3/1/1974: Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ρίτσαρντ Νίξον, δε συμμορφώνεται στην κλήτευση της Γερουσίας ώστε να χορηγήσει ζητηθέν υλικό. Έξι μήνες μετά θα παραιτηθεί, εξαναγκαζόμενος από τις συνταρακτικές αποκαλύψεις δύο δημοσιογράφων, για το σκάνδαλο «Γουοτεργκέιτ».
«…Δύο νεαροί συντάκτες, ο Μπομπ Γουντγουόρντ και ο Κ. Μπέρνστιν ανακάλυψαν και έφεραν εις πέρας την ιστορία αυτού του σκανδάλου, υποχρεώνοντας έναν πανίσχυρο Αμερικανό πρόεδρο (Ρίτσαρντ Νίξον) να παραιτηθεί…»
«Πώς δενόταν το ατσάλι, Τα πικρά, μεγάλα, ωραία χρόνια»,
Αγαμέμνων Φαράκος, εκδόσεις Ιωλκός, σελ 292.
Εδώ, όμως, αποκτούν άλλη σημασία, δύο παράλληλες αφηγήσεις που έγραψαν και οι δύο ιστορία, στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Η πρώτη σε εφημερίδα, η δεύτερη στην τηλεόραση. Ότι πέρασαν, κάποια στιγμή, στην αρμοδιότητα του κινηματογράφου, με δύο μοναδικές ταινίες, λέει πολλά. Η εφημερίδα είναι η «Ουάσινγκτον Ποστ» και το θέμα της ήταν το «Σκάνδαλο Γουοτεργκέιτ». Τότε, στη δεκαετία του 1970, όταν δύο νεαροί συντάκτες της εφημερίδας, ο Μπομπ Γουντγουόρντ και ο Κ. Μπέρνστιν, ανακάλυψαν και έφεραν σε πέρας την ιστορία αυτού του σκανδάλου, υποχρεώνοντας έναν πανίσχυρο Αμερικανό πρόεδρο (το Ρίτσαρντ Νίξον) να παραιτηθεί. Και οι δύο, όμως, πριν εκτιναχθούν, χάρις σε αυτό, στα ύψη της δημοσιότητας ήσαν απλοί δικαστικοί ρεπόρτερ, που τυχαία παρακολούθησαν σε μια αίθουσα δικαστηρίου της Νέας Υόρκης, μια δίκη κάποιων –υποτίθεται …υδραυλικών– που στην πραγματικότητα ήσαν άνθρωποι του FBI και, δήθεν, διορθώνοντας καζανάκια στο μέγαρο Γουοτεργκέιτ, όπου ήσαν τα γραφεία του «Δημοκρατικού Κόμματος», έστησαν μηχανισμούς υποκλοπής, για λογαριασμό –και προφανώς κατ’ εντολή– της Ρεπουμπλικανικής προεδρίας… Όμως αυτοί οι δύο, άσημοι τότε, δικαστικοί συντάκτες, αφέθηκαν να ολοκληρώσουν τη δουλειά τους και να γκρεμίσουν έναν ολόκληρο, και πανίσχυρο Αμερικανό πρόεδρο.
«Πώς δενόταν το ατσάλι, Τα πικρά, μεγάλα, ωραία χρόνια»,
Αγαμέμνων Φαράκος, εκδόσεις Ιωλκός, σελ 292-293.
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.