Κριτική της Αγγελίνας Παπαθανασίου για τη συλλογή διηγημάτων «Κόκκινο κουκούλι» (εκδόσεις Ιωλκός, 2023), της Βάσως Σπηλιοπούλου, στο περιοδικό «Θεματοφύλακες λόγω τεχνών».
Κόκκινο κουκούλι – Βάσω Σπηλιοπούλου
Από τις Εκδόσεις Ιωλκός κυκλοφορεί το βιβλίο «Κόκκινο κουκούλι» της συγγραφέως Βάσως Σπηλιοπούλου.
Προσωπική άποψη: Αγγελίνα Παπαθανασίου
Πρόκειται για μια συλλογή δεκατεσσάρων διηγημάτων με ήρωες ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Ιστορίες που θα μπορούσαν να ήταν αληθινές και όχι αποκυήματα της φαντασίας της συγγραφέως.
Ιστορίες που αναφέρονται σε παθογένειες της ελληνικής οικογένειας, σχέσεις τοξικές που δηλητηριάζουν τις ψυχές των ηρώων, όνειρα και επιθυμίες που δεν πραγματοποιήθηκαν.
Η Μερσίνα κοίταζε την ανοιχτή πόρτα και το μοναδικό πράγμα που επιθυμούσε εκείνη τη στιγμή, ήταν να χώσει μερικά πράγματα σ’ ένα σακ βουαγιάζ, να πάρει το βιβλιάριο τραπέζης με τις οικονομίες της και να εξαφανιστεί. Να μην την ξαναδούν ποτέ. Κανείς τους. Να μείνουν εκεί μέσα που τους άρεσε να ζουν, ανάμεσα σε τοίχους που έτρεχαν αίμα κι ιδρώτα.
Η συγγραφέας παρομοιάζει το κουκούλι, το περίβλημα των εντόμων, με την οικογένεια. Η οικογένεια δεν είναι πάντα ένας δεσμός που ενώνει και προστατεύει τα μέλη της. Οι γονείς πολλές φορές δηλητηριάζουν κάθε υγιές κύτταρο των παιδιών τους, τους στερούν το οξυγόνο, τα όνειρα και την ελπίδα.
Κι όταν ήρθε ο καιρός κι ο χρόνος έφτανε και περίσσευε, βρέθηκα άδεια και από όνειρα και από αγκαλιά. Έφυγαν οι γιοι για σπουδές, έφυγε κι ο άντρας με μια νεότερη καμιά εικοσαριά χρόνια κι απόμεινα εγώ με κάτι όνειρα πατσαβούρες, ξεπερασμένης μόδας, να μην ξέρω τι να τα κάνω.
Ήρωες που άφησαν ανεκπλήρωτα όνειρα, επιθυμίες, θέλω. Άλλοι γιατί φοβήθηκαν μια αποτυχία και άλλοι γιατί τα έθαψαν, ανοίγοντας δρόμο στα όνειρα άλλων.
Η γραφή απλή, αλλά όχι απλοϊκή. Άλλοτε καυστική, σκληρή, με μικρές χιουμοριστικές πινελιές.
Ξέρετε τι θα πει να ξυπνάς πρωί πρωί από έναν κακό ύπνο και να αντικρίζεις το ξινισμένο μούτρο του Τέλη; Χειρότερο κι από εφιάλτη. Δεν ήταν Σαββατοκύριακα αυτά, θρίλερ ήταν. […] Αλλά να περιμένω πώς και πώς το τέλος της βδομάδας για να ξεκουραστώ και να πέφτω πάνω του, ε, αυτό ήταν η απόλυτη καταδίκη.
Οι ιστορίες του βιβλίου δεν αφήνουν αδιάφορο τον αναγνώστη. Του ξυπνούν μνήμες από το παρελθόν, του δίνουν τροφή για σκέψη και προβληματισμό. Ίσως κάποιοι μετά την ανάγνωση του βιβλίου πιάσουν από την αρχή το νήμα της ζωής τους.
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.