Φωτογραφικό υλικό από την παρουσίαση του βιβλίου της Σεβαστής Κωνσταντινίδου «Ήλιος στο παράθυρο», που πραγματοποιήθηκε 14/7/2022, στην κεντρική πλατεία Λευκόβρυσης από τον Ιστορικό Λαογραφικό Σύλλογο «Διγενής Ακρίτας». Άκρως επιτυχημένη η παρουσίαση συνδυάστηκε υπέροχα με την μουσική των παιδιών του ωδείου musicart υπό την καθοδήγηση της κ. Μαρίας Καραγιάννη, τα οποία διάβασαν αποσπάσματα του βιβλίου που τα έδεσαν με εξαιρετικά επιλεγμένα μουσικά κομμάτια.
Πηγή: kozanimedia.gr
***
Ήλιος στο παράθυρο
Μικρές ιστορίες, ιστορίες της μιας ανάσας, που αναφέρονται στα «εν οίκω», στα «εν δήμω» και στα «εν τω καιρώ εκείνω» αποκαλύπτοντας τους φόβους, τις αγωνίες και τα όνειρα των πρωταγωνιστών. Τι συμβαίνει όταν η γυναίκα με τη βαλίτσα στο χέρι βλέπει ένα ανθισμένο ζουμπούλι στην αυλή; Ποιος σκάβει νυχτιάτικα κάτω από τη μεγάλη καρυδιά; Τι γίνεται όταν μια κρυμμένη καταπακτή έρχεται στο φως; Πώς είναι να πίνεις γουλιές Metaxa ενώ ξεθάβεις στο κοιμητήριο μεσάνυχτα; Τι ζητάει μια γιαγιά με ένα νυχτικό και ένα μπουφάν στη μέση του δάσους; Τι σχέση μπορεί να έχει ένας καθηγητής πανεπιστημίου με έναν αχυρώνα που φλέγεται; Όλες οι ιστορίες της συλλογής αφήνουν σχισμές, χαραμάδες για να περάσει το φως και να εμφανιστεί ο Ήλιος στο παράθυρο ακόμη κι όταν όλα φαίνονται να χάνονται.
***
Η συγγραφέας συλλαμβάνει και μεταφέρει στο χαρτί μια λεπτομέρεια του καθημερινού βίου και τη μετατρέπει σε ουσιώδες ερώτημα περί του βίου γενικώς. Μετουσιώνει σε λογοτεχνία θραύσματα ζωής, αφήνοντας τα πρόσωπα των ιστοριών ελεύθερα να μιλήσουν για τη ζωή τους. Ακόμη, σε μια προσπάθεια να κατανοήσει τις ανθρώπινες σχέσεις, δείχνει τον αντιφατικό μας κόσμο. Από τη μια σε ένα διήγημα: μία ηρωίδα σκέφτεται να αντιδράσει, να σηκώσει τον πλάστη και να χτυπήσει τον άνεργο άνδρα της, πράγμα που δεν κάνει τελικά και κάνει κρεμμυδόπιτα, παραμένοντας στον παραδοσιακό της ρόλο («Μαρία με τα κίτρινα»). Από την άλλη: μια εργαζόμενη γυναίκα ίσως ευθύνεται για τον ξυλοδαρμό του πρώην αφεντικού της («Τρία»).
Και γιατί επέλεξα να αναφέρω έναν φωτογράφο και όχι έναν λογοτέχνη για να μιλήσω για το βιβλίο; Γιατί ο τρόπος αφήγησης της Κωνσταντινίδου μοιάζει φωτογραφικός. Όταν στήνει το σκηνικό την ενδιαφέρει και η παραμικρή λεπτομέρεια. Ένα παράδειγμα από το διήγημα «Το κοχύλι»: «Από το ανοικτό παράθυρο φάνηκε στο βάθος η θάλασσα. Το ελαφρύ αεράκι φούσκωνε ξανά και ξανά τη λευκή κουρτίνα. Πλησίασε το περβάζι, άπλωσε τα χέρια της και την τράβηξε παράμερα».
Πηγή: Ελένη Γερούση | Fractal
