Η Ουγγαρία τάσσεται στο πλευρό του Άξονος

20/11/1940: Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Η Ουγγαρία τάσσεται στο πλευρό του Άξονος ως σύμμαχός του, ενάντια σε όλα τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη που μάχονται κατά του ναζισμού και του φασισμού.

***

Η διπλωματία μεταξύ των δυνάμεων του Άξονα είχε ένα ειδικό σύνολο προτεραιοτήτων και ιδιοτήτων. Υπήρχαν αυτοί που ήταν συνηθισμένοι να διατάζουν κι αυτοί που ήταν συνηθισμένοι να υπακούουν. Ωστόσο, το Βερολίνο έπρεπε να τηρεί ένα ελάχιστο αυτοσυγκράτησης, ειδικά απέναντι σε χώρες που δεν κατέχονταν πλήρως από το Γερμανικό Στρατό. Ο καθένας από τους κύριους συμμάχους του Ράιχ –η Ρουμανία, η Ουγγαρία και η Ιταλία– είχε δικής του σχεδίασης εσωτερική πολιτική. Στη Ρουμανία, για παράδειγμα, ο Στρατηγός Αντονέσκου απαγόρευσε τη φασιστική Σιδηρά Φρουρά το 1941 και, με την έγκριση του Χίτλερ, εγκαθίδρυσε μια καθαρά στρατιωτική δικτατορία. Στην Ουγγαρία, η ενεργητικά φιλογερμανική κυβέρνηση του Λάζλο Μπάρντοσι έδωσε τη θέση της στην κυβέρνηση παλίμβουλης στάσης του Μίκλος Κάλαϊ, ο οποίος το 1942-44 προσπάθησε να ισορροπήσει τα ουγγρικά συμφέροντα με τις γερμανικές απαιτήσεις. Στην Ιταλία, τόσο η βασιλική αυλή όσο και ο στρατός, είχαν αρχίσει να χάνουν την πίστη τους στο Μουσολίνι πριν από τις αποβάσεις των Συμμάχων. Ακόμα και στη Γαλλία του Βισύ, ο Πιερ Λαβάλ πίεζε συνεχώς τους Γερμανούς για παραχωρήσεις.

Η κυβέρνηση του Βισύ, που είχε σχηματιστεί από Γάλλους πολιτικούς με επιλογή των ίδιων των Γάλλων, δεν ήταν καθεστώς-μαριονέτα. Και θεωρούσε τον εαυτό της θεματοφύλακα της ευρείας μεσαίας ομάδας μεταξύ των οπαδών της ξεκάθαρης συνεργασίας με τους Γερμανούς, όπως το PPF (Parti Populaire Francais = Γαλλικό Λαϊκό Κόμμα) του Ζακ Ντοριό και των φιλο-αντιστασιακών κύκλων, μεταξύ των οποίων το PCF (Parti Communiste Francais = Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα) και οι Ελεύθεροι Γάλλοι του Ντε Γκωλ. Η Βουλγαρία, πάντως, ήταν η μόνη χώρα του Άξονα που απέρριπτε τις συνεχείς απαιτήσεις της Γερμανίας για εκτόπιση των Εβραίων της.

Τα νέα του Στάλινγκραντ και του Κουρσκ προκάλεσαν βαθιά κατάπληξη στο στρατόπεδο του Άξονα. Από το 1943 και εξής, όλοι οι δορυφόροι του Ράιχ σκέφτονταν να βολιδοσκοπήσουν ξεχωριστά τις Συμμαχικές Δυνάμεις για τη σύναψη ειρήνης. Σκοπός τους ήταν να διατηρήσουν ένα ελάχιστο ανεξαρτησίας, τόσο από τη Γερμανία, όσο και από την ΕΣΣΔ. Κανείς τους δεν το πέτυχε.