«Σε ανακηρύσσω νικήτρια» | Πόρτο

Η ποιητική συλλογή του Νίκου Παπάνα, «Σε ανακηρύσσω νικήτρια» (εκδόσεις Ιωλκός, 2021), ταξιδεύει στο Πόρτο της Πορτογαλίας!

 

 

***

Για το βιβλίο

Αποκλειστικό θέμα της συλλογής ο έρωτας: έρχεται απρόσμενα και ανακηρύσσεται νικηφόρος. Ωστόσο, δεν καταφέρνει την επιθυμητή ολοκλήρωση – χάσκει λειψός. Απομένουν τ’ ανείπωτα λόγια, οι κρυστάλλινες μοναξιές, η αφροσύνη δυο ψυχών.

Η συλλογή ξεχωρίζει για την ενότητα και τη δραματική ένταση: τα ποιήματα αλληλοσυμπληρώνονται, σαν να αφηγούνται μιαν ερωτική ιστορία. Αυτήν την ιστορία και τους σταθμούς της αφηγείται κι ολοκληρώνει η πρώτη ενότητα.

Στη συνέχεια, η δεύτερη ενότητα επαναλαμβάνει κι ολοκληρώνει πάλι τον ίδιο κύκλο αφήγησης με αλληλοσυνδεόμενα χαϊκού. Η τριβή των λέξεων γεννά σπινθήρες λυρισμού και απροσδόκητες παραστατικές εικόνες.

 

 

***

Για το συγγραφέα

Ο Νίκος Παπάνας εμφανίστηκε στα γράμματα το 1988. Έχει δημοσιεύσει ποιήματα, μεταφράσεις ποιημάτων και δοκίμια για την ποίηση στα περιοδικά «Νέα Πορεία», «Ευθύνη», «Νέα Εστία», «Εντευκτήριο», «Ο Παρατηρητής», «Πλανόδιον» κ.ά. Είναι μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης κι έχει υπηρετήσει στο διοικητικό συμβούλιο αυτής. Το 2004 έλαβε τιμητική διάκριση από το «Σύνδεσμο Εκδοτών Βόρειας Ελλάδας».

 

 

 

***

Τον Νίκο Παπάνα είχαμε την ευκαιρία να συναντήσουμε με άνεση, και ανεξάρτητα από μεμονωμένα προηγούμενα δείγματα λογοτεχνικής γραφής, μέσα στη συγχρονία της ποιητικής συλλογής του υπό τον τίτλο Πρώτη δημοτικού και άλλα (Εκδ. Ιωλκός, 2019), όπου εντοπίσαμε ενδιαφέροντα στοιχεία για τον τρόπο απόδοσης λεπτομερειών από το περιεχόμενο του εσωτερικού ανθρώπου, σε συνάρτηση με τη ροή του προσωπικού χρόνου.

Σε ανακηρύσσω νικήτρια

Τώρα, στη νέα ποιητική συλλογή του Νίκου Παπάνα, υπό τον ευρηματικό τίτλο Σε ανακηρύσσω νικήτρια, αναγνωρίζουμε επίσης ενδιαφέρουσες εκδοχές για τη δημιουργική απόδοση του πραγματικού, με την εμπλοκή του φαινομένου της μεταφοράς και τη συνακόλουθη οργάνωση γραμματικών εικόνων, ως κωδικοποίηση της επικοινωνίας ανάμεσα στην εξωτερική/αντικειμενική και την υποκειμενική (δηλαδή εντέλει κειμενική) πραγματικότητα.

Η δομή της ποιητικής συλλογής αντιστοιχεί στη σημασιολογική συγγένεια δύο ενοτήτων, υπό τους ειδοποιούς όσο και συνδηλωτικούς τίτλους «Το ρολόι μου» (με δεκατέσσερα κείμενα) και «Μια ιστορία σε θραύσματα» (με δεκαεπτά εξαιρετικά σύντομα κείμενα-μινιατούρες), και καταλήγει στο επιλογικό, αφοριστικής διατύπωσης κείμενο, υπό τον τίτλο «Γαλάζιο αδιέξοδο», που λειτουργεί ως σημασιολογική σκέψη της συλλογής.

Τα κείμενα αυτά (φαίνεται να) αποτυπώνουν «μοναδικά περιστατικά» (για να παραπέμψω στον Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε) από το περιεχόμενο του εσωτερικού ανθρώπου, όπου εκτίθεται πλούσιο υλικό από την κοίτη ροής του προσωπικού χρόνου, όπως αυτό έχει μετεξελιχθεί σε τιμαλφές, αλλά και ενίοτε οδυνηρό φορτίο της μνήμης: Γεγονότα, εικόνες, βιώματα και εμπειρίες, συναισθήματα, μορφές ύλης που συγκρατούν και διασώζουν όσα ανήκουν στις διαστάσεις της άυλης, εσωτερικής πραγματικότητας, όπου συμμετέχουν τα όνειρα και η φαντασία.

 

Πηγή: Θευθ