Κοφτός ρυθμός, εικόνες σαν σεκάνς από ταινία εσωτερικής καταστροφής που δεν φαίνεται, αλλά υποδόρια δρα και διασπάει τον πυρήνα των ηρώων.
Οι ήρωες της Καραμαγκιώλη επιδιώκουν να στεγάσουν σε έναν περίκλειστο χώρο τις αδυναμίες, τις αμυχές και τους φόβους τους. Δημιουργούν επίπλαστες πανοπλίες, αλλά, το ξέρουμε πολύ καλά, ο βασιλιάς (που δεν έχει βασίλειο) είναι ουσιαστικά γυμνός.
Καταφεύγουν σε διάφορες παράδοξες «κατασκευές» που δημιουργεί το σπιράλ του μυαλού τους, για να μονωθούν, να αισθανθούν πλήρεις εν τη ελλείψει τους. Μάταιος κόπος.
Καυστικά, φτιαγμένα από το υλικό των εμμονών που φέρουν οι ήρωες, μικρά δοξαστικά της μοναξιάς που ανεβαίνει σαν κισσός πάνω τους, αυτά τα διηγήματα μιλούν με ένα πλάγιο, λοξό τρόπο για την ρευστή καθημερινότητα σε μια πόλη που ολοένα βυθίζει και βουβαίνει εσωτερικά τους ανθρώπους της.
Στα θετικά της συλλογής η σωστή χρήση των διαλογικών μερών, ο βαθμός επινοητικότητας και η ρυθμολογία των διηγημάτων. Στην «καρδιά» υπάρχει ένα εκτενές διήγημα «Να βγάλεις τα ζουμπούλια έξω» που θα μπορούσε να γίνει ταινία μικρού μήκους. Ένα ευπρόσδεκτο πρώτο βήμα στη λογοτεχνία για την Ελένη Καραμαγκιώλη.
Πηγή | Copyright: ΤαΠαιδιάΤουΜπόρχες/Βιβλιοκριτικές | Διονύσης Μαρίνος
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.