«Ψιλά γράμματα» | Ποίημα

Ποίημα από τη συλλογή «Ψιλά γράμματα» (εκδόσεις Ιωλκός, 2022), του Κωνσταντίνου V. Νικολόπουλου.

 

*

[ΟΔΥΝΗ]

Λύπη
που δε σε εγκαταλείπει
όταν σου λείπει
που αδιαλείπτως λείπει
χωρίς να παραλείπει
να απουσιάζει η λύπη
ενόσω λείπει
και βαθιά περίλυπα
σου λείπει
και η ουρά που υπολείπει
ούτε διαλείπει
μηδέ παρηγορεί στη λύπη,
αφού καημός υπόσχεται
πως συνεχώς θα λείπει
έως λιγοθυμιάς
δε θα εκλείπει η λύπη.

 

 «Ψιλά γράμματα», Κωνσταντίνος V. Νικολόπουλος, εκδ. Ιωλκός, 2022, σελ. 27

 

***

Για το βιβλίο

Κάθε γράμμα από το αλφάβητο ξεκλειδώνει μια ιστορία και τη διηγείται τραγουδιστά για να μην ξεχαστεί. Ιστορίες, που θα μπορούσαν να αποτελούν εικόνες από πίνακες ζωγραφικής στοιβαγμένους σε αποθήκη, που ανακατεύτηκαν με χρώματα θυμικού. Αυτές οι κοντές διηγήσεις μπορεί να αφορούν σε ένα παροπλισμένο καράβι, σε μιαν αδικημένη κόρη, σε έναν απαθή πλανήτη, σε κάποιον βαριεστημένο θεό, σε μια συναλλαγή που ανταλλάσσει ψυχές, σε κάποιο αποδημητικό πουλί ενόσω αποφασίζει το ταξίδι του.

Στο τέλος, η αλφάβητος θα μπορούσε είτε να ξαναρχίσει από το άλφα είτε να σιωπήσει διά παντός.

 

***

Για τον συγγραφέα

Ο Κωνσταντίνος V. Νικολόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθηγητής Οικονομικών και Κοινωνικής Πολιτικής. Έχει εκδώσει βιβλία Οικονομίας, Διοίκησης, Κοινωνικής Πολιτικής. Έχει δημοσιεύσει άρθρα σ’ επιστημονικά περιοδικά. Στο πεδίο της λογοτεχνίας έχει ατομικές εκδόσεις και συμμετοχή σε συλλογικές καθώς επίσης, διακρίσεις σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.