Ο συγγραφέας Στράτης Μυριβήλης ερωτεύεται

21/3/1915: Ο συγγραφέας Στράτης Μυριβήλης ερωτεύεται τη θαυμάστριά του Ελένη Μαγγανά, με την οποία αλληλογραφεί. Ο έρωτάς τους θα έχει δραματική τροπή, καθώς στην Κατοχή η Μαγγανά χάνει τη ζωή της…

«Η αγάπη και η έχθρα έχουν διεθνή γλώσσα»

Στράτης Μυριβήλης «Ανθολόγιο Ιδεών», [επιμ.: Ι. Ευαγγέλου, Μ. Κώνστα], σελ. 14.

***

Ανθολόγιο Ιδεών

Συλλογή γνωμών ή στοχασμών, που σ’ ένα πλαίσιο συμβατικό κατατάσσονται σε πέντε είδη: α) ρητά ή ρήσεις, β) γνωμικά, γ) αποφθέγματα (motta), δ) αφορισμοί, ε) αξιώματα.

Το «Ανθολόγιο Ιδεών» –χωρίς να φιλοδοξεί τον τίτλο του «Πανδέκτη»– είναι ένα θησαύρισμα στοχασμών, ένας οδοδείκτης, χρήσιμος για το βηματισμό μας στον άγνωστο δρόμο του μέλλοντος. Ένας σύμβουλος προσανατολισμού και διδάσκαλος στο να σκεφτόμαστε «διαλεκτικά», να μιλάμε σωστά και να γράφουμε εντυπωσιακά. Ο Αριστοτέλης μάς προτρέπει να χρησιμοποιούμε στα γραπτά μας τις λακωνικές ρήσεις των σοφών, χωρίς να κάνουμε κατάχρηση αυτών (Ρητορ. 1395 a 1).

Το βιβλίο αποτελείται από θεματικές ενότητες των ιδεών, ώστε να γίνεται εύκολα προσιτό στις εξειδικευμένες αναζητήσεις κάθε αναγνώστη. Με άλλα λόγια είναι ένα «Λεξικό Ιδεών» των μεγάλων σκαπανέων του πνεύματος και του πολιτισμού.

Λ.χ.:
•   Στο άγγιγμα της αγάπης όλοι γινόμαστε ποιητές (Πλάτων).
•   Ό,τι είναι ο νους και η καρδιά για τον άνθρωπο, είναι η Ελλάδα για την ανθρωπότητα (Γκαίτε).
•   Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό, ό,τι είναι αληθινό και δίκαιο (Διονύσιος Σολωμός).
•   Η πολιτική προσελκύει τα νοητικώς κατώτερα άτομα (Άλμπερτ Αϊνστάιν).

***

Ο Στρατής Μυριβήλης (πραγματικό όνομα Ευστράτιος Σταματόπουλος) γεννήθηκε στη Συκαμιά της Λέσβου, πρωτότοκος γιος του Χαράλαμπου Σταματόπουλου και της Ασπασίας το γένος Γεωργιάδη. Φοίτησε στην Αστική Σχολή Συκαμιάς και στη συνέχεια στο Γυμνάσιο Μυτιλήνης, από όπου αποφοίτησε το 1910. Το 1912 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο, εργαζόμενος παράλληλα ως συντάκτης σε περιοδικά και εφημερίδες. Τις σπουδές του εγκατέλειψε σύντομα για λόγους βιοπορισμού.

Κατατάχτηκε εθελοντικά το 1912 και πολέμησε στους βαλκανικούς πολέμους (όπου τραυματίστηκε στο πόδι), στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και στη Μικρασιατική εκστρατεία (ως ανθυπολοχαγός). Μετά την καταστροφή της Σμύρνης έφυγε για τη Λέσβο, όπου έζησε ως το τέλος του 1932, οπότε εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα.

Κατά τη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου άρχισε να γράφει τη «Ζωή εν τάφω» και το 1920 παντρεύτηκε την Ελένη Δημητρίου, με την οποία απέκτησε δυο γιους και μια κόρη. Από το 1925 ως το 1933 στήριξε το Εργατικό Κόμμα του Α.Παπαναστασίου, τόσο από τη Λέσβο, όσο και από την Αθήνα. Στη Λέσβο συνεργάστηκε με τις εφημερίδες Σάλπιγξ, Ελεύθερος Λόγος, Καμπάνα, Ταχυδρόμος και άλλες, δημοσιεύοντας πεζογραφήματα, ποιήματα, άρθρα και χρονογραφήματα, έγινε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Εθνικού Συνδέσμου Ελλήνων Επιστράτων Αιγαίου και στρατεύτηκε στο κίνημα της Εθνικής Άμυνας, ενώ μετά την καταστροφή τάχθηκε υπέρ της Στρατιωτικής Επανάστασης.

Στην Αθήνα συνεργάστηκε με εφημερίδες όπως η «Καθημερινή», η «Εθνική», η «Ακρόπολις», ενώ εργάστηκε επίσης στο Ραδιοφωνικό Σταθμό Αθηνών, στη Βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων (από όπου απολύθηκε το 1955 με το βαθμό του Διευθυντή Α’ τάξεως, έχοντας συμπληρώσει το όριο ηλικίας).Υπήρξε μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Ακαδημίας Αθηνών (εκλέχτηκε το 1958 μετά από πέντε υποψηφιότητες που απορρίφθηκαν) και τιμητικό μέλος του Διεθνούς Ινστιτούτου Γραμμάτων και Τεχνών. Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας (1940 για το «Γαλάζιο βιβλίο») και το Σταυρό του Ταξιάρχη του Βασιλικού Τάγματος του Γεωργίου Α΄ (1959). Πέθανε άρρωστος από βρογχοπνευμονία στο νοσοκομείο του Ευαγγελισμού στην Αθήνα.

Πηγή: Βιβλιοnet

Ανθολόγιο Ιδεών

Κατηγορίες