«Ταξίδι στο φούρνο» | Απόσπασμα

Απόσπασμα από τη συλλογή διηγημάτων «Ταξίδι στο φούρνο» (εκδόσεις Ιωλκός, 2022), της Χριστίνας Ιωάννου.

 

Ο κύριος Μελέτης

[…]

Σάββατο, 07.15

Η Καλλιδρομίου είναι ήδη γεμάτη ψάρια, ρούχα, λουλούδια και λαχανικά και ο κύριος Μελέτης δε στήνει τον πάγκο του.
Δεκαεννέα χρόνια σε αυτό το σπίτι, κάθε Σάββατο ξημέρωμα, μετά τη δουλειά, κάνουμε ένα ντους με τα κορίτσια και βγάζουμε τα σκυλιά μας βόλτα. Όσες δεν έχουμε, βγάζουμε τα τσιγάρα μας. Ποια η διαφορά; Δεκαεννέα χρόνια τώρα, μετά τη βόλτα της λευκής κασετίνας που ορφανεύει από Καρέλια ανεβαίνω στο σπίτι, φοράω τη ρόμπα μου, φτιάχνω έναν διπλό ελληνικό βαρύ –σκέτο κατά προτίμηση– και βγαίνω στο μπαλκόνι να τον πιω, κοιτώντας τους εμπόρους που στήνουν. Περίπου στις εφτά και δέκα είμαι έτοιμη. Βγάζω το τελευταίο μου τσιγάρο και τον περιμένω να καταφτάσει.

Ο κύριος Μελέτης είναι έτοιμος με τα καφάσια του ακριβώς στις 07.15 και απλώνει τις ντομάτες, τα αγ­γούρια και τη φωνή του απέναντι από το σπίτι μου. Χαιρετιόμαστε με ένα νεύμα. Δεν έχουμε πει ποτέ μια λέξη. Μια λαϊκή γεμάτη ζαρζαβατικά κι εμείς μοιραζόμαστε έναν καφέ στην πρωινή δροσιά, παρέα, από απόσταση. Είναι ήσυχα την ώρα εκείνη, δεν έχει αρχίσει η οχλοβοή και τα καφέ παραμένουν κλειστά. Βλέπεις μόνο μια-δυο γριές που ξαγρυπνούν στη σκέψη του θανάτου να καταφτάνουν πρώτες, νωρίς νωρίς μπας και προλάβουν τα καλά προϊόντα, την ησυχία των νυσταγμένων εμπόρων και λίγη ζωή ακόμα. Εγώ προτιμώ τις φωνές του μεσημεριού για τα ψώνια μου, αλλά τη σιωπηρή παρέα του κυρίου Μελέτη για τον καφέ μου.

Πού να είναι τώρα και δεν είναι απέναντί μου; Τι να συνέβη; Μπορεί να έπαθε κάτι και να μην κατάφερε να έρθει, μπορεί να μην έπαθε τίποτα και να βα­ρέθηκε τον κόσμο. Δε θα τον αδικούσα. Μπορεί να ήρθε κάποιος επισκέπτης και να μη θέλησε να δουλέ­ψει. Μπορεί να πέθανε η γυναίκα του. Άραγε, έχει γυναίκα; Μπορεί να πέθανε ο άντρας του, λες να έχει άντρα; Δεν ξέρω τίποτα γι’ αυτόν τον άγνωστο φίλο. Μπορεί κάποιος να τον υποδέχτηκε και να μην ήθελε να αποχωριστούν. Μπορεί κάποιος να τον έδιωξε και να μην ήθελε να γυρίσει ξανά, έτσι όπως έδιωξαν κι εμένα αντί να με σώσουν, τότε που κατάλαβαν ότι ο Κώστας δεν ήταν φίλος μου, αλλά ο νταβατζής μου. Μαύρο ξημέρωμα και λευκό πρωινό.

Η ώρα είναι 07.16 και ο κύριος Μελέτης δε στήνει τον πάγκο του.

«Ταξίδι στο φούρνο», Χριστίνα Ιωάννου, εκδ. Ιωλκός, 2022, σελ. 56-57.