλη του ανθρώπου με το αίνιγμα του θανάτου και κατ’ επέκταση με την παρακμή. Το τρίτο και τελευταίο τμήμα του έργου μιλάει για την Κάθαρση, η οποία εκφράζει την επιθυμία για ανάσταση, πνευματική και ψυχική ανάταση και εν τέλει όσα κάνουν τον άνθρωπο νικητή στον αγώνα της ζωής και δικαιώνουν-επιβεβαιώνουν την ύπαρξή του. Στο τελευταίο υποκεφάλαιο του έργου, με τίτλο “Η πρώτη Κρήνη” περιλαμβάνονται στίχοι, ποιήματα και χαϊκού γραμμένα με Καρκινική γραφή. Κάθε στίχος αυτών διαβάζεται και ανάποδα, γράμμα-γράμμα, διατηρώντας ακριβώς το ίδιο νόημα, κατά την παράδοση της φράσης ΝΙΨΟΝ ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ ΜΗ ΜΟΝΑΝ ΟΨΙΝ που ήταν χαραγμένη πάνω σε μία κρήνη στον περίβολο της Αγίας Σοφίας. Η καρκινική γραφή είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο και σπάνιο ποιητικό εγχείρημα, καθώς ένας στίχος απαιτεί πολλές ώρες εργασίας για να επιτευχθεί.

Πηγή: ennepe-moussa.gr

***

Λευκάμπελος

Η συλλογή παρακολουθεί, με τη μορφή ενός ονειρικού ταξιδιού, την ανάβαση, την πτώση και την κάθαρση του ποιητικού υποκειμένου, μέσα από μία στοχαστική περιδιάβαση στις ευτυχείς κι επώδυνες εμπειρίες της ζωής κι εντέλει στην αναζήτηση του ίδιου του νοήματός της. Το έργο περιλαμβάνει έμμετρη πρόζα, ποίηση σε ελεύθερο στίχο, χαϊκού και καρκινική γραφή.