Ο Ν. Παπάνας μιλά στο Ράδιο Ε103 για τη Β΄ έκδοση της συλλογής «Πρώτη δημοτικού και άλλα…»

Ο Νίκος Παπάνας μιλά στο Ράδιο Ε103 για τη Β΄ έκδοση της συλλογής «Πρώτη δημοτικού και άλλα…» (εκδόσεις Ιωλκός, 2019).

***

Μια συλλογή, δύο ποιητικές ενότητες. Γραφή με στοιχεία λυρισμού, άλλοτε φανερού κι άλλοτε δήθεν συγκρατημένου. Κύριοι άξονές της ο έρωτας και η ποίηση. Το ανεκπλήρωτο, το ανέφικτο, το ανώριμο, το εφήμερο – αυτά είναι τα κύρια γνωρίσματα της πρώτης ενότητας. Η δεύτερη πάλι παρουσιάζεται πότε ως παιδίσκη και πότε ως έντεχνη παραμυθία.

***

ΕΦΗΜΕΡΗ ΑΥΤΑΠΑΤΗ

Του ερωτευμένου κωμική αυταπάτη:
Ο κόσμος όλος τον υπηρετεί,
σάμπως να υπάρχει ένα υπέρλαμπρο άτι,
που θα τον πάει ψηλότερα κι απ’ τον κυκλώνα.

Του ερωτευμένου τραγική αυταπάτη:
Απρόσμενη συντριβή,
μονόλογος σε αμείλικτο χειμώνα.

Του ερωτευμένου εφήμερη αυταπάτη:
Θα κρύψει ότι έχει πάλι πληγωθεί.

 

***

Για το συγγραφέα

Ο Νίκος Παπάνας εμφανίστηκε στα γράμματα το 1988. Έχει δημοσιεύσει ποιήματα, μεταφράσεις ποιημάτων και δοκίμια για την ποίηση στα περιοδικά «Νέα Πορεία», «Ευθύνη», «Νέα Εστία», «Εντευκτήριο», «Ο Παρατηρητής», «Πλανόδιον» κ.ά. Είναι μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης κι έχει υπηρετήσει στο διοικητικό συμβούλιο αυτής. Το 2004 έλαβε τιμητική διάκριση από το «Σύνδεσμο Εκδοτών Βόρειας Ελλάδας».

 

***

Η ποίηση του Νίκου Παπάνα πηγάζει και ρέει αβίαστα μέσα από το βαθύ συναίσθημα, ανοίγοντας τον δρόμο σε ένα γοητευτικό ταξίδι στις λεπτές αποχρώσεις του έρωτα. Ο λυρισμός, παραδοσιακά πληθωρική ποιητική γραφή, εδώ αναγεννάται μέσα από έναν λόγο λιτό και ακριβοδίκαιο στην ουσία των ποιημάτων, καθώς ονειρικές εικόνες συνδέουν τις ιδιότητες του εξωτερικού κόσμου με εκείνες του εσωτερικού.

Η συλλογή διακρίνεται από μια εσωστρέφεια. Ο δημιουργός επιστρέφει στον εαυτό του μέσα από τις συμπληγάδες του στοχασμού και του αισθήματος. Αναρωτιέται, χωρίς να ρωτά. Πικρία, αυτοσαρκασμός, μελαγχολία, νοσταλγία, οραματισμός. Είναι όλα εδώ, πίσω από ερωτήματα που τελικά ποτέ δεν ξεστομίζονται κάτω από το βάρος των απαντήσεων που συνθλίβουν την ίδια τη ζωή.

Ο έρωτας είναι αιθέριος. Σχεδόν ίπταται πάνω από τις σελίδες. Απαλλαγμένος από κάθε σαρκική διεκδίκηση, παραιτείται από τη γήινη υπόστασή του και ανυψώνεται στον ιδεατό κόσμο, εκεί όπου κατοικεί η αγάπη ως «αράγιστη ένωση» που αναβαπτίζει και νικά τον θάνατο.

Πηγή | Copyright: «Εφημερίδα των Συντακτών», 28/6/2020 | Ελένη Παπανδρέου