Ποιήματα για το καλοκαίρι | Fractal

Ποιήματα για το καλοκαίρι, οκτώ ποιητικών φωνών των εκδόσεων Ιωλκός, δημοσιεύονται στο Fractal.

 

*

Γιάννης Βάλλιος

Αν ήταν το καλοκαίρι

Νιώθω υποχείριο μιας ακτίνας φωτός,
που με καθηλώνει στο κρεβάτι της αμμουδιάς.
Με μια θάλασσα σεντόνι που υγραίνει τα όνειρα
και ζεστή αφήνει τη φαντασία,
χωρίς αναπνοή,
εκτεθειμένη στην ακινησία του θερινού ηλιοστάσιου.
Έτσι, με μουδιασμένο βλέμμα κοιτάμε
αντικριστά ο γλάρος από ψηλά και εγώ από την ακτή
αναζητώντας και οι δυο
την έκπληξη στη ράχη της θάλασσας.
Μια ελιά σε άσπρες ξερολιθιές στέκεται ακόμη αγέρωχη
παρά το βάρος των χρόνων,
πάντα έτοιμη να αντιμετωπίσει τα μελτέμια.
Με όλα αυτά η σκέψη μου ιδρώνει
πάνω στο καβούκι της χελώνας,
που γυροφέρνει στο θαλάσσιο λιβάδι.
Ξαφνιασμένο και αυτό από την πύρινη έκρηξη
αυτού του καλοκαιριού που μας ειδοποιεί
πως η Γη αλλάζει.

*. Από τη συλλογή «Θραύσματα χρόνου», εκδόσεις Ιωλκός, 2023

*

Γιώτα Γιουγλή

Η ψαριά

Ησυχασμένη θάλασσα
στα πόδια μου μπροστά,
από τις σκέψεις άδειασα
να πάω για ψαριά.

Ο ήλιος στον ορίζοντα
έγραφε με το φως,
της δύσης ζωγραφίσματα,
αποχαιρετισμός.

Την πετονιά μου έριξα,
το ψάρι να πιαστεί,
πολλά τζιτζίκια έλεγαν
καλοκαιριά στη γη.

Αγέρας δεν εφύσαγε,
ο φλοίσβος απαλός,
κάθε καημός ξεψύχαγε,
γαλήνης στοχασμός.

Όπως εγώ περίμενα
τα ψάρια να τσιμπούν,
γλυκά ζωής αγγίγματα
μέσα να με δονούν.

*. Από τη συλλογή «Ζωής αγέρι», εκδόσεις Ιωλκός, 2023

 

*

Σπύρος Ι. Γραμμένος

Ηλίου παρέκβασις

Καλοκαίρι,
θάλασσα,
εγώ, εσύ.
Ο ήλιος μόλις έδυσε,
πάνω απ’ τα βουνά ένα χρώμα κόκκινο
όλο σκουραίνει.
Αεράκι φυσάει,
ανάβεις φωτιά,
στα μάτια σου αντικατοπτρίζεται.
Μοιάζουν να φλέγονται,
χαμογελάς,
νομίζω ο ήλιος άρχισε πίσω να γυρίζει
— δε θέλει αυτό το θέαμα να χάσει.

*. Από τη συλλογή «Ασίγαστα όνειρα», εκδόσεις Ιωλκός, 2023

 

*

Μαρία Δάτσικα

Μπλε

Τα κύματα ζαρώνουν,
πέφτουν,
γίνονται ένα
με το άσπρο του αφρού,
με το μπλε του ουρανού.

*. Από τη συλλογή «Εικόνες ψυχής [Πρώτο πλάνο]», εκδόσεις Ιωλκός, 2022

 

*

Μπάμπης Καρπουχτσής

Γαλανό καλοκαίρι

Μεταξένιες προσευχές μέσα στον Αύγουστο
φτιάχνουν παιδιά το δρόμο με χαλίκια.

Στρωμένα από αρώματα τα γέλια τους,
γλυκό αλάτι και μυρωδιά λεβάντας.

