Το Αίνιγμα του Ισίδωρου Ντυκάς

…και προπαντός ωραίος, σαν την απρόοπτη συνάντηση πάνω σε ένα τραπέζι ανατομίας μιας μηχανής του ραψίματος και μιας ομπρέλας.
[Λωτρεαμόν, Τα Άσματα του Μαλντορόρ]

Όταν η ποίηση σαν μία απρόβλεπτα γερή κλωστή γαζώνει βίους, με τον έρωτα κινητήρια δύναμη να καταργεί τα όρια, τότε, μπορεί κι ένα έργο τέχνης —κακόγουστο όπως το χαρακτήριζαν τότε οι περισσότεροι— να αποκτά μία αναπάντεχη «χρησιμότητα».

Ένα παράξενο γλυπτό, χωρίς καν να λογίζεται σαν τέτοιο. Ένα Αίνιγμα. Ένας μπόγος ασήκωτος, τυλιγμένος με μία στρατιωτική κουβέρτα του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου και δεμένος με σχοινιά. Άραγε, τι χρεία είχε να κλαπεί; Ποιες καινούργιες αξίες ξεπήδησαν στους καιρούς εκείνους, που να δικαιούνται κλοπή; Ένα Αίνιγμα πρωτοποριακό για την εποχή που δημιουργήθηκε και επηρέασε όλη την Τέχνη του 20ού αιώνα, ενώ υπάρχει, καθοριστικό, στη σκέψη κάθε εικαστικού καλλιτέχνη μέχρι και σήμερα.

Πώς να φτιάξεις ένα Αίνιγμα; Πόσο μάλλον να το φωτογραφίσεις!