Η συλλογή διηγημάτων του Αθανάσιου Πάσχου, «Θεριστές της νύχτας» (εκδόσεις Ιωλκός, 2021), στο Ταβάρι Λέσβου!
[φωτογραφίες: @its_philologist (Instagram)]
Δεκαπέντε διηγήματα.
Δεκαπέντε ήρωες που μας περιμένουν κρυμμένοι στις σελίδες τους να ταυτιστούμε μαζί τους, να τους ακούσουμε, να τους ακουμπήσουμε το μπράτσο.
Στο επίκεντρο, ζητήματα που ταλανίζουν την κοινωνία μας.
Το αιώνιο «τι θα πει ο κόσμος;», τα γρήγορα κι αυθαίρετα συμπεράσματα που βγάζουμε για τους ανθρώπους χωρίς να ξέρουμε την ιστορία τους, το κυνήγι της εργασίας και του χρήματος, η απώλεια της ζωής και του έρωτα…
Δεκαπέντε ιστορίες που -κατά το οπισθόφυλλο- “συνέβαιναν”, “συμβαίνουν” και “πιθανόν να συμβούν”.
Δεκαπέντε ιστορίες, που μου υπέδειξαν αρκετές φορές να κάνω παύση για να πάρω το μολύβι μου και να κρατήσω αυτά που μου υπαγόρευαν.
Δεκαπέντε ιστορίες που έπρεπε να διαβάσω.
Πηγή: @its_philologist (Instagram)
***
Θεριστές της νύχτας
Ιστορίες που συνέβησαν, συμβαίνουν. Πιθανόν να συμβούν. Ο άνθρωπος κυνηγάει το όνειρο, μετρά το ριζικό του, μάχεται με τη λογική. Κάποτε άθυρμα των επιλογών του. Κρίνεται αυστηρά από το κοινωνικό περιβάλλον του. Έρωτας και θάνατος. Τα σύνορα της ζωής και στη μέση ο άνθρωπος που αναζητά το νόημά της. Να βρει μία πρόφαση για να συνεχίσει τον αγώνα της. Μ’ ελπίδα.
***
Για τον συγγραφέα
Ο Αθανάσιος Πάσχος γεννήθηκε στην Πετρούπολη. Σπούδασε Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και υπηρετεί στη δημόσια εκπαίδευση. Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές, «Έρως ονειρευόμενος» (εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2012, βραβευμένη με το βραβείο «Μαρία Πολυδούρη» πρωτοεμφανιζόμενου ποιητή) και «Φως οδυνηρό» (εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2015).
***
Οι «Θεριστές της νύχτας» είναι μια συλλογή διηγημάτων απαρτιζόμενη από 15 σύντομες ιστορίες. Οι πρωταγωνιστές των ιστοριών μας βρίσκονται διάσπαρτοι στη σύγχρονη ιστορία του τόπου μας, ενώ η θεματολογία καταφέρνει να είναι καθ’ όλα επίκαιρη.
Οι ήρωές μας – απλοί και καθημερινοί – κάποτε κλαίνε, άλλοτε γελάνε, πονάνε, θυμώνουν και γενικά αισθάνονται. Έτσι και εγώ επηρεασμένος απ’ αυτούς, σε άλλες ιστορίες συγκινήθηκα, και σε άλλες πόνεσα, καθώς ερχόμουν σαν αόρατος παρατηρητής κοντά τους.
Αν και κάθε διήγημα είναι περιεκτικό και έχει πολύ «τροφή για σκέψη», ομολογώ πως δεν κρατήθηκα και το διάβασα γρήγορα το βιβλίο, μιας και κατάφερε να με συνεπάρει. Σε κάθε περίπτωση έχει βάθος, καθώς με μια σύντομη αναδρομή στα διηγήματα συνειδητοποίησα πως από κάθε ιστορία μού έμεινε και από κάτι.
Τέλος δεν θα μπορούσα να μην πω, πως η γραφή είναι εξαιρετική, ζωντανή, με εντάσεις και σε κρατάει μέχρι το τέλος. Το λάτρεψα και όχι επειδή λατρεύω γενικά τα διηγήματα και σας το προτείνω!
«Όταν τελείωσε το έργο του, την τελευταία φορά που τον είδαν, πήγε στο πιο κοντινό παγκάκι και το άφησε για να το πάρει κάποιος περαστικός. Για την ψυχή της Φιλίτσας. Δύο απογεύματα είχε να φανεί από τότε. Οι θαμώνες της πλατείας άρχισαν να ανησυχούν. Ούτε το τηλέφωνό του είχαν ούτε ήξεραν που έμενε.
— Θα πήγε στη Φιλίτσα να της πει τα νέα, είπε κάποιος.
Οι υπόλοιποι συγκατένευσαν».
Πηγή: @book__yourself (Instagram)
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.