Μικρά χαμόγελα που γνέφουνε
πιο κάτω και πιο πέρα από τον ήλιο
καθώς γελούν τα χέρια που μας χτίσανε
με χρώματα γαλάζια.

*. Από τη συλλογή «Βράδυ, σκέψεις, Βερολίνο», εκδόσεις Ιωλκός, 2022

 

*

Αρτεμισία Μεγάλου

Καλοκαίρια στο χωριό

Κοιτάς γύρω σου.
Όλα είναι εκεί, όπως τα θυμάσαι.
Κοιτάς και είναι σαν να μην άλλαξε τίποτα.
Για λίγο, έτσι νομίζεις.
Στιγμές μετά, βλέπεις, παύεις να κοιτάς.
Βλέπεις τις αλλαγές κι αναρωτιέσαι,
πού πήγαν όσα ήταν μέχρι πριν από λίγο εκεί;
Όσο καθαρά και να προσπαθείς να δεις,
οι άνθρωποι έχουν φύγει από καιρό.
Κι αυτό είναι που έχει αλλάξει τον τόπο πάλι.
Μπορεί η εκκλησία που στέκει
να σου θυμίζει απογεύματα, βράδια, πανσελήνους,
μπορεί το πανηγύρι να είναι εκεί κάθε χρόνο,
αλλά δεν είναι το ίδιο που ήταν τότε.
Ούτε εσύ είσαι ίδιος ούτε κανείς,
πώς να είναι τα υπόλοιπα;
Πότε θα ξαναβρεθούμε όπως άλλοτε;
Δεν είμαι νοσταλγός
θα ήθελα απλώς κάθε παρόν μας
να κουβαλάει την ομορφιά που θα έχει το μέλλον μας,
φτιαγμένο από την αγνότητα που είχε το παρελθόν μας.
Με νιώθεις;

*. Από τη συλλογή «Αλλιώς, κάτι για να θυμάμαι», εκδόσεις Ιωλκός, 2022

 

*

Ταξιάρχης Χαλάτσης

Καλοκαίρι

Βυθός της θάλασσας
γεμάτος όνειρα
που ταΐζουν χειμώνες
και αφήνουν
αλμυρή γεύση στο στόμα
το ξημέρωμα.

*. Από τη συλλογή «Σιωπή που μιλά», εκδόσεις Ιωλκός, 2022

 

*

Ιωάννα Χριστοφόρου-Θεοχάρη

Βανίλια υποβρύχιο*

Σε μια βανίλια υποβρύχιο κρύβομαι κατά καιρούς,
σε διάφανο ποτήρι με κουτάλι βυθίζομαι,
στα χείλη της γιαγιάς μου να ξαναβρεθώ
μες στα ηλιόλουστα αμπέλια της Ζακύνθου.
Κρύσταλλο το νερό της στέρνας με δροσίζει
καθώς ακούω το μελιστάλαχτό της λόγο,
όπως καλωσόριζε το μουσαφίρη με το γάιδαρό του
και κίναγε να του ψήσει έναν καφέ.
Νιώθω πάλι τη χαρά στην ανταπόδοση του φίλου,
τα νέα του χωριού στη νηνεμία απολαμβάνω
και αφήνομαι στα χάδια του καλοκαιριού
χαζεύοντας μια σαύρα επάνω στο πεζούλι.
Ν’ ακούσω λαχταρώ μια προσευχή το μεσημέρι
ψιθυριστή σε τραπέζι αγαπημένων,
τραπεζομάντιλο έγινε πάλι η θύμηση,
ενώ μια πρόποση ξορκίζει όσα δεν ήθελα να έρθουν.
Σε μια βανίλια υποβρύχιο κρύφτηκα κι απόψε
στο βάθος τούτο επέλεξα εγώ να ζω
παρέα με τον παιδικό μου εαυτό
να συνδιαλέγομαι
και σαν μεγάλη τώρα να του γελώ.

*Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό περιοδικό Ποιείν το 2020.

*. Από τη συλλογή «Το τριαντάφυλλό σου ζει», εκδόσεις Ιωλκός, 2021

 

Πηγή: Fractal