Ποίημα από τη συλλογή «Κασσάνδρα και άλλες αλήθειες» (εκδόσεις Ιωλκός, 2024), της Κίρας Καρνέζη.
*
Καρμικοί κανόνες
Όποιος περιμένει αναγνώριση για την ανωτερότητά του
δεν είναι ανώτερος.
Και όποιος περιμένει δικαιοσύνη για το κακό που του ’καναν,
κρατά ζωντανό μέσα του το άδικο.
Λένε πως δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη,
χωρίς συγχώρεση, όμως, είναι που δεν υπάρχει ειρήνη.
Αλλά αυτή η συγχώρεση δεν εξωτερικεύεται, δε δίνεται,
ούτε και παίρνεται.
Όπως και η ειρήνη είναι εφήμερη
για όποιον θέλει δύο μέρη και μία συμφωνία.
Η καλύτερη συμφωνία γίνεται μόνο με τον εαυτό μας.
«Κασσάνδρα και άλλες αλήθειες», Κίρα Καρνέζη, εκδ. Ιωλκός, 2024, σελ. 36
***
Μια βαθιά προσωπική ανθολογία με καθολικές προεκτάσεις, καθώς αναφέρεται στις ανθρώπινες σχέσεις, τη γυναικεία ταυτότητα και την ελληνική πολιτιστική ταυτότητα στον σύγχρονο κόσμο.
Μέσα από ζωηρές μεταφορές και μυθολογικές αναφορές, τα ποιήματα της Κίρας Καρνέζη αντιμετωπίζουν συναισθηματικά θέματα από το τραύμα, την απώλεια και τον έρωτα μέχρι τη σύγχρονη μετανάστευση αλλά και την πολιτική αντίσταση. Ερωτήματα περί ιστορίας και προόδου πλέκονται μέσα από στίχους που ασχολούνται με την ηθική και την αναπόφευκτη θνητότητα.
Φωτεινά σημεία όπως η ανθεκτικότητα, η ανάπτυξη μέσα από τον πόνο και οι κλήσεις για αυτογνωσία και απελευθέρωση από εσωτερικούς ή εξωτερικούς περιορισμούς ενώνουν αυτήν τη συλλογή και καθιστούν την Κίρα μια ισχυρή ελληνική γυναικεία φωνή.
***
Η Κίρα Καρνέζη είναι ποιήτρια και συγγραφέας που γεννήθηκε στην Αθήνα το 1986. Κατέχει τίτλους σπουδών στη Νομική και στην Ψυχολογία. Αντλεί από τη γνώση της αρχαίας και της σύγχρονης κουλτούρας για να διερευνήσει τα θέματα της ταυτότητας και των διαπροσωπικών σχέσεων. Όταν δε γράφει, της αρέσει να περνά χρόνο με την οικογένειά της και να κάνει βόλτες με τον σκύλο της. Η ίδια ζει πλέον στην Αγγλία, γεγονός που διαμορφώνει την οπτική της γύρω από τη σύγχρονη ζωή. Η Κασσάνδρα και άλλες αλήθειες είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή.
*
Δημόσιο πρόσωπο
Πήγα στην ψυχολόγο και της είπα ότι δε θυμάμαι τίποτα.
Ήθελε να μάθει τι εννοώ, ήθελε να της το κάνω ιστορία.
Της είπα ότι μαζί με τη μνήμη μου χάθηκε και η ιστορία.
Επέμενε.
Κοίταξα το κορμί μου. Της είπα ότι έχω σημάδια από απώλεια.
Τι απώλεια; Σεξουαλική; Φροϋδική;
Όχι, απώλεια μιας νιότης
που μου είχαν υποσχεθεί ότι θα μου ανήκει.
Απώλεια χρόνου. Απώλεια παρελθόντος. Απώλεια μέλλοντος.
Συμφώνησε. Μια τέτοια ιστορία δε με παίρνει να την πω,
δε θα μπορούσα ποτέ να είμαι δημόσιο πρόσωπο.
Και τότε, άρχισα να θυμάμαι.
Θυμάμαι ότι δε θέλω να μην έχω τίποτα να χάσω.
Θέλω να φοβάμαι σαν τις άλλες. Και τους άλλους.
Και θέλω ακόμα να νομίζω ότι εγώ, καλό κορίτσι,
δε θα έχω τίποτα να φοβάμαι.
Θυμάμαι όσους μου είπαν ότι θα με προστατεύουν.
Θυμάμαι ποιοι είναι. Γιατί, ενώ έχουμε την ίδια ιστορία,
αυτοί είναι εδώ, δημόσια πρόσωπα.
Θυμάμαι ότι σε όλα φέραμε αντίσταση
εκτός από τον εαυτό μας.
«Κασσάνδρα και άλλες αλήθειες», Κίρα Καρνέζη, εκδ. Ιωλκός, 2024, σελ. 30
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.