Η συλλογή ποιημάτων «Ποιήματα [1972-2012]» (εκδόσεις Ιωλκός, 2021), του Αλέκου Κατσιούρη, παρουσιάζεται στο @anarchy_dreams (Instagram).
*
Αυτό το κάτι παραπάνω που ζητάς
σε ποια ανάγκη ανταποκρίνεται ;
*
Για τη συλλογή
***
Ψηλαφιστά
Μπαίνω στον κόσμο που θωρούν τα μάτια μου
σαν βιαστική ηλιαχτίδα που ανακλάται
σε μια χάντρα από ατόφιο κεχριμπάρι
και οσφραίνομαι, αφουγκράζομαι, κοιτάζω
δίχως να ξέρω ο δρόμος πού με βγάζει
όπως ένα παιδί που ακολουθεί τον ίσκιο του.
*
Το νησί
Βρέθηκα εδώ μετά από χρόνια
ακολουθώντας το όραμα στην παρακμή του
με συντροφιά το νου και την καρδιά
που με τραβούσε το καθένα απ’ την πλευρά του
κι είπα πως έφτασε ο καιρός
να συμφιλιωθώ, επιτέλους, με τη νηνεμία.
Να πάψω να ονειρεύομαι ταξίδια
κάθε φορά που ατενίζω τον ορίζοντα
και να αγαπήσω ετούτο το νησί
σαν αγιορείτης το κελί του.
Μα ακούω μια φωνή στο στέρνο μου
ξάστερη σαν τρεχούμενο νερό
βαθιά σαν τη βουή της καταιγίδας
που με καλεί να πραγματώσω αυτό ακριβώς
που δεν κατανοώ με τις αισθήσεις
να κάνω ακόμα ένα μακρύ ταξίδι
σε θεϊκό να μεταπλάσσω το εφήμερο.
Είναι ψυχή, καρδιά, θεός, δεν ξέρω
μπορεί και να ’ναι ένας βαθύς αντίλαλος
που βγαίνει απ’ τις στοές της θάλασσας
και μετατρέπει τα κοχύλια σε τρομπόνια.
Μπορεί να είναι οι γλάροι και τα ψαροπούλια
που έχουν διαλέξει αυτή την έρημη ακτή
για τελευταίο τους καταφύγιο.
«Ποιήματα [1972-2012]», Αλέκος Κατσιούρης, (εκδόσεις Ιωλκός, 2021)