Τερματίζεται ο πόλεμος του Βιετνάμ

30/4/1975: Λήγει ο αιματηρός Πόλεμος του Βιετνάμ. Οι ΗΠΑ ηττώνται και ο πρόεδρος του Νοτίου Βιετνάμ, Ντουόνγκ Βαν Μινχ, παραδίδεται άνευ όρων.

«Βιετνάμ, Ο πόλεμος που δε γράφηκε», Ιάκωβος Μπισκίνης, 2002

***

Το Βιετνάμ, τόπος ενός από τους τόσους εμφυλίους πολέμους που ο Ψυχρός Πόλεμος προκάλεσε πέρα από κάθε αναλογία. Από στρατιωτική άποψη, ο πόλεμος δεν ήταν αδύνατο να κερδηθεί, αλλά από πολιτική άποψη ήταν ήδη χαμένος πριν αναλάβει καθήκοντα ο Νίξον, λόγω της μείωσης της λαϊκής υποστήριξης. Ο Νίξον ήξερε ότι έπρεπε τερματίσει τον πόλεμο. Από νωρίς, αυτό ήταν το κλειδί της εκστρατείας του για την επανεκλογή του, το 1972. Αλλά δεν ήθελε να τον τερματίσει με τους όρους των Βορειοβιετναμέζων.

Υιοθέτησε λοιπόν μια πολύπλοκη πολιτική καρότου και μαστίγιου. Το καρότο ήταν οι μειώσεις του αριθμού των Αμερικανών στρατιωτών που βρίσκονταν στο Νότιο Βιετνάμ. Το μαστίγιο ήταν οι στρατηγικοί βομβαρδισμοί σε μια κλίμακα που τελικά έφτασε το σύνολο των προσπαθειών όλων των αεροπορικών δυνάμεων του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Δυστυχώς, όσο περισσότερα καρότα πρόσφερε ο Νίξον, τόσο οι Βορειοβιετναμέζοι πείθονταν ότι άξιζε να κρατήσουν, ανεξάρτητα από τα τόσα εκρηκτικά μαστίγια που έριχνε πάνω τους. Ήταν καιρός ν’ αλλάξει η τακτική του Ψυχρού Πολέμου. Να εγκαταλειφθεί η στρατηγική του πολέμου δι’ αντιπροσώπων, υπέρ της διπλωματίας των Μεγάλων Δυνάμεων.

Niall Ferguson, «Ο πόλεμος στον κόσμο», εκδόσεις Ιωλκός, σελ. 955.