Ποίημα από τη συλλογή «Η Μαρμαρωμένη» (εκδόσεις Ιωλκός, 2024), της Δέσποινας Καραμέτου, που μόλις κυκλοφόρησε.
*
ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ
Αίσθηση λεπτεπίλεπτη
σε παντζουριού χαραμάδα,
μάτια σχιστά
όμοια με ψυχή.
Πες με άνθρωπο σε παγκάκι,
πες με σκυλί πεινασμένο,
πες με νύχτα αφώτιστη.
Ανάπηρο αστέρι στον ώμο, μη με πεις,
κρεμασμένη σε λεπτοδείκτη, μη με πεις.
Η νύχτα σιωπά στις μνήμες,
τρυπώνει από τις χαραμάδες
και χώνεται κάτω από το μαξιλάρι μας
μέχρι
το ξημέρωμα.
«Η Μαρμαρωμένη», Δέσποινα Καραμέτου, εκδ. Ιωλκός, 2024, σελ. 38
***
Για το βιβλίο
***
Για τη συγγραφέα
*
Για την ημέρα της συνάντησης
Θα σου παρουσιαστώ
με το ξίφος
ριγμένο στο χώμα.
Οι αιχμηροί κυνόδοντες
θα παραμείνουν δαγκωμένοι
στη σάρκα του διπλανού δέντρου.
Χωρίς πανοπλία,
ίσως οι πληγές
στο πρωτόγνωρο αεράκι
πονέσουν —
μπορεί και όχι.
Τίποτα δε θα σου πω,
στο ευθυτενές ανάστημα
θα μετρήσεις τις ήττες μου
πάνω σε κάθε σπόνδυλο.
Οι πολεμιστές δε φοβούνται!
Ίσως τη μέρα που σε συναντήσω
με σκοτώσεις ολοκληρωτικά,
μα του Θεού το χέρι
θα προλάβει να με λυπηθεί.
«Η Μαρμαρωμένη», Δέσποινα Καραμέτου, εκδ. Ιωλκός, 2024, σελ. 34