Ποίημα από τη συλλογή «Χρυσόσκονη» (εκδόσεις Ιωλκός, 2023), της Δάφνης Τσέλιου.
*
Πορφυρή καρφίτσα
Τρύπησα το λάθος σου με πορφυρή καρφίτσα.
Το καταχώνιασα μέσα στο πηγάδι
της ατέρμονης φρικαλεότητας.
Να μην το βλέπω, να μην το βλέπεις,
να μη μαραζώνεις από τύψεις.
Έστησα ενέδρα και σκότωσα τις ενοχές σου,
τις έθαψα στον κήπο με τις ορτανσίες.
Έπλυνα τα χέρια μου με πράσινο σαπούνι,
συμμάζεψα το σπίτι
και βόλεψα τα ασύμφορα στον πάτο της ντουλάπας.
Ξεσκόνισα επιμελώς την κορνίζα με τη φωτογραφία μας.
[Θυμάσαι; Με φιλούσες στο μέτωπο
σε μια απόμερη ακρογιαλιά…].
Μπάλωσα την τρύπια αξιοπρέπειά σου
και της έδωσα να πιει νερό, να ξεδιψάσει.
Δεν έφερα, όμως, πίσω την αγνότητα.
Ήταν ήδη νεκρή,
τη στραγγάλισε το ομοίωμα του ναρκισσισμού σου.
Πετάω το ρομαντισμό μου σε σκουριασμένο τενεκέ
κι εσύ σέρνεις τη σανίδα μου στο περιθώριο ενός τετραδίου.
Ζήσε πλάι μου, αν θες, σ’ το επιτρέπω.
Μόνο, σε παρακαλώ, μην κάνεις θόρυβο.
Μην ξυπνήσεις τις μνήμες και γίνουν κτήνη
και καταβροχθίσουν το ανυπεράσπιστο σήμερα.
«Χρυσόσκονη», Δάφνη Τσέλιου, (εκδόσεις Ιωλκός, 2023), σελ.14
***
Για τη συγγραφέα