Χρήστος Τζανάκος | Βραβείο | «Φεστιβάλ Ποίησης & Λογοτεχνίας» (Κιέβο, 2019)

Ο ποιητής Χρήστος Τζανάκος βραβεύεται στην Ουκρανία, με αφορμή την έκδοση της «Ανθολογίας σύγχρονης ελληνικής ποίησης», στο πλαίσιο του «Φεστιβάλ Ποίησης & Λογοτεχνίας» (Κιέβο, 07/09/2019). Από τις εκδόσεις Ιωλκός κυκλοφορεί η συλλογή, του Χρήστου Τζανάκου, «Ίε παι» (εκδόσεις Ιωλκός, 2018). Ακολουθεί φωτογραφικό υλικό.

 

Ίε παι

Εντός του ζωολογικού κήπου, ανάμεσα σε αγρίμια και κουφάρια προβεβλημένων βιτρινών, ενηλικιώθηκε η ποιητική συλλογή. Σε κάθε «άραγε» ο δημιουργός αντιστοίχισε ένα στίχο, με κάθε βέλος στιγμάτισε τη συστροφή του. Ως νέος C. Damus έχει την ανάγκη μέσ’ από τις ποιητικές στροφές του να παραδειγματίσει κάθε άνθρωπο που θέλει ν’ ακολουθήσει την προτροπή του Ίε παι.

Μια συλλογή που ευελπιστεί στο αίσιο τέλος του δικού μας λαβύρινθου.

 

 

***

Για τον δημιουργό

Ο Χρήστος Τζανάκος γεννημένος στην Αθήνα έχει καταγωγή από τη Μάνη Λακωνίας. Οι σπουδές του περιλαμβάνουν μεταπτυχιακό ΜΒΑ και συμμετοχή στο διδακτορικό πρόγραμμα του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης. Το Δεκέμβριο του 2018 κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Ίε Παι (εκδόσεις Ιωλκός). Έλαβε πολύ καλές κριτικές και παρουσιάστηκε σε ελληνικά και γερμανικά περιοδικά. Συμπεριλήφθηκε μέσα στα 10 πρώτα σε πωλήσεις βιβλία ποίησης στα Public και ήταν υποψήφιο για καλύτερο βιβλίο ποίησης το 2019 στην Ελλάδα. Μεταφράστηκε στα αγγλικά, γερμανικά και ουκρανικά. Τα Προμηθή είναι η δεύτερη ποιητική συλλογή του.

 

 

***

ΙΕ ΠΑΙ

Κάθε πρωί το ίδιο σκηνικό…
H μάνα φέρνει το κλωσόπουλό της στην παραλία.
Εκεί θα κλωσήσει κάποια τρίφωνη συγχορδία
με αρωγό το συμμαχικό κοιμητήριο.
Περνώντας ανάμεσα από μισοθαμμένα σε τέφρα δεκανίκια
φτάνουν στα παρασκήνια.
Η καρέκλα του προαγωγού γράφει «Μαντάμ φον Μεκ».

Δε νοικιάζουν ομπρέλα, θα ’ναι για λίγο…
Εκείνος βουτάει και τρέχει μακριά μες στα κύματα
– δρομέας κυμάτων.
Εκείνη στεκούμενη στην ακτή, μαυροφορεμένη Μαρίνα
–νέα διανομή ρόλων– κοιτάζει πάντα ανήσυχα.
Πού και πού, σηκώνει αέρινα τους καρπούς της
για να υπενθυμίζει την υπεροχή της
στην αρένα των Θεών ως κοκκινομάλλα Nessie.
Εκεί μέσα μαθέ τι να σκέφτεται.
«17 κι ένας… άραγε,
αν πάω πιο βαθιά, θ’ ακούσω το όνομα μου πάλι;
Μες στο μπλε της σιωπής δε λογαριάζω κανέναν,
άλλη μία κατάδυση μέχρι να εμφανιστεί

[…]

«Ίε παι», Χρήστος Τζανάκος, σελ. 28.