Βίντεο από την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής «Τα Προμηθή» (εκδόσεις Ιωλκός, 2022), του Χρήστου Τζανάκου, που έλαβε χώρα το Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2022 στο καφέ «Ο κήπος του μουσείου».
Δημιουργία βίντεο: Kostas Dekoumes (@deko27)
***
Για το βιβλίο
Στη δεύτερη ποιητική συλλογή του Χρήστου Τζανάκου, αφέλειες ψελλίζουν στην μνήμη… στην ονείρωξη την εκπνοή. Η σκηνή ανοίγει σε βεστιάρια σεληνιακά με γίγαντες νύφες να απλώνονται στο Οροπέδιο του Βώλακα. Εκεί, οι Ληνοβάτες γονατίζουν μπροστά στο όνειδος του πλειστηριασμού καθώς μια πυγολαμπίδα βαπτίζει την παύση στο καρνάγιο ψυχικών αναζητήσεων. Τα Προμηθή διαχέουν με πρόθεση αφοριστική το αειφώς εδώ στο θάμβος του νοερού που τα βήματα αγκυλώνονται στα καρμικά. Η νέα αυτή ποιητική συλλογή μάς υπόσχεται το ταξίδι ως αυτοσκοπό χωρίς κανένα προορισμό· στα ζαρωμένα των κυμάτων κοσμαγοί, ερευνητές εαυτών.
***
Για τον συγγραφέα
Ο Χρήστος Τζανάκος γεννημένος στην Αθήνα έχει καταγωγή από τη Μάνη Λακωνίας. Οι σπουδές του περιλαμβάνουν μεταπτυχιακό ΜΒΑ και συμμετοχή στο διδακτορικό πρόγραμμα του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης. Το Δεκέμβριο του 2018 κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Ίε Παι (εκδόσεις Ιωλκός). Έλαβε πολύ καλές κριτικές και παρουσιάστηκε σε ελληνικά και γερμανικά περιοδικά. Συμπεριλήφθηκε μέσα στα 10 πρώτα σε πωλήσεις βιβλία ποίησης στα Public και ήταν υποψήφιο για καλύτερο βιβλίο ποίησης το 2019 στην Ελλάδα. Μεταφράστηκε στα αγγλικά, γερμανικά και ουκρανικά. Τα Προμηθή είναι η δεύτερη ποιητική συλλογή του.
***
Προμηθής, όπως Προμηθέας· είναι ο προσεκτικός, ο προνοητικός, είναι αυτός που ανησυχεί, νοιάζεται και φροντίζει όσους έχουν ανάγκη. Ο ποιητής όμως ταπεινός, ταυτίζεται με τον αδελφό του τον Επιμηθέα, επωμίζεται την απρονοησία του και όλα τα προβληματικά χαρακτηριστικά της φυλής μας· μεταφέρεται στον Ελικώνα, στο όρος των Μουσών που ενέπνευσαν τον Ησίοδο. Εκεί, με τον μεγάλο ραψωδό συζητούν για την αδράνεια που λεηλατεί τη σκέψη: Το Πουπουλένιο, το απαθές γένος, οι νέες γενιές, διαδέχονται εκείνες του σιδήρου των ηρωικών εποχών και αντιστάσεων.
«Πεινασμένοι κι αχόρταγοι» στη χώρα της εντροπίας, στη χώρα της αποσύνθεσης και της σπαταλημένης ενέργειας· και το ατσάλι που φορούν στα δάχτυλά τους οι «συνδαιτυμόνες της Γαίας» θυμίζει τα τεκτονικά δαχτυλίδια εκείνων που ορίζουν την τύχη των λαών, τους άρχοντες των δαχτυλιδιών που σβήνουν το φως στο απεγνωσμένο βλέμμα των παιδιών της καχεξίας. Οι εμμονές των εμφυλίων, από τους προγόνους Πελασγούς μέχρι σήμερα, «ταξιδεύουν το φλογόλευκο» πυρσό της αυτοεξέτασης «μακριά από την αναρρίχηση των εσωψύχων» δηλαδή μακριά απ’ το παρανάλωμα- ιλασμό της Θείας Χάρης, με την καύσιμη ύλη της ταπείνωσης.
Πηγή: Βασίλης Δ. Παπαβασιλείου | Περί ου
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.