Το «Ηφαίστειο» στο Bookpress

Ο πρόλογος κι ένα απόσπασμα του συλλογικού μυθιστορήματος «Ηφαίστειο» (εκδόσεις Ιωλκός, 2022), παρουσιάζονται στο Bookpress.

 

«Ηφαίστειο», συλλογικό μυθιστόρημα (προδημοσίευση)

Πρόλογος

Αυτό το βιβλίο είναι προϊόν δημιουργικής διάθεσης και αγάπης μεταξύ των μελών μιας ομάδας λογοτεχνικής γραφής. Πριν από σχεδόν μια δεκαετία βγάλαμε ένα παρόμοιο βιβλίο, με τίτλο «Μα­θαίνοντας ποδήλατο» (εκδόσεις Κέδρος, 2013). Κάποιες και κάποιοι από εκείνη τη συντροφιά είναι ακόμη εδώ.

Η ιδέα; Μια ομάδα γραφής, ώρα καλή σαν τη δική μας, δέκα μαθητές και ο «δάσκαλος», μεταβαίνουν στη Νίσυρο για ένα τριήμερο εντατικής δουλειάς. Είναι μπαφιασμένοι από την κλεισούρα της πανδημίας, έχουν ανάγκη να αλλάξουν, να ανοιχτούν στον κόσμο. Είναι το πρώτο Πάσχα «μετά την πανδημία», το τριήμερο έχει οριστεί για το Σαββατοκύριακο πριν από τη Μεγάλη Εβδομάδα.

Όταν όμως έρχεται η Δευτέρα της επιστροφής, ο καιρός επιδεινώνεται απότομα. Ένα απαγορευτικό απόπλου που τραβάει περισσότερο απ’ όσο συνήθως, τους καθηλώνει στο νησί.

Η επιβεβλημένη αλλαγή σχεδίων τούς αποσταθεροποιεί μα και τους εξάπτει, ενώ ταυτόχρονα προβάλλει ως ευκαιρία αναστοχασμού και διευθέτησης ψυχικών εκκρεμοτήτων που χρονίζουν. Κάποιες κρυφές δυναμικές ανάμεσα στα μέλη της ομάδας βρίσκουν διέξοδο, ενίοτε με τρόπο εκρηκτικό.

Κάθε μαθητής ανέλαβε να γράψει ένα εκτενές διή­γημα 2.000 έως 3.500 λέξεων, από την οπτική γωνία ενός προσώπου που είχε πλάσει ο ίδιος και του οποίου τα χαρακτηριστικά (επάγγελμα, ηλικία, φύλο, προτιμήσεις κ.ά.) είχε γνωστοποιήσει στην ομάδα. Σε ορισμένες περιπτώσεις «άβαταρ» και μαθητής εμφανίζουν προφανείς ομοιότητες, σε άλλες ελάχιστες.

Οι μαθητές έγραψαν τα διηγήματά τους διαδοχικά, έτσι που ο δεύτερος να έχει ήδη διαβάσει το διήγημα του πρώτου, ο τρίτος τα διηγήματα των δύο προηγηθέντων κ.ο.κ. Ωστόσο, να το υπογραμμίσουμε: Στόχος δεν ήταν ο κάθε μαθητής να συνεχίζει, τρόπον τινά, το διήγημα του προηγούμενου, απλώς να το λάβει υπόψη του, συνθέτοντας ένα δικό του έργο, με αυτοτελή ιστορία και προσωπικό ύφος.

Ο μυθοπλαστικός «δάσκαλος», ο 52χρονος Ντίνος, πεζογράφος και παλιότερα ποιητής από τη Θεσσαλονίκη, δεν έχει δικό του κείμενο στο βιβλίο, έμεινε χωρίς φωνή – αυτή ήταν η μικρή του «τιμωρία» για την έπαρση που έχει κατά καιρούς εκδηλώσει.

Το ευσύνοπτο διήγημα με το οποίο κλείνει το βιβλίο, η μαρτυρία του Παντελή, του επιστάτη του ξενώνα, ανατέθηκε τιμητικά σε μένα.

Δώδεκα πρόσωπα, έντεκα διηγήματα, που όλα ενεργοποιούνται, εμμέσως ή αμέσως, από την υποβλητική παρουσία του πρωταγωνιστή αυτού του σπονδυλωτού μυθιστορήματος, του ηφαιστείου.

Καλές αναγνώσεις!

Κώστας Β. Κατσουλάρης
Αίγινα, καλοκαίρι 2022

 

***

ΜΠΑΟΜΠΑΜΠΗΔΕΣ
[ΝΑΝΤΙΑ]

Μαρία Καλιόρη

Εγώ το Τσερνόμπιλ το έζησα. Ο πατέρας μου δούλευε στο Πρίπιατ εκείνη την εποχή. Στα δεκάξι μου, τότε, με απασχολούσε πιο πολύ το σώμα μου που μάκραινε· ξαφνικά ήμουν πιο ψηλή απ’ όλα τ’ αγόρια που ήθελα. Αργότερα κατάλαβα, όταν ήρθε εκείνο το δηλητηριασμένο αίμα που έδειξε ότι η ιστορία δεν είχε τελειώσει εκεί, ούτε για μένα ούτε για κανέναν. Κι ακόμα πιο μετά οι αποβολές κι οι υποχρεωτικές εκτρώσεις. Ένα μωρό που θα ήταν άφυλο, ένα άλλο άκαρδο. Η τύφλωση της μαμάς. Αλλά τι; Πόσα χρόνια εγκλωβισμένη στο Τσερνόμπιλ… Όι… Πάει, τέλειωσε πια. Γι’ αυτό δεν ήθελα να γράψω για το Τσερνόμπιλ.

Τα τελευταία χρόνια είμαι καλά. Είμαι μόνη, χήρα και πιο όμορφη από τότε, έτσι νιώθω τώρα. Γιατί επιτέλους, κάποια στιγμή στη ζωή πρέπει να νιώθουμε όμορφοι.

[…]

 

Πηγή: Bookpress