Η συλλογή διηγημάτων «Σκοτεινό ψυγείο» (εκδόσεις Ιωλκός, 2022), της Χριστίνας Καράμπελα, στο @anarchy_dreams (Instagram).
ΑΓΑΠΗ ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ
————
Σκηνή πρώτη
— Μου αρέσεις.
— Σε μένα μιλάς;
— Εσένα κοιτάζω.
— Δε σημαίνει τίποτε αυτό.
— Τίποτε;
— Όποιον θες μπορείς να κοιτάς. Να μιλάς, όμως…
— Σε κοίταξα και σου μίλησα.
— Πώς κι έτσι;
— Μου αρέσεις.
— Ολόκληρη ή μερικά κομμάτια;
— Δεν το σκέφτηκα.
— Σκέψου το.
— Γιατί;
— Για να σιγουρευτείς.
— Να σιγουρευτώ;
— Πως σου αρέσουν όλα τα κομμάτια μου.
— Παράξενη είσαι.
— Είδες;
— Τι;
— Δε σου αρέσουν όλα.
— Σε βρίσκω χαριτωμένη.
— Και την παραξενιά μου;
— Αυτήν κυρίως. Μου αρέσεις.
— Μου αρέσει να αρέσω. Ολόκληρη, όμως.
— Εγώ;
— Τι;
— Σου αρέσω εγώ;
— Δεν έχει σημασία.
— Έχει.
— Αρκεί που σου αρέσω. Μου αρέσει να αρέσω. Αρκεί.
— Για να αγαπήσεις, αρκεί;
— Αρκεί.
— Για να ερωτευτείς, αρκεί;
— Αρκεί.
— Αν δε σου μίλαγα θα με πρόσεχες;
— Γιατί να σε προσέξω;
— Βλέπεις;
— Τι;
— Δεν είναι αμοιβαίο. Κολακεύεσαι μόνο. Κολακεύεσαι. Δε σου αρέσω.
— Και τι πειράζει;
— Είναι μονομερές.
— Και γιατί είναι κακό να είναι μονομερές;
— To tango it takes two.
— Δεν ξέρω ταγκό.
— Δεν πειράζει. Έλα κοντά.
— Κάπου απόμερα να μη μας δουν.
— Δε φοράς βρακί;
— Δε φοράω.
— Πάντα δε φοράς;
— Μόνο σήμερα.
— Μόνο σήμερα;
— Ναι.
— Και αν δεν ήμουν εγώ;
— Δεν ξέρω.
— Αν ήταν κάποιος άλλος;
— Δεν ξέρω.
— Ξεκούμπωσέ με και κάτσε επάνω μου. Σου αρέσει;
— Καλά είναι.
— Μόνο καλά;
— Ωραία.
— Μπορώ να κρατήσω πολύ.
— Πόσο;
— Πόσο θέλεις;
— Εξήντα λεπτά μπορείς;
— Μια ώρα;
— Ναι.
— Αν θες μπορώ.
— Θέλω.
— Τότε μπορώ.
«Σκοτεινό ψυγείο», Χριστίνα Καράμπελα, εκδ. Ιωλκός, σελ. 35-37.
***
Για το βιβλίο