Η συλλογή διηγημάτων της Μαρίνας Παπαγεωργίου, «Γλυκιά πενικιλίνη» (εκδόσεις Ιωλκός, 2018), παρουσιάζεται από τη @mikafrankaite (Instagram), που μοιράζεται την αναγνωστική της εμπειρία και την επαφή της με την ελληνική γλώσσα μέσω του βιβλίου!
***
Life’s too short to read books not in greek.
My last book in greek that I read in 2022 was Μαρίνα Παπαγεωργίου @marina_bythebook “Γλυκιά πενικιλίνη. Διηγήματα“. Εκδόσεις Ιωλκός. @ekdoseisiolkos
I bought this book in 2019 at the Athens Airport, where the author of the book, Marina Papageorgiou is working, as I learned it afterwards, and I was reading it for 4 years!
I can not believe I was so stubborn and persistent and kept reading the text although I had to translate 6 words out of 10 with the help of a dictionary. That explains why I needed 3 years to finish it.
But my time was not wasted. I loved these novels, because it is so rare nowadays in modern literature, that a story is not predictable. On the other hand, I have got this feeling, that stories in the book could easily happen (or maybe happened?) to me, to my neighbour or our family members. Like you would hear stories, evoked by bold memories, that are usually shared with the guests, while browsing in their photoalbums with black and white photographs in it during the coffee round after a supper.
What is great literature? The one that enables you to travel in time, in landscapes, in soulscapes.
I really enjoyed spending time with this book and travelling with the protagonists! And want to read this book again. But this time without a dictionary.
***
***
Για το βιβλίο
Δεκατέσσερις ιστορίες «γειτονεύουν» στη «Γλυκιά πενικιλίνη».
Ανάμεσα στους γείτονες, η Τασία του νεροχύτη, ο πολεμιστής του Κολωνού, η Αποστολική, ο Νικολάκης από τον Ψαρομαχαλά, οι νησιώτες του βουνού, ο Τάσος ο σινεματζής από το Μενίδι, οι χρυσοθήρες του Ακροκόρινθου, ένας επιστολολάτρης, τρεις μεταφραστές στον ημιώροφο, η αχώριστη παρέα του χολ και άλλοι· μεταξύ τους, κι εκείνοι που δεν «δικτυώνονται» ποτέ.
Στη συλλογή διηγημάτων «Γλυκιά πενικιλίνη» τα πρόσωπα ζουν στις αθηναϊκές συνοικίες, αλλά και σε τόπους και γειτονιές της επαρχίας. Οι αφηγήσεις εκτυλίσσονται σε διαφορετικό χρόνο, «ανεβοκατεβαίνοντας» δεκαετίες χωρίς γραμμική ροή, και μετατοπίζονται σε γνώριμες ελληνικές διαδρομές. Με πρώτο «σταθμό» τη Βικτώρια, η αφήγηση στέκεται στον Κολωνό του 1920 και στην κατοχική Κυψέλη, ιχνογραφεί την αθηναϊκή γειτονιά του 1980, περνά το κατώφλι δίπατου σπιτιού στον Άγιο Παντελεήμονα του ’50, ανεβαίνει στην πολυκατοικία του ‘70, περνά αόριστα και από το σήμερα. Ξεφεύγοντας από το αθηναϊκό αστικό τοπίο, επεκτείνεται στα βουνά του λεκανοπεδίου, αλλά και σε κάστρα της Πελοποννήσου, παρακολουθώντας κι εκεί πρόσωπα και κοινότητες σε διαφορετικές εποχές.
Μικροί και μεγάλοι «σεισμοί», άνθρωποι ορατοί και «αόρατοι», γεύσεις και επιγεύσεις, γλυκιές και πικρές. Μυστικά, «αστικοί μύθοι», φάρσες και όνειρα της μέρας, σκηνικά και παρασκήνια, πρωταγωνιστές και κομπάρσοι, με τις μεγάλες ή μικροσκοπικές στιγμές που τους σημαδεύουν. Και ακόμα, πρόσωπα που φροντίζουν να μεταγγίζουν σταγόνες παιδικής φαντασίας στην καθημερινότητα: τα διηγήματα της συλλογής συστήνουν και τους «ονειροπαρμένους» κατοίκους κάθε «γειτονιάς».
Συστατικά της «Γλυκιάς πενικιλίνης», οι συνειρμοί των εικόνων, των λέξεων και των αισθήσεων και η ασυνείδητη –ή απόλυτα συνειδητή– διατήρηση της παιδικής ματιάς και μνήμης ως στάσης ζωής και δημιουργικής ενέργειας στο χρόνο.
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.