Ποίημα από τη συλλογή «Τετράδιο παράπλευρης επιβίωσης» (εκδόσεις Ιωλκός, 2022), του Φώτη Παναγόπουλου, στο @books_elenmpa (Instagram).
*
Με είπαν ποτάμι
Με είπαν ποτάμι
Με είπαν ποτάμι
στις εκβολές μου.
Μια επιτροπή οικείων εκφράσεων
με ανθοδέσμη και γλυκό ζαχαροπλαστείου,
μπάντα δεξιώσεων και κορδέλα
απ’ τη μια όχθη μου στην άλλη
να με καλωσορίζει στον τελικό ωκεανό.
Με είπαν ποτάμι δικαιωμένο κι η σιγουριά τους τόση
που μπερδεύτηκα
και χαιρετούσα όρθιος ψάχνοντας στα μαλλιά μου δάφνες.
Με είπαν ποτάμι αδέσμευτο, μα το ποτάμι
καλουπώνεται στην κοίτη του.
Μίλησέ με,
μίλησέ με να υπακούω πού θα κουρνιάζω νωχελικά
οι ψαράδες μην ντροπιάσουν ξανά το τραπέζι τους
και τα χελιδονόπαιδα να πλαταγίζουν τους αφρούς μου,
πού θα τραβάω οργισμένα
να με αποφεύγουν οι ασφαλείς χάρτες,
πού θα περιστρέφω κυκλώπειους έλικες,
μίλια αργότερα να φωταγωγώ Επωνυμίες,
πού τσιμεντοσωλήνες θα με εμβολιάζουν εμετό εργοστασίων,
να εκβάλω φόνο στις οργανωμένες παραλίες.
Τα γυμνά σου πόδια να ξαφνιάσουν τα βότσαλά μου
και μίλησε,
μίλησε ποιος είμαι
να με σχηματίσουν οι αχνές αναταράξεις των χειλιών σου,
να ψιθυρίσουν ποιος θέλεις να είμαι
γιατί είμαι τίποτα, αν τίποτα απαιτείς από εμένα.
Πρόσεχε, λοιπόν κι όποιες λέξεις πεις
εκείνες θα είμαι,
και από ορμητικούς όγκους νερού
θα είμαι μόνο σταγόνες,
που σε περιβάλλουν σαν προχωράς μέσα μου
να βαπτιστώ,
κι ας στραφώ τυφλά ενάντια στη μητρική πηγή μου
ποιας γιος είμαι να λησμονήσω,
κι ας περιμένουν οι εκβολές μου.
Κοίταξέ με,
κοίτα και καθρέφτισέ με στα μάτια σου να αναγνωρίζω
μόνο ό,τι κοιτάς από μένα
και ό,τι αποστρέφεις ευχάριστα θα μισώ, θα χάσω
– το αριστερό μου χέρι ας είναι,
δε θα μου πάρει πολύ να ακρωτηριάσω.
Προσευχήσου με
κι ανάσανε τυφώνα στις ράχες μου
να σκορπιστώ απόκριση στα ποτήρια νομάδων
και ο Θεός μεγάλος.
Μίλησέ με
κοίτη μου αναπόφευκτη,
να στάξω δροσιά απ’ τα μαλλιά, τις θηλές, την ήβη σου,
φέρε με στα χείλη σου και αφηγήσου με,
ιστορία που γλυκαίνει τον ύπνο
σε ιδρωμένο μαξιλάρι νοσοκομείου,
αφηγήσου με
να ακούσω κι εγώ με σιγουριά πως υπήρξα.
Με λένε ποτάμι
γενναιόδωρο, μα εσύ θα πεις,
εσύ θα πεις αν θα διψάσω για νερό
ή αν θα χαριστώ ανώφελα σε ρίζες ξεραμένων λουλουδιών
κι ας στερέψουν οι εκβολές μου.
«Τετράδιο παράπλευρης επιβίωσης», Φώτης Παναγόπουλος,
εκδ. Ιωλκός, 2022, σελ. 33-35.
***
Για το βιβλίο
Δεκατρείς ποιητικές ιστορίες που προσπαθούν ν’ ανοίξουν διάλογο με την πραγματικότητα, αλλά συνήθως αστοχούν και ύστερα παραμένουν μετέωρες και ατελείς. Σαν να τους λείπει κάτι, σαν να είναι διαρκώς κάτι λάθος. Τις λίγες φορές που καταφέρνουν την επικοινωνία, παρασημοφορούνται την ψευδαίσθηση της κανονικότητας. Η συνειδητοποίηση αυτής της ψευδαίσθησης είναι που κινητοποιεί μια μικρή σειρά εγκλημάτων. Το Τετράδιο παράπλευρης επιβίωσης δεν αποτελεί τίποτ’ άλλο από μια προσπάθεια ταυτοποίησης αυτού του λάθους, που είναι και το μόνο που επιβιώνει μετά το πέρας των ιστοριών.
***
Για τον συγγραφέα
Ο Φώτης Παναγόπουλος γεννήθηκε το 1980 και μεγάλωσε στην Πάτρα. Είναι κάτοχος πτυχίου Οινολογίας του Τμήματος Επιστημών Οίνου, Αμπέλου και Ποτών του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής και εργάζεται ως οινολόγος. Το Τετράδιο παράπλευρης επιβίωσης είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή.
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.