«Σας αρέσουν τα σονέτα;» | Ποίημα | Λονδίνο

Η ποιητική συλλογή «Σας αρέσουν τα σονέτα;» (εκδόσεις Ιωλκός, 2023), του Νίκου Παπάνα, ταξιδεύει στο Λονδίνο, στην εκκλησία Church of Christ, Scientist, με το ποίημα «Διδακτορική διατριβή στη θεολογία».

 

Διδακτορική διατριβή στη θεολογία

Βέβαια, δεν την έχω τελειώσει ακόμη —
και πώς, αφού δεν έχω ιδέα;
Ντρέπομαι, αλλά δεν μπορώ ν’ απαντήσω
ούτε στο πιο απλό και θεμελιώδες ερώτημα:

Τελικά, τι είναι σημαντικότερο,
το κρινάκι το λευκό της πίστης
ή το ματωμένο κι άγριο,
χιλιοτραγουδισμένο ρόδο της αγάπης;

Πάντως, τώρα που —επιτέλους— δε σ’ αγαπώ,
που θέλω πια να το πιστέψω ότι δε σ’ αγαπώ,
πρόθυμα αλαλάζω και ομολογώ
ένα φιλί σου θεραπευτικό σε άφεση ασθενειών.

Το θαύμα της φωνής σου και βουνά μετακινεί —
οι στίχοι μου, όμως, πάντοτε λίγοι και ταπεινοί.

 

«Σας αρέσουν τα σονέτα;», Νίκος Παπάνας, εκδ. Ιωλκός, σελ. 25.

***

Για το βιβλίο

 

***

Για τον συγγραφέα

Από το 1988 ο Νίκος Παπάνας έχει δημοσιεύσει ποιήματα, μεταφράσεις ποιημάτων και δοκίμια για την ποίηση σε έγκυρα λογοτεχνικά περιοδικά. Είναι μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης. Το 2004 έλαβε τιμητική διάκριση από τον Σύνδεσμο Εκδοτών Βόρειας Ελλάδας. Το 2019 κυκλοφόρησε η ποιητική του συλλογή Πρώτη δημοτικού και άλλα (εκδόσεις Ιωλκός) και το 2021 η συλλογή Σε ανακηρύσσω νικήτρια (εκδόσεις Ιωλκός).

 

***

Στην τρίτη του ποιητική περιήγηση, με τίτλο Σας αρέσουν τα σονέτα; ο καθηγητής ιατρικής στο Δ.Π.Θ. Νίκος Παπάνας, καταπιάνεται μ’ ένα δύσκολο -λόγω της πολύ απαιτητικής φόρμας- είδος, το δεκατετράστιχο σονέτο. Τα κείμενα συνοδεύονται ιδανικά από χαρακτικά της Ρένας Ανούση-Ηλία που, με λίγες ευφυείς μολυβιές, εξεικονίζουν το όραμα του ποιητή. Όπως στα προηγούμενα έργα του, ο ποιητής προσπαθεί να παρακάμψει τα άγνωστα στρώματα του εσωτερικού του κόσμου, καθοδηγώντας τη μνήμη απευθείας στην καίρια, πληρέστερη, ανήσυχη παρόρμηση: τον ζωοδόχο Έρωτα· μοιάζει να Τον φωτογραφίζει από περιωπής, ν’ απαθανατίζει με αισθητική περίσκεψη το σώμα και τη ψυχή του, να τον βλέπει ν’ απλώνεται διάχυτος και να διαθλάται στο ανεπίστρεπτο. Τα μάτια του, θαμπωμένα ακόμα από την ανάμνηση της μαρμαρυγής κι αυτός, γεμάτος συναισθήματα, τα αποσπά από τον εαυτό του και μας τα προσφέρει σε ακέραιες ποιητικές μονάδες.

 

Πηγή: Βασίλης Δ. Παπαβασιλείου | Fractal