Κριτική για την ποιητική συλλογή του Γιώργου Πισσάνη, «Ο ελαιοχρωματιστής» (εκδόσεις Ιωλκός, 2022), στον Δρόμο της Ποίησης.
Ο Ελαιοχρωματιστής: η πολύχρωμη ποίηση του Γιώργου Πισσάνη
Αντί Προλόγου
Στις πρώτες σελίδες της ποιητικής συλλογής «Ο Ελαιοχρωματιστής», του Γιώργου Πισσάνη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιωλκός συναντά ο αναγνώστης 3 στίχους του Ανδρέα Εμπειρίκου: “Θα ‘ναι η ποίησις σπερματική/ Απόλυτα ερωτική/ Ή δεν θα υπάρχη”. Πράγματι στο βιβλίο που κρατήσαμε στα χέρια μας και μας συντρόφευσε πέραν του ολοκληρωτικού ερωτισμού είναι εμφανές αυτό το ποιητικό βάθος που λίγες φορές απαντά κανείς και ακόμα λιγότερες τον αγγίζει τόσο έντονα όσο μας άγγιξε η συγκεκριμένη συλλογή. Και θα γίνουμε πιο σαφείς.
Λίγα λόγια για το περιεχόμενο
Στα 29 ποιήματα που περιλαμβάνονται στη συλλογή είναι παρούσες πολλές θεματολογίες. Πρώτα απ’ όλα ο έρωτας σε όλες του τις διαστάσεις, από προδοτικός, παθιασμένος και σε καταστολή, ανεπίδοτος και εκπληρωμένος, ατελεύτητος και τετελεσμένος, εν αναμονή και εν συντελέσει κατακλύζει την πλειοψηφία των στίχων. Τυλίγεται από το καυτό καλοκαίρι, ποτίζεται από τη βροχή, λιώνει τον ανελέητο χειμώνα για να εξυψωθεί την άνοιξη που έρχεται παρά το πείσμα των καιρών. Την τιμητική της έχει και η ποίηση με την εμφάνιση ποιημάτων ποιητικής, αλλά και εκείνων που θίγουν τον ρόλο, το έργο, τον προορισμό του ποιητή. Ενίοτε ακροθιγώς γίνεται λόγος για την πολιτική ή την κοινωνία αλλά υπό ένα περισσότερο υπαρξιακό πέπλο. Πάντως κανείς μπορεί να παρατηρήσει πως οι εποχές, ο καιρός, τα απλά καθημερινά αντικείμενα συνυπάρχουν με ερωτικές, υπαρξιακές και υπερατομικές ανησυχίες.
Λίγα λόγια για την ποιητική
Η ποίηση του Γιώργου Πισσάνη είναι ένα αμάγαλμα συναισθημάτων, εικόνων, διαθέσεων όπως και ποιητικών μοτίβων. Πέρα από το στίχο που είναι κατά κόρον ελεύθερος, το μέγεθος, η δομή των ποιημάτων εναλλάσσεται όπως οι θεματικές του και το ύφος του γράφοντος. Το τελευταίο άλλοτε μοιάζει παρακλητικό, παραδομένο στον ερωτισμό και τον πόθο και άλλοτε ειρωνικό, αποστασιοποιημένο, ακόμα και καταγγελτικό. Η γραφή του αν και είναι φρέσκια, έχει ψήγματα επιρροής από τους ποιητές της μεταπολεμικής γενιάς. Διαβάζοντας στίχους του, το μυαλό μας ταξίδευε στον Τίτο Πατρίκιο, το Μίλτο Σαχτούρη, το Νίκο Καρούζο. Μα και από τις αναφορές στα ίδια τα ποιήματα συμπεραίνει κανείς την αγάπη του ποιητή για την τέχνη που υπηρετεί.
Το ενδιαφέρον στοιχείο του ποιητικού κόσμου που στήνει ο Γιώργος Πισσάνης είναι η ειλικρίνεια που ενυπάρχει στους στίχους του, την οποία θεωρούμε πως ο αναγνώστης μπορεί να εντοπίσει και να κατορθώσει τα ταυτιστεί με τα γραφόμενα. Μια έμμεση, αλλά δυνατή αυτοαναφορικότητα που υπερβαίνει, όμως, το στενά ατομικό και φτάνει στον παραλήπτη για να τον καταβροχθίσει και αυτόν με τη σειρά του. Επίσης, ο υπερβατικός τόνος σε μερικά σημεία όπου αναδύονται έμμεσα και υπαρξιακοί προβληματισμοί συγκινεί και προβληματίζει. Η αναζήτηση του εαυτού, του νοήματος της ζωής μέσα και από τον ίδιο τον έρωτα και η προσπάθεια που καταβάλλουμε σαν ελαιοχρωματιστές να βάψουμε τις ζωές μας είναι αυτό που μας έμεινε μετά το ποιητικό μας ταξίδι.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Έχουμε πολλάκις αναφερθεί στην όμορφη επιμέλεια των εκδόσεων Ιωλκός. Αυτή τη φορά ο ενθουσιασμός μας με το εξώφυλλο της συλλογής ήταν διπλός, διότι είχαν μια πιο προσωπική υπογραφή του ποιητή. Ίσως μια υπόρρητη δήλωση πως ο ίδιος είναι ο ελαιοχρωματιστής είτε πως το έργο είναι μια κατάθεση ψυχής; Θα πιστέψουμε και τις δύο αυτές εκδοχές.
Αντί Επιλόγου
Δύσκολα βρίσκει κανείς στον αναγνωστικό του δρόμο έργα που να του χαραχτούν έντονα στη μνήμη. Η συλλογή αυτή ήταν για εμάς ένα τέτοιο έργο. Σε πολλά σημεία μας συγκίνησε, σε άλλα μας έθεσε ενώπιον του εαυτού μας, των επιλογών μας. Στην παλέτα της ποίησης υπάρχει το κόκκινο του έρωτα, το μαύρο της εγκατάλειψης, το πράσινο της ελπίδας, το λευκό της απώλειας, το ξανθό του καλοκαιριού. Και με το πινέλο της γραφής ή της ανάγνωσης μπορούμε σαν νέοι ελαιοχρωματιστές να γεμίσουμε τις σκέψεις και τις εμπειρίες μας χρώμα. Αυτό, ίσως, να μας χάρισε κυρίως αυτή η αναγνωστική εμπειρία: ένα απροσδιόριστο, αλλά ανεξίτηλο χρώμα!
Πηγή: Στο δρόμο της Ποίησης